Omgaan met emotionele pijnSample

Als je hart breekt...  

In 1 Samuël 30:1-4 (NBV) lezen we: "Drie dagen later kwamen David en zijn mannen bij Siklag aan. Tijdens hun afwezigheid hadden de Amalekieten een plundertocht ondernomen in de Negev; ook Siklag hadden ze overvallen. Ze hadden de stad in de as gelegd en de vrouwen, van jong tot oud, als gevangenen weggevoerd. Er was niemand gedood, maar ze hadden de vrouwen op hun tocht meegevoerd. Toen David en zijn mannen bij Siklag aankwamen en zagen dat de stad in de as was gelegd en dat hun vrouwen en kinderen waren weggevoerd, begonnen ze luidkeels te jammeren, tot ze geen kracht meer hadden om te huilen."

David verloor plotseling zijn familie en dat brak zijn hart. De tekst vertelt ons dat David en zijn mannen hardop huilden totdat ze niet meer konden huilen.

Verdriet en rouw voelen en uiten is niet verkeerd. Dat is normaal, vooral als je een plotseling persoonlijk verlies hebt geleden.

Misschien heb je net als David familieleden verloren. Of misschien heb je opstandige kinderen die je had opgevoed om gehoorzaam te zijn aan God, maar die nu een levensstijl volgen die volledig tegenovergesteld is aan Gods wegen. Het breekt je hart als je er alleen al aan denkt.

Misschien heb je ook een ander verlies geleden, iets van bijzondere waarde dat belangrijk voor je was en veel voor je betekent. Als dat zo is, is het oké om te rouwen!

God schiep ons als wezens met gevoelens. Wij zijn geen robots. Het is goed dat verlies ons ook persoonlijk en emotioneel raakt. De Bijbel beschrijft dit in Prediker 3:4 (NBV): "Er is een tijd om te huilen..."

"(...) met tranen slapen we ’s avonds in, ’s morgens staan we juichend op" (Psalm 30:6, NBV).

Rouw heeft zijn plaats en tijd, maar er is ook een tijd dat het mag eindigen en dat er iets anders voor in de plaats kan komen.