วันที่ 2

เส้นทางแห่งการยอมจำนน

เป็นวันที่ยากจริงๆ เมื่อสามีของฉันพบว่าเขากำลังจะตกงานในอีกไม่นาน แม้รู้ว่าเราไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่ายที่จำเป็นในการดำเนินชีวิต แต่ความไม่แน่นอนก็ยังคงน่ากลัว

ขณะเมื่อใคร่ครวญถึงอารมณ์ที่สับสนของตนเอง ฉันหวนคิดถึงบทกวีโปรด “ก้าวไปแล้ว แต่ไม่รู้ว่าที่ไหน” ซึ่งเขียนโดย ยอห์นแห่งไม้กางเขน (John of the Cross) นักปฏิรูปแห่งศตวรรษที่ 16 บทกวีได้บรรยายภาพความอัศจรรย์ของเส้นทางแห่งการยอมจำนน เพราะเมื่อก้าวข้าม “ขอบเขตแห่งความเข้าใจ” เราก็เรียนรู้ที่จะ “พบพระเจ้าในทุกสถานการณ์” และนั่นคือสิ่งที่สามีและฉันกำลังพยายามทำอยู่ โดยเปลี่ยนความสนใจจากสิ่งที่ควบคุมและเข้าใจได้ไปสู่สิ่งที่ไม่คาดฝัน น่าพิศวง และหนทางสวยงามที่เราสามารถค้นพบพระเจ้าได้ในทุกแห่ง

อัครทูตเปาโลเชื้อเชิญผู้เชื่อเข้าสู่เส้นทางที่ก้าวข้ามสิ่งที่ตาเห็นไปสู่สิ่งที่ตาไม่เห็น จากความจริงภายนอกไปสู่ความจริงภายใน จากความทุกข์ชั่วคราวไปสู่ “ศักดิ์ศรีถาวรมากหาที่เปรียบมิได้” (2 โครินธ์ 4:17)

มิใช่ว่าเปาโลไม่เห็นใจในความทุกข์ยากของผู้อื่น แต่ท่านรู้ว่าโดยการไม่จดจ่อยู่กับสิ่งที่เข้าใจได้ พวกเขาจะได้รับการปลอบประโลม ความชื่นชมยินดี และความหวังที่เขาต้องการอย่างยิ่ง (ข้อ 10, 15-16) แล้วเขาจะได้รู้จักกับความมหัศจรรย์ของชีวิตในพระคริสต์ที่พระองค์สร้างทุกสิ่งขึ้นใหม่ได้

เขียนโดยโมนิกา ลา โรส

คิดใคร่ครวญ :

คุณได้เคยสัมผัสกับการทรงสถิตของพระเจ้าในแบบที่คุณไม่เข้าใจเมื่อใด คุณเคยสัมผัสกับพระเจ้าผู้ทรงอยู่ “เหนือขอบเขตแห่งความเข้าใจ” ในเรื่องใดของชีวิตบ้าง

อธิษฐาน :

พระเจ้าผู้เปี่ยมด้วยความรัก ในโลกนี้มีเรื่องปวดร้าวใจและความไม่แน่นอนมากมาย รวมถึงการแตกสลายในหลายสิ่งที่เราไม่อาจเข้าใจ โปรดช่วยข้าพระองค์ให้เรียนรู้ที่จะติดตามพระองค์ เพื่อก้าวข้ามผ่านสิ่งเหล่านี้ไปสู่ความอัศจรรย์แห่งชีวิตใหม่ที่พระองค์ประทานให้ข้าพระองค์และสิ่งต่างๆ รอบตัวข้าพระองค์