Sant Jan 4
4
CHAPITRE QUATREN
Parladis de Jèsu 'mé la Samaritano. — Fe di Samaritan. — En Cana de Galilèio. — Garisoun dóu fiéu d'un óuficié de Cafarnaoun.
1Jèsu, tre saché que li Farisen avien ausi dire qu'éu fasié mai de disciple, e batejavo mai que Jan, —
2Dins acò, noun èro Jèsu que batejavo, mai si disciple —
3Quitè la Judèio e s'enanè tourna-mai en Galilèio.
4Or, ié falié passa pèr la Samarìo.
5Venguè dounc en uno vilo de Samarìo que ié dison Sichar#4.5 Acò 's l'antico Sichèn, la Naplouso de vuei. vesino dóu tenamen qu'avié douna Jacob à Jóusè soun fiéu.#4.5 Genèsi, xlviii, 22.
6En aquéu rode, i'avié lous pous de Jacob. Em'acò Jèsu, las de camina, s'assetè sus lou pous. Erian peraqui sus li sièis ouro#4.6 Li sièis ouro, à la maniero di Judiéu, o l'ouro sieisenco valènt-à-dire miejour..
7Adounc venguè 'no femo de Samarìo pèr tira d'aigo. Jèsu ié diguè: Fai-me béure.
8Si disciple, dóumaci, èron ana dins la vilo croumpa de viéure.
9Ié diguè dounc aquelo Samaritano: Coume vai que vous, estènt un judiéu, me demandas de béure à iéu que siéu uno femo samaritano? Soun pas coutrìo li Judiéu emé li Samaritan#4.9 Vèire S. Lu, chap. ix, 53 emé la noto..
10Ié respoundeguè Jèsu e ié diguè: Se couneissiés lou doun de Diéu e quau es aquéu te dis: Fai-me béure, tu belèu n'i'auriés demanda, e t'aurié pourgi uno aigo vivo.
11La femo ié venguè: Segne, mai pèr n'en tira n'avès pas ço que vous fau, e lou pous es founs; d'ounte la prendrés aquelo aigo vivo?
12Sias-ti mai grand, vous, que noste paire Jacob, que nous dounè lou pous, e que n'en beguè, éu, emai si fiéu e sis escabot?
13Jèsu ié respoundeguè, disènt: Quau que siegue que béu d'aquelo aigo aura 'ncaro set; mai quau béura de l'aigo que iéu ié dounarai, aura plus jamai set.
14Mai l'aigo que iéu ié dounarai, devendra dins éu uno font d'aigo que gisclara fin-qu'à la vido eternalo#4.14 L'aigo, que n'es eici questioun i verset 13 e 14, es la gràci. «L'aigo materialo noun es perpetualo, dis S. Toumas, e l'encauso que la proudus noun duro de-countùni, mai finis pèr cala. Au countràri, l'aigo esperitalo a 'no encauso perpetualo, valènt-à-dire lou Sant-Esperit qu'es éu la font de vido que jamai s'agoto; amor d'acò, aquéu que n'en béu a jamai set, coume quaucun que dins lou vèntre aurié 'no font d'aigo vivo noun aurié set jamai. (Cita pèr Knab).».
15E ié faguè la femo: Segne, dounas-me d'aquelo aigo, que n'ague plus set, e vèngue plus eici n'en tira.
16Jèsu ié diguè: Vai souna toun ome, e vène eici.
17Respoundeguè la femo, e diguè: Ai ges d'ome. E ié faguè Jèsu: As resoun de dire: Ai ges d'ome.
18Cinq ome, dóumaci, as agu; e aro aquéu que te troves d'avé n'es pas toun ome; pèr acò as di verai.
19Ié venguè la femo: Segnour, vese proun que sias un proufèto…
20Nòsti paire an adoura sus aquelo mountagno#4.20 Lou Garizin que dóumino Sichèn e mounte li Samaritan, au tèms de Manassès, avien basti un tèmple, pres qu'èron de piquiero contro aquéu de Jerusalèn., e vous-autre disès qu'es à Jerusalèn l'endré ounte fau adoura.
21Ié diguè Jèsu: Femo, crèi-me, vai veni l'ouro que sara plus sus aquelo mountagno, nimai à Jerusalèn qu'adourarés lou Paire.
22Vautre, adouras ço que couneissès pas; nautre adouran ço que couneissèn, car lou salut vèn di Judiéu#4.22 Èron li depousitàri di tradicioun e di proumesso messianenco, e li paire dóu Redemtour..
23Mai l'ouro vèn, es vengudo, ounte li veritàblis adouradou adouraran lou Paire en esperit em'en verita. Dóumaci es d'adouradou coume aquéli que cerco lou Paire.
24Diéu es esperit, e fau qu'aquéli que l'adoron, l'adoron en esperit em'en verita.
25Respoundeguè la femo: Sabe que lou Messìo, valènt-à-dire lou Crist, dèu veni. Adounc, tre que sara vengu, nous anounciara touto causo.
26Ié diguè Jèsu: Lou siéu, iéu que te parle.
27A-n-aquéu moumen, arribèron si disciple, e s'estounavon que parlèsse em'uno femo#4.27 Pèr un dóutour, acò 'ro s'abeissa de parla 'mé 'no femo, au dire di Farisen.. Res dins acò ié diguè: Que demandavias? nimai: Perqué parlavias em'elo?
28La femo leissè dounc aqui soun inde, e s'enanè à la vilo. E diguè i gènt:
29Venès vèire un ome que m'a di tout ço qu'ai fa. Sarié pas éu, lou Crist?
30Éli sourtiguèron dounc de la vilo, e venguèron vers éu.
31D'enterin, lou pregavon si disciple, en disènt: Mèstre, manjas.
32Mai éu ié diguè: Iéu, ai un manja que vautre noun lou couneissès.
33Se venien dounc, li disciple, de l'un à l'autre: Quaucun i'aurié adu de viéure?
34Ié diguè Jèsu: Moun manja es de faire la voulounta d'Aquéu que m'a manda, pèr coumpli soun obro.
35Es que vautre noun disès: Encaro quatre mes, e sian à meissoun#4.35 En Palestino, se fai dos meissoun: uno au printèms, uno à la fin de l'estiéu.? Veici que iéu vous dise: Aussas vòstis uei, e regardas li terrado que blanquejon deja pèr la meissoun.
36Or, aquéu que meissouno reçaup sa recoumpènso e acampo de fru pèr la vido eternalo; de maniero que lou semenaire es dins la gau tout parié coume lou meissounaire.
37Car eici es verai lou dire que se dis: Un semeno, un autre meissouno.
38Iéu vous ai manda faire meissoun aqui ounte avès pas travaia. D'autre an travaia, e vautre sias intra dins si travai d'éli.
39Or, bravamen de Samaritan d'aquelo vilo creiguèron en éu, raport à la paraulo de la femo qu'afourtissié: M'a di tout ço qu'ai fa.
40Adounc, quouro li Samaritan lou fuguèron vengu trouva, lou preguèron que restèsse em'éli; e ié restè dous jour.
41E n'i'aguè forço mai encaro que creiguèron en éu, pèr l'avé ausi,
42Em'acò à la femo disien: Aro, es plus sus ta paraulo que cresèn; dóumaci, nàutri-meme l'avèn ausi, e sabèn qu'aquéu es veramen lou Sauvaire dóu mounde.
43Dous jour après, partiguè d'aqui, e s'enanè en Galilèio.
44Car Jèsu a fa éu-meme la fe qu'un proufèto noun es ounoura dins soun païs#4.44 Vèire S. Matiéu, xiii, 57; S. Marc, vi, 4; S. Lu, iv, 24..
45Quouro dounc fuguè arriba en Galilèio, l'aculiguèron li Galileien, estènt qu'avien vist tout ço qu'avié fa dins Jerusalèn, dóu tèms de la fèsto; i'èron ana, dóumaci, éli peréu, à la fèsto.
46Venguè dounc, Jèsu, tourna-mai à Cana de Galilèio, ounte avié chanja l'aigo en vin. E se capitavo un óuficié dóu rèi#4.46 Èro un óuficié d'Erode Antipas. que soun drole malautejavo à Cafarnaoun.
47Aquest, tre saché que Jèsu arribavo de Judèio en Galilèio, se gandiguè vers éu, e lou preguè de davala e gari soun enfant qu'èro en trin de mouri.
48Adounc ié diguè Jèsu: Se vesès pas, vous-autre, de miracle e d'espetacle, avès pas la fe.
49Ié venguè l'óuficié reiau: Segne, davalas, de davans que more moun fiéu.
50Jèsu ié diguè: Vai, toun fiéu es en vido. Greiguè aquel ome à la paraulo que ié diguè Jèsu; e s'enanè.
51E veici qu'à la davalado, si serviciau ié courreguèron au davans e i'anouncièron que soun drole èro reviéuda.
52Éu demandè à queto ouro s'èro trouva miés. Éli ié diguèron: Aièr sus li sèt ouro#4.52 L'ouro setenco, valènt-à-dire uno ouro de tantost. la fèbre l'a quita.
53Adounc couneiguè lou paire qu'èro à-n-aquelo ouro ounte avié di Jèsu: Toun fiéu es en vido. Em'acò creiguè, éu, emai touto soun oustalado.
54Acò 's lou segound miracle que faguè Jèsu, estènt revengu de Judèio en Galilèio.
Currently Selected:
Sant Jan 4: PROV
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Historical text printed in 1903, maintained by the British and Foreign Bible Society.