Blijvende hoopSample

De schreeuw van het geloof

Lees: 1 Samuel 1:1—2:10; 2:18–21
SOAP: 1 Samuel 1:15–16 (HSV)

"Maar Hanna antwoordde en zei: Nee, mijn heer, ik ben een diepbedroefde vrouw; ik heb geen wijn of sterkedrank gedronken, maar ik heb mijn ziel uitgestort voor het aangezicht van de HEERE. Houdt uw dienares toch niet voor een verdorven vrouw, want vanwege de veelheid van mijn gedachten en mijn verdriet heb ik tot nu toe gesproken."

Overdenking

Hanna’s hart is gebroken. Weer is er een jaar voorbijgegaan en nog altijd is haar hoop op kinderen niet uitgekomen. In plaats van haar verdriet weg te eten of te drinken, of raad of oplossingen te zoeken bij andere vrouwen en in plaats van afleiding te zoeken in de feestelijkheden, besteedt Hanna haar tijd in gebed. En in dat gebed vraagt Hanna aan God om dat ene wat haar hart het meest begeert.

Hanna verbergt haar verdriet niet voor God. Ze toont haar geloof door het naar Hem uit te schreeuwen. Haar geroep laat zien dat ze gelooft in Gods goedheid en barmhartigheid voor haar, ondanks dat ze nog altijd dat diepe verlangen en die onvervulde wens heeft. Als zij niet zou geloven in Wie God is, dat Hij in haar toestand verandering kan of wil brengen, dan zou ze er niet om vragen. Haar smeekbede laat zien dat ze hoop heeft en bereid is te wachten op Gods antwoord.

Wat voor Hanna onmogelijk lijkt, is mogelijk bij God. Hanna bidt zo wanhopig, dat de priester denkt dat ze dronken is. Maar haar geloof wordt niet verduisterd door haar verdriet, want in dat geloof vraagt Hanna aan God om de grootste wens van haar hart te vervullen.

Nadat ze het zo heeft uitgeschreeuwd naar de HEERE, ziet Hanna er niet meer verdrietig uit. Ze heeft vrede gevonden door haar hart uit te storten voor God, de Enige die haar situatie kan veranderen en haar kan geven waar ze op hoopt. Hanna’s hoop op Gods macht, op Wie Hij is, op zijn barmhartigheid, bracht haar ertoe haar hart voor Hem uit te storten. Haar verlangen gaat uit naar een kind en haar hoop is geworteld in Hem die dat verlangen kan vervullen.

Als onze hoop alleen is gericht op de vervulling van onze wensen, zullen we vaak worden teleurgesteld. Maar als onze hoop zich richt op de Persoon die onze wensen kan vervullen, kunnen we blijven hopen, hoe het ook verder met ons gaat.

Geloven dat God alleen maar zal geven wat we nodig hebben is één ding, maar geloven dat het ook Gods verlangen is om ons goede gaven te geven, is iets anders. Hanna had niet zo’n geloof dat denkt dat God haar alleen maar het hoogstnodige zou geven om in leven te blijven. Ze vertrouwde op Gods macht en bereidheid om haar vanwege zijn rijke genade overvloedig het goede te geven. Laten wij ook onze hoop vestigen op Hem en op het antwoord dat Hij ons geeft, welk antwoord dat ook mag zijn.