Hij troost mij

“ … uw stok en uw staf, die vertroosten mij.” (Psalm 23:4b, NBG51)

Wanneer heb jij voor het laatst gehuild?
Kun je het nog herinneren?

Waren het kleine tranen? Regenbuien? Tranen met grote uithalen en rode ogen en snottebellen? Tranen verborgen in je hart en onzichtbaar aan de buitenkant?

Soms kan alles mij overweldigen. Dan lees ik verhalen van mensen van de Ik Wonder Jou familie. De nood resoneert in mijn binnenste en dan komen er tranen.

Sorry, maar… ik huil snel.
Laat mij kijken naar een film: tranen.
Laat mij een biografie lezen met tragedie: tranen.
Luister ik naar een lied dat mij raakt: tranen.

Ik hoop niet dat ik je nu teleurstel en jij vervolgens denkt: “Wat een watje, die Wilma!” Door mijn tranen weet ik hoe heerlijk het is om getroost te worden.

Kon het troosten maar net zo makkelijk gaan als toen je klein was. Je viel met blote knieën op de tegels. Als door een grote kaasschaaf werd het bovenste velletje eraf geschraapt. Je huilde tranen met tuiten. Moedertjelief gaf je een pleister en een kusje. Klaar!

Ben je verdrietig?
Mag God je troosten?
Ik moedig je aan om het volgende te doen.

Bid. Vertel wat je zo raakt. Vertel wat je pijn doet. Vertel Hem je verslagenheid. En wees stil. Denk aan God die op dat moment bij je komt en je aankijkt, je omarmt en de tranen van je gezicht veegt. Zie voor je hoe Hij begrip toont en je vertelt dat Hij je Trooster is. Hij heeft de tijd. Neem jij ook de tijd om Hem jouw trooster te laten zijn?

De Heer is jouw Herder, jouw trooster (Psalm 23:4).
Ook vandaag. Ook nu.

Ik wens je met heel mijn hart toe dat vandaag een dag mag zijn waarin je op een nieuwe manier hemelse troost mag ervaren. Dat is zoveel meer dan een pleister op je knie en ‘klaar’!

Zo blij dat je bestaat!
Wilma Veen