Ik ben vandaag zo dankbaar!

Ik stap in de auto, draai de sleutel om en ben dankbaar. Zonder dat ik erbij nadenk, hoor ik mezelf allemaal dingen noemen waar ik dankbaar voor ben.

Ik lijk het hondje van Pavlov wel. Zodra een bel gaat, wordt er een worst voor zijn neus gehangen. Zodra het hondje de bel hoort, gaat hij kwijlen. Zelfs als er geen worst in de buurt is. Het hondje is geconditioneerd.

Zo heb ik nu een geoefende gewoonte van dankbaarheid.
Achter het stuur kruipen, het geluid van een ronkende motor horen en als vanzelf ga ik danken.
Ik kan het je ook zeker aanraden!
Daarmee begint elke autorit met mooie gedachten… en je zit toch.

Ben ik dan altijd zo’n blij ei?
Nee, maar door met ‘dankbaarheid’ te oefenen, is het lastiger om chagrijnig te blijven.

Mijn zus is gehandicapt. Door haar heb ik geleerd om dankbaar te zijn voor de gewone dingen in het leven. Lopen is heel lastig voor haar. Mijn benen doen het geweldig. Daar ben ik dankbaar voor. Ik kan er zelfs mee rennen!

Ik ben fan van het oefenen in dankbaar zijn. Het leven is al ingewikkeld genoeg. Zullen we het niet nog ingewikkelder maken? Ik daag je uit om samen met mij van dankbaarheid een ritueel te maken, net zolang totdat het onbewust geautomatiseerd is…

Dankbaarheid uiten,
ga je lekker te buiten.
Spreek positieve dingen
en ga er zelfs bij zingen

Dankbaarheid is bovendien een goddelijke opdracht:

‘Wees altijd blij. Bid zonder ophouden. Dank God altijd, wát er ook gebeurt. Want dat is wat God van jullie wil nu jullie bij Jezus Christus horen’.(1 Tessalonicenzen 5:16-18, BB)

Zullen we samen bidden?
”Wij zijn dankbaar voor deze dag, wat hij ons ook brengen mag. U heeft ons leven gegeven, we gaan het samen met U ten volle beleven. Amen.”

Zo blij dat je bestaat!
Wilma Veen