Obľúbené biblické verše z Marcus 6

Zdieľať

Thuirt e riu, “Thigibhse an dara taobh gu àite uaigneach, 's leigibh ur n‑anail car greise.” Oir bha mòran dhaoine a' falbh 's a' tighinn, 's cha robh cothrom aca fiù 's grèim bìdh a ghabhail.

Thuirt Iosa riu, “Chan eil fàidh gun urram ach na dhùthaich fhèin, 's a‑measg a dhaoine fhèin agus na theaghlach fhèin.”

Nuair a bha Iosa a' dol air tìr, chunnaic e sluagh mòr, 's ghabh e truas riu, a chionns gun robh iad mar chaoraich gun bhuachaille, 's thòisich e air mòran rudan a theagasg dhaibh.

Cha b'urrainn dha mìorbhail sam bith a dhèanamh ann an sin, ach a‑mhàin gun do chuir e a làmhan air corra dhuine tinn 's gun do leighis e iad. Chuir e ioghnadh air nach robh creideamh idir aca. Chuir e cuairt timcheall nam bailtean a' teagasg.

Ghabh e thuige na còig bonnaich 's an dà iasg, thog e a shùilean gu nèamh, 's dh'iarr e beannachd orra. Bhrist e na bonnaich, 's thug e dha dheisciobail iad gus an riarachadh air an t‑sluagh, 's roinn e an dà iasg air na bh'ann. Dh'ith iad uile, 's bha iad air an sàsachadh. Bha air fhàgail gun ithe dhen aran 's dhen iasg na lìonadh dà bhasgaid dheug.