Woorden van opbouw, bemoediging en troost

In 1 Korinthe 14 schrijft Paulus dat diegene die profeteert woorden spreekt van opbouw, bemoediging en troost. In sommige vertalingen staat in plaats van ‘bemoediging’ het woord ‘vermaning’. Het Griekse woord ‘paraklaysis’ wat in de grondtekst staat kan met beide woorden vertaald worden. Je kan het zien als een twee-snijdend zwaard. Het één kan niet zonder het ander. Het houdt elkaar in balans. Iemand bemoedigen is iemand in zijn positie bevestigen, stabiliseren en verstevigen. Het is het recht in het zadel zetten. Het is het opbouwen met woorden en bekrachtigen met Gods genade. Vermanen betekent dan eerder bijeenroepen dan straffen. Dit is de lading die het woord een paar honderd jaar geleden had. Alleen door de tijd heeft het een negatieve lading gekregen.

Woorden van bemoediging kunnen ook aanvoerend werken, zoals een legeraanvoerder zijn troepen toespreekt voordat ze ten strijde gaan. En al zouden ze corrigerend zijn, zijn ze een aanmoediging tot groei en vrij van schuldgevoel of veroordeling. Dit komt omdat echte woorden van bemoediging altijd gesproken worden vanuit een plek van liefde, waarheid en genade.

Er was een tijd in mijn leven dat ik mijn richting even kwijt was. Ik had pijn en ik was bitter geworden door negatieve dingen die ik had gezien en meegemaakt in de kerk. Mijn passie was weg. Teleurstelling was in mijn leven gekomen. Dingen die juist heel erg mijn hart hebben deed ik niet meer. Ik vroeg aan God wat ik moest doen. Hij antwoordde: “Engage!” Rond diezelfde tijd kreeg ik een woord van God van iemand: “Als jij gaat staan, til ik je op!” Het waren deze woorden die mij zowel aanspoorde als bemoedigde. Ik voelde mij bovenal heel erg gezien. Deze woorden maakte dat ik mij bekeerde van mijn bitterheid en teleurstelling en dat ik loskwam van het verleden. Ik begon weer uit te stappen in profeteren en weer te bewegen in de dingen die God op mijn hart had gelegd. Deze woorden hebben mij weer op mijn benen gezet. Alles kwam daardoor weer in beweging.

Het doel van profetische uitingen is dus om altijd opbouwend, bemoedigend en vertroostend te zijn. Zelfs als het moeilijke woorden zijn. Alleen dan zal de genade van God er doorheen werken. Het is zijn goedheid die leidt tot bekering. Hij wil niet dat we elkaar ten gronde richten, maar dat we opgebouwd worden tot de beste versies van onszelf.