امید و توکل

آرامش وقتی می‌آید که اطمینان می‌کنیم. انتظار وقتی به وجود می‌آید که امیدواریم و امید وقتی می‌آید که به‌واسطهٔ عمل عیسی توسط روحش در ما، می‌فهمیم که خدا کیست.

همهٔ آنچه گفتیم، در روند زندگی کردنِ ایمان و گام برداشتن در روح، خود را نمایان می‌سازد که متضاد با گام برداشتن در جسم فیزیکی و امور قابل رویت است.

امید و انتظار معمولاً در ترجمه‌های کتاب‌مقدس عبری و یونانی به زبان امروزی ما، یکی محسوب می‌شوند. هر دو یک ریشه دارند، و شاخ و برگشان هم مشابه است، ولی طعم ثمر آنها کمی متفاوت است.

در آیات زیر از مفهوم امید و انتظار استفاده شده است ولی تمرکز ما بر امید است، پس با خواندن کلمهٔ انتظار یا منتظر، امید را مد نظر داشته باشید.

مزمور ۵:۲۵ ــ مرا در راستی خود سالک گردان و مرا بیاموز، زیرا که تو خدای نجات من هستی؛ همۀ روز، منتظر تو هستم!

مزمور ۲۱:۲۵ ــ باشد که صداقت و درستی، مرا پاس دارند، زیرا که منتظر تو هستم!

مزمور ۲۴:۳۱ــ نیرومند باشید و دل قوی دارید، ای همۀ کسانی که برای خداوند انتظار می‌کشید.

مزمور ۲۲:۳۳ خداوندا، محبت تو بر ما باد، چنانکه امید ما بر توست.

امروز دعا کنید که امیدتان بر کسی جز عیسی مسیح متمرکز نباشد.

به قلم اینگا-لیلگوزیک. جهت ذکر آیات از ترجمهٔ هزاره (NMV) استفاده شده است.