In het verborgeneSample

Gisteren zagen we al dat het er niet om draait of mensen ons zien, maar dat we moeten voorkomen dat het gezien worden een doel op zich wordt. Het gaat er namelijk niet om dat wij gezien worden, maar dat mensen door onze daden de liefde van de Vader mogen ervaren.

In alle eerlijkheid moet ik zeggen dat ik die lijn soms best dun vind. Wanneer zien mensen Gods liefde door mijn daden en wanneer zien ze mij? Of nog beter, wil ik dat ze Hem door mij zien of wil ik stiekem dat ze mij zien … Het is tegenwoordig zo eenvoudig om iets 'tot eer van God' te delen op sociale media. Wanneer de likes en mooie, bemoedigende reacties binnenstromen, weten alleen God en wijzelf wat die reacties met ons doen. Zijn onze motieven werkelijk zo zuiver, of vinden we stiekem toch iets van bevestiging, erkenning en/of eer in al die reacties?

Misschien is het daarom wel verstandig om terughoudend te zijn in het delen van onze successen en goede daden op sociale media. Het is prima om anderen te eren door te delen wat anderen tot eer van God doen, maar laten we voorzichtig zijn met het delen van onze eigen goede daden. Voor je het weet, gaat het niet meer om God, maar om onszelf.

Zou het zomaar kunnen dat Jezus daarom ook in Mattheüs 6 vers 2 zegt dat we niet moeten rondbazuinen welke goede dingen we doen om door anderen geprezen te worden? Daarmee maken we het onszelf alleen maar moeilijker om onze motieven zuiver te houden. Laten we dus ons best doen om vrijgevig te zijn en te blijven in het doen van goed. Laten we vrijmoedig delen welke goede dingen God door anderen heen doet, terwijl we aan de andere kant terughoudend zijn in het delen van de dingen die wij hebben gedaan voor anderen.