Akan

Allah İsraillilere Eriha kasabasını yenmeden önce şöyle demişti, “bütün altınla gümüş, tunç, demir ve mal lazım Rab’be ayrılsın.” Ama hiç kimse bilmeden Akan adlı bir İsrailli kendisi için altın, gümüş ve başka güzel şeyleri alıp kendi çadırında sakladı.

Eriha’yı yenmek için Allah onlara yardımcı olduğu için İsrailliler kendilerini çok kuvvetli sandılar. Hemen kalkıp başka bir kasabaya saldırdılar. Yakında küçük bir kasaba vardı. Kasabanın adı Ay’dı. Ay kasabası küçük olduğu için Yeşu İsraillilerin bütün askerlerini oraya göndermedi.

Ama Aylılar İsrailli askerlerini yendi. İsraillilerin imanı kayboldu. Herkes çok korktu.

Bunun üzerine Yeşu giysilerini yırttı ve İsrailli önderleriyle birlikte Rab’bin önünde yüzüstü yere kapandı. Akşama kadar bu durumda kaldılar. Yeşu Rab’be şöyle dedi: “Ey Egemen (her şeyi yöneten) Rab, İsrail halkı dönüp düşmanlarının önünden kaçtıktan sonra ben ne diyebilirim? Bu memlekette yaşayan öbür halklar bunu duyunca bizi yeryüzünden silecekler. Ya Rab, kendi yüce adın için ne yapacaksın?”

Rab Yeşu’ya şöyle karşılık verdi: “Ayağa kalk! Neden böyle yüzüstü yere kapanıyorsun? İsrailliler günah işlediler. Onlarla yaptığım antlaşmayı bozdular. Bana ait eşyaların bir kısmını çalıp sakladılar ve yalan söylediler. İşte bu yüzden İsrailliler düşmana karşı dayanamadılar. Çünkü lanetlendiler. Benden çalınan eşyaları lazım bulasınız ve yok edesiniz yoksa sizinle birlikte olmayacağım.”

Sabah erkenden kalkan Yeşu, İsrail halkının bütün soylarını öne çıkardı. Araştırma yaptılar ve hangi hane cinslerinden olabileceğini belli oldu. Hane cinslerini teker teker öne çıkardı. Hangi cinsten olduğunu belli oldu. Hane hane öne çıkardı. Hane de belli oldu. Hanenin erkekleri teker teker öne çıkarıldığında Akan eşyaları çaldığını belli oldu.

Yeşu Akan’a, “Oğlum” dedi, “ne yaptın? Söyle bana, benden gizleme.”

Akan Yeşu’ya, “Doğru” diye karşılık verdi, “İsrail’in Allah’ı Rab’be karşı günah işledim. Güzel eşyaları görünce dayanamadım ve aldım. Tümünü çadırımın ortasında toprağa gömdüm.”

Yeşu’nun görevlendirdiği adamlar hemen çadıra koştular. Gömülmüş eşyaları orada buldular. Hepsini çadırdan çıkardılar, Yeşu’ya ve İsrail halkına getirip Rab’bin önünde yere koydular.

Yeşu Akan’a, “Bizi neden bu felakete sürükledin?” dedi, “Rab de bugün seni felakete sürükleyecek.” Sonra bütün İsrail halkı Akan’ı taşa tuttu; onun ailesini ve ona ait ne varsa taşlayıp yaktılar. Böylece Rab’bin öfkesi dindi.

Rab İsraillilere çok açık bir buyruk vermişti. Ama Akan altın, gümüş ve başka iyi şeyleri gördü ve Allah’ın buyruğunu aldırmadı. Şeytana uyduğu için önce İsrailli askerler öldürüldüler ve sonra Akan da cezalandırılıp öldürüldü. Allah’ın buyruklarını aldırmamak küçük bir şey değil. Hem kendimize hem de bizimkilere sıkıntı getiriyor. Akan gibi bizimkilere lanet getirmeyelim. Rab’den yardım isteyelim ki para ve eşyalar yüzünden Rab’bin yolundan sapmayalım.