หาหนทางของเราผ่านการหยุดพัก

วันนี้ผมขออธิษฐานเพื่อคุณได้ไหม

“ข้าแต่พระเยซู พวกเราต้องการความหวังและกำลังใจ และพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของเราทั้งสองคน ผมขออธิษฐานให้พระองค์ให้กำลังแก่เพื่อนของผมในวันนี้ และความหวังของพวกเราอยู่ในพระองค์เท่านั้น เอเมน”

คุณเคยมาถึงสถานการณ์ที่คุณบอกพระเจ้าว่า “ฉันไม่ไหวแล้ว” ไหม? ผมเป็นคนหนึ่งที่เคยรู้สึกอย่างนั้น แต่ผมจะบอกความจริงว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียว

เอลียาห์เพิ่งออกมาจากประสบการณ์บนยอดเขา พระเจ้าทรงปรากฏตัวอย่างทรงพลัง และเอลียาห์ได้ทำลายคนของพระบาอัล 400 คน ขณะที่ชัยชนะยังคงคุกรุ่นอยู่ในใจของเขา คำขู่จากราชินีเยเซเบลทำให้เอลียาห์ต้องวิ่งหนีด้วยความหวาดกลัวอย่างยิ่ง ในสถานการณ์และความรู้สึกที่กลับตาลปัตรนี้ ช่างน่าเศร้าเสียนี่กระไร 1 พงศ์กษัตริย์ 19 กล่าวว่า “เมื่อท่านทราบก็ลุกขึ้นหนีเอาชีวิตรอด และมาถึงเบเออร์เชบาเขตยูดาห์ แล้วท่านละคนใช้ของท่านไว้ที่นั่น แต่ตัวท่านเองเดินเข้าถิ่นทุรกันดารไปเป็นระยะทางวันหนึ่ง ท่านมานั่งอยู่ใต้ต้นซากที่มีเพียงต้นเดียว และทูลขอให้ตัวท่านตายเสียทีว่า “พอกันที ข้าแต่พระยาห์เวห์ บัดนี้ขอเอาชีวิตข้าพระองค์ไปเสีย เพราะข้าพระองค์ก็ไม่ดีไปกว่าบรรพบุรุษ” และท่านก็เอนกายลงหลับใต้ต้นซากต้นเดียวนั้น นี่แน่ะ มีทูตสวรรค์องค์หนึ่งมาแตะต้องท่าน และพูดกับท่านว่า “ลุกขึ้นรับประทานสิ” (1 พงศ์กษัตริย์ 19:3-5)

ในการต่อสู้กับภาวะซึมเศร้า มีหลายครั้งที่ผมรู้สึกเหนื่อยล้า และแทนที่จะเลือกพักผ่อนและนอน ผมกลับทุ่มเทแรงกายแรงใจให้กับงานและพันธกิจมากขึ้น ความจริงมันช่างผิดพลาดอะไรเช่นนี้ แทนที่จะเลือกการหยุดพักในพระเจ้า ที่พระองค์มีให้ลูกๆ ของพระองค์ ผมกลับเลือกที่จะพยายามทำงาน อธิษฐาน สั่งสอน รับใช้ ให้สิ่งเหล่าเป็นคำตอบในการเอาภาระหนักที่ทับผมอยู่ออกไป

ผมรู้สึกขอบคุณเพื่อนคนหนึ่งที่พูดว่า “ถ้าพระเจ้าบอกให้หยุดพัก ทำไมคุณไม่พักล่ะ?” ในขณะนั้นผมตัดสินใจเลือกในสิ่งที่แตกต่างจากอดีต ผมเลือกที่จะพักผ่อน ที่น่าสนใจคือพระบัญญัติที่ยาวที่สุดและละเอียดที่สุดจากพระเจ้าคือ พระบัญญัติเกี่ยวกับวันสะบาโตและการพักผ่อน อพยพ 20 กล่าวว่า “จงระลึกถึงวันสะบาโต ถือเป็นวันบริสุทธิ์ จงทำงานทั้งสิ้นของเจ้าหกวัน แต่วันที่เจ็ดนั้นเป็นสะบาโตแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า ในวันนั้นห้ามทำงานใดๆ ไม่ว่าเจ้าเอง หรือบุตรชายบุตรหญิงของเจ้า หรือทาสทาสีของเจ้า หรือสัตว์ใช้งานของเจ้า หรือคนต่างด้าวที่อาศัยอยู่ในประตูเมืองของเจ้า เพราะในหกวันพระยาห์เวห์ทรงสร้างฟ้าและแผ่นดิน ทะเล และสรรพสิ่งซึ่งมีอยู่ในที่เหล่านั้น แต่ในวันที่เจ็ดทรงพัก เพราะฉะนั้นพระยาห์เวห์ทรงอวยพรวันสะบาโต และทรงตั้งวันนั้นไว้เป็นวันบริสุทธิ์” (อพยพ 20:8-11)

ในภาวะซึมเศร้า แทนที่จะเลือกพักผ่อน ผมเลือกที่จะเหนื่อยล้าต่อไปจนกว่าพระเจ้าจะตรัสว่า “หยุด” ดังนั้นผมจึงตัดสินใจลงจากลู่วิ่งแห่งการแสดง ผมเลือกที่จะหยุดพักในพระเจ้า แม้ว่าความรู้สึกในการทำงานแบบสมบูรณ์แบบของผมจะกรีดร้องให้ผมกลับไปทำงานก็ตาม ผมเรียนรู้หลักการของพระเจ้าเรื่อง “สิ่งที่ตรงกันข้ามของพระเจ้า” ที่บอกว่าเมื่อเนื้อหนังของคุณพาคุณไปในทิศทางหนึ่ง พระเจ้ามักจะต้องการให้คุณหันไปทางอื่น ลองคิดดูสิ หัวใจของผมบอกว่า “อยู่คนเดียว” พระเจ้ากลับตรัสว่า “จงติดต่อกับพี่น้องในพระคริสต์” เมื่อเนื้อหนังของคุณบอกว่าเร่งรีบไปทำงาน พระเจ้ากลับบอกว่าให้พักผ่อน ผมพักผ่อน ผมเปลี่ยนจังหวะ ผมได้ยินจังหวะชีวิตที่แตกต่างออกไป และสุดท้ายพระเจ้าก็มาพบผมที่นั่น ที่ๆ ผมยอมจำนนกับพระเจ้าโดยการหยุดพัก

ผู้อ่านที่รักของผม ไม่ว่าคุณจะมีภาวะซึมเศร้าหรือไม่ วันนี้คุณสามารถหยุดพักในพระเจ้าได้ไหม? คุณจะเชื่อพระสัญญาของพระองค์ไหม เมื่อพระองค์ตรัสว่า “ทุกคนที่เหน็ดเหนื่อยและมีภาระหนักมาหาเรา แล้วเราจะให้ท่านได้หยุดพัก”

ผมอธิษฐานให้คุณพูดว่า “ตกลง”

คุณคือการอัศจรรย์