هر شاخه هرس خواهد شد.

یوحنا ۲:۱۵ ــ «هر شاخه‌ای در من که میوه نیاورد، آن را قطع می‌کند، و هر شاخه‌ای که میوه آورد، آن را هَرَس می‌کند تا بیشتر میوه آورد.»

هر شاخه‌ای در من که میوه نیاورد، آن را قطع می‌کند: شاخه‌هایی که قطع می‌شوند، آنطور که باید در تاک قرار نگرفته بودند، و این موضوع با میوه نیاوردن آنها نشان داده شده است.

برداشت دیگری نیز از این آیات هست که ارزشِ توجه دارد. جیمز مونتگومِری بویس (و همچنین بسیاری دیگر) بر این باورند که فعل یونانی (giro)، که به «قطع کردن» ترجمه شده، بهتر است به‌شکلی صحیح‌تر به «بلند کردن» ترجمه شود. مقصود این است که پدر، تاک‌های بی‌حاصل را از زمین بلند می‌کند یا به‌عبارتی آنها را در سطحی بالاتر قرار می‌دهد (کاری که در دوران باستان هنگام باغبانیِ تاکستان معمول بود). کسانی که از تاکستان‌های باستانی مراقبت می‌کردند، با دقتی دوچندان چنین گیاهانی را در سطحی بالاتر قرار می‌دادند تا آفتاب بیشتری به آنها بخورد و به این طریق میوهٔ بهتری بیاورند.

هر شاخه‌ای که میوه آورد، آن را هَرَس می‌کند تا بیشتر میوه آورد: کلمه‌ٔ یونانی که برای «هرس کردن» استفاده شده، در آیات دیگر «به پاک کردن» ترجمه شده است. این کلمه در زبان یونانی باستان می‌تواند به «هرس کردن» یا «پاک کردن» نیز اشاره داشته باشد. باغبان تاک ثمربخش را هرس می‌کند تا میوهٔ بیشتر بیاورد.

لئون موریس در این مورد چنین توضیح می‌دهد، «تاک اگر به حال خود رها شود، ضایعات بی‌ثمری تولید می‌کند. برای ثمربخشی حداکثری، هَرَس کردن فراوان، حائز اهمیت است.»

مِرِل سی تِنِی این را در مورد زندگی مسیحی نیز به کار برده است: «درخت مرده بدتر از بی‌ثمری است، چرا که ممکن است بیماری و پوسیدگی بر خود بگیرد و منشاءِ آن شود...خدا چوب یا همان درخت مرده را از کلیسای خود می‌زداید و زندگی ایماندار را انضباط می‌بخشد تا به عملِ ثمربخشی هدایت گردد.»

جان تِرَپ چنین خلاصه می‌کند: «شاید خونریزی دردناک باشد، اما پژمرده شدن و مُردن بدتر است. بهتر است همه چیز هَرَس شود تا اینکه مقطوع و سوزانده گردد.»

طبق تفسیر کلام ماندگار نوشتهٔ دیوید گازیک.