Евангелле паводле Лукі Раздзел 20
Раздзел 20
1 #
Мц. 21:23; Мк. 11:27 І сталася ў адзін з тых дзён, калі Ён навучаў народ у святыні ды нёс добрую вестку, сабраліся першасвятары і кніжнікі разам са старэйшынамі
2і гавораць, кажучы Яму: «Скажы нам: якой уладай Ты гэта робіш, або Хто Табе даў такую ўладу?»
3А Ён, адказваючы, сказаў ім: «І Я ў вас спытаюся адно слова. Адкажыце мне:
4хрост Янаў з неба быў ці ад людзей?»
5А яны разважалі, кажучы між сабой: «Калі скажам: “З неба”, скажа нам: “Дык чаму ж вы тады яму не паверылі?”
6 #
Мц. 3:5; Мк. 6:20 А калі скажам: “Ад людзей”, увесь народ укамянуе нас, бо перакананы, што Ян – гэта прарок».
7І адказалі, што не ведаюць адкуль.
8І Ісус гаворыць ім: «Я таксама не скажу вам, якою ўладаю гэта раблю».
9 #
Іс. 5:1; Мц. 21:33; Мк. 12:1 Затым пачаў распавядаць Ісус людзям для параўнання: «Адзін чалавек пасадзіў вінаграднік і наняў у яго вінаградараў, а сам аддаліўся на доўгі час.
10 #
Ян. 15:1; Дзеі 7:52 І ў свой час паслаў да вінаградараў паслугача, каб аддалі яму частку пладоў вінаградніку; але вінаградары, збіўшы яго, адпусцілі ні з чым.
11Дык зноў паслаў другога паслугача; але і яго, збіўшы і зняважыўшы, адаслалі ні з чым.
12Нарэшце паслаў трэцяга; яны ж і гэтага, зраніўшы, прагналі.
13Дык сказаў гаспадар вінаградніку: “Што рабіць? Пашлю сына майго ўлюбёнага; можа, яго ўбачыўшы, ушануюць”.
14 #
Мц. 27:21; Ян. 11:47; Геб. 1:1 Але калі яго ўбачылі вінаградары, разважалі між сабой, кажучы: “Ён спадкаемец. Заб’ем яго, каб нашай стала спадчына!”
15 #
Дзеі 2:22
І, выгнаўшы яго з вінаградніку, забілі. Дык што ж тады зробіць ім гаспадар вінаградніку?
16 #
Ян. 1:11
Прыйдзе і заб’е гэтых вінаградараў, а вінаграднік аддасць іншым». Тыя, што чулі гэта, сказалі: «О, каб гэтак не было!»
17 #
Пс. 118:22; Мц. 21:42; Дзеі 4:11; 1Пёт. 2:6 Ён жа, гледзячы на іх, гаворыць: «Што значыць тады тое, што напісана: “Камень, што адкінулі будаўнікі, стаўся галавою вугла”?
18 #
Мц. 21:44
Кожны, хто ўпадзе на гэты камень, разаб’ецца; а на каго ён упадзе, таго сатрэ».
19І шукалі кніжнікі і першасвятары, як накласці на Яго рукі ў тую гадзіну, але баяліся народа; бо зразумелі, што гэтую прыпавесць гаварыў пра іх.
20 #
Мц. 22:15; Мк. 12:13 І, каб сачыць за Ім, падаслалі яны шпіёнаў, якія выдавалі сябе за справядлівых, каб падлавіць Яго на словах і такім чынам выдаць Яго начальству і ўладзе намесніка.
21 #
Мц. 22:16; Мк. 12:14 І спыталіся Яго, кажучы: «Настаўнік, ведаем, што справядліва кажаш і вучыш, і не аглядаешся на асобы людзей, але шляху Божаму праўдзіва навучаеш.
22Ці належыць нам плаціць падатак цэзару, ці не?»
23Ісус, пранікаючы іх подступ, сказаў ім: «Што вы Мяне спакушаеце?
24Пакажыце мне дынар. Чыя на ім выява, і чый надпіс?»
25 #
Мц. 17:24; 1Пёт. 2:13 І сказалі Яму: «Цэзара». І Ён гаворыць ім: «Дык аддайце цэзарава цэзару, а Божае – Богу».
26 #
Клс. 4:6
І не маглі падлавіць Яго на слове ў прысутнасці людзей, і, здзівіўшыся адказу Яго, змоўклі.
27 #
Мц. 22:33; Мк. 12:18 Падышлі таксама некаторыя з садукеяў, якія кажуць, што няма ўваскрэсення, і спыталіся ў Яго,
28 #
Паўт. Зак. 25:5
кажучы: «Настаўнік, Майсей напісаў нам, што калі б чый брат, маючы жонку, памёр і быў бы ён без сыноў, хай брат яго возьме жонку яго і хай адродзіць нашчадка брату свайму.
29Дык было сем братоў: і першы ўзяў жонку і памёр без сыноў,
30і наступны ўзяў гэтую жонку, і памёр бяздзетны,
31і трэці ўзяў яе; і падобным чынам ўсе сямёра памерлі, не пакінуўшы сыноў.
32Па ўсіх памерла і жанчына.
33Дык пры ўваскрэсенні каторага з іх будзе яна жонкай? Бо сямёра мелі яе за жонку.»
34І гаворыць ім Ісус у адказ: «Сыны гэтага веку жэняцца і замуж выходзяць;
35 #
Плп. 3:11; Адкр. 3:4 тыя ж, што прызнаны дастойнымі таго веку і ўваскрэсення з мёртвых, замуж не выходзяць ды не жэняцца.
36 #
Рым. 8:23; 1Кар. 15:42; 1Ян. 3:1 Яны ўжо памерці не могуць: бо яны роўныя анёлам і ёсць сыны Божыя, ёсць сыны ўваскрэсення.
37А што мёртвыя ўваскрэснуць, дык ужо Майсей паказаў каля куста ажыны, калі ён называе Госпада: “Бог Абрагама, і Бог Ізаака, і Бог Якуба”.
38Бог не ёсць Бог мёртвых, але жывых: бо ў Яго ўсе жывыя».
39А некаторыя з кніжнікаў, адказваючы, казалі: «Настаўнік, добра Ты сказаў».
40І ўжо больш не адважыліся Яго пра што-колечы пытацца.
41Затым Ён сказаў ім: «Як жа кажуць, што Хрыстос ёсць Сын Давіда,
42калі сам Давід у Кнізе псальмаў кажа: “Сказаў Госпад Госпаду майму: сядзь праваруч Мяне,
43 аж дакуль пакладу непрыяцеляў Тваіх пад ногі Твае”.
44 #
Дзеі 13:22; Рым. 1:3 Калі Давід называе Яго Госпадам, дык як жа тады Ён – Сын яго?»
45 #
Мц. 23:1; Мк. 12:38 А калі Яго ўвесь народ слухаў, сказаў вучням Сваім:
46«Высцерагайцеся кніжнікаў, што жадаюць хадзіць у доўгіх шатах і любяць прывітанні на рынку, і першыя лаўкі ў сінагозе, і першыя месцы на банкетах,
47 #
Мц. 6:5
якія аб’ядаюць дамы ўдоў і дзеля віду доўга моляцца. Яны атрымаюць цяжэйшае пакаранне».
දැනට තෝරාගෙන ඇත:
Евангелле паводле Лукі Раздзел 20: ББЧ
සළකුණු කරන්න
බෙදාගන්න
පිටපත් කරන්න
ඔබගේ සියලු උපාංග හරහා ඔබගේ සළකුණු කල පද වෙත ප්රවේශ වීමට අවශ්යද? ලියාපදිංචි වී නව ගිණුමක් සාදන්න හෝ ඔබගේ ගිණුමට ඔබගේ ගිණුමට පිවිසෙන්න
© МХРБ «Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь», 2017