Jezus en splagchnizomaiSample

Wat een verdriet daar op die weg bij Nain. Jezus ontmoet deze vrouw op misschien wel een van de moeilijkste dagen van haar leven. Haar man leeft niet meer en nu is ook haar enige zoon gestorven en moet zij hem gaan begraven. Wat een verdriet en eenzaamheid. Maar dat niet alleen: een onzekere toekomst ligt voor haar. In die tijd betekende weduwe zijn dat je afhankelijk was van je zonen om voor je te zorgen. En nu is haar zoon overleden!

In het Oude Testament herinnert God zijn volk er keer op keer aan te zorgen voor wie kwetsbaar zijn. Vier groepen mensen, een kwetsbaar kwartet, worden steeds weer in het bijzonder genoemd: de armen, de weduwen, de wezen en de vreemdelingen.

Twee grote groepen mensen ontmoeten elkaar daar, vlak buiten Nain. De menigte die met Jezus meeloopt en de mensen die onderweg zijn om samen met de weduwe haar zoon te begraven. Jezus ziet deze vrouw en voelt splagchnizomai. Hij wordt met ontferming bewogen. Sommige vertalingen zeggen: Zijn hart ging naar haar uit.

Hij zegt tegen haar: “Huil niet.” En opnieuw doet Jezus iets ondenkbaars: Hij strekt zijn arm uit en raakt de baar waar het lichaam van de zoon op lag aan. En Hij spreekt tot deze jongen en gebiedt hem op te staan uit de dood. De jongen gaat rechtop zitten en begint te praten. Jezus geeft de vrouw haar zoon terug.

Wat zou de jongeman gezegd hebben? Tegen Jezus, tegen zijn moeder, tegen de vele mensen die erbij waren? Zou Jezus hem van de baar afgeholpen hebben en naar zijn moeder gebracht hebben? Zie je het voor je? De omhelzing, de tranen van geluk en verbazing? De open monden en vragende gezichten van de mensen die er omheen staan. Er was ongetwijfeld verbijstering bij de omstanders. Maar ook het diepe besef dat ze in de aanwezigheid staan van Iemand die sterker is dan de dood. De conclusie is duidelijk: God zelf is hier. Hij wordt grootgemaakt en geprezen. Natuurlijk!

Vraag/gedachte
Wat betekent het als jij kiest om eerst splagchnizomai te voelen voor iemand die je ontmoet? Zou dat misschien helpen om de goede woorden, of misschien juist de stilte te kiezen? Dan gebruik je geen goedkope woorden, om maar een goed gevoel te krijgen of proberen te geven. Maar dan ben je er gewoon, voel je mee en huil je mee.