Obľúbené biblické verše z Marcus 5

Zdieľať

Thuirt esan rithe, “A nighean, rinn do chreideamh slàn thu; bi falbh ann an sìth, 's bi saor o do thinneas.”

'S bha boireannach ann a bha air a bhith a' call fala fad dà bhliadhna dheug. Bha i air mòran fhulang fo iomadh dotair, 's air a cuid gu lèir a chosg, 's cha robh i dad na b'fheàrr, ach na bu mhiosa buileach.

Agus gun dàil sam bith sguir i a shileadh fala, agus mhothaich i innte fhèin gun deach a trioblaid a leigheas.

Rug e air làimh oirre 's thuirt e rithe, “Talitha koum”; 'se sin, air eadar-theangachadh, “A nìonag, tha mi ag ràdh riut, èirich.”

Bha Iosa fhathast a' bruidhinn rithe nuair a thàinig feadhainn bho thaigh Iàruis a ràdh ris, “Tha do nighean marbh; carson a chuireadh tu tuilleadh dragh air a' mhaighistir?” Cha do ghabh Iosa suim sam bith dhan nì a chaidh a ràdh, ach thuirt e ri Iàrus, “Na biodh eagal idir ort, ach biodh creideamh agad.”

Oir bha Iosa air a ràdh ris an droch spiorad, “Thig a‑mach ás an duine.” Dh'fhaighnich Iosa dheth, “Dè an t‑ainm a th'ort?” Fhreagair esan, “'Se Lègion m'ainm, oir tha mòran dhinn ann.”