Podróż przez Ewangelię według św. Łukasza i Dzieje ApostolskieSample

W następnej części Dziejów Apostolskich Paweł dowiaduje się, że niektórzy chrześcijanie żydowskiego pochodzenia twierdzą, że chrześcijanie niebędący Żydami muszą się nimi stać (poprzez obrzezanie, świętowanie szabatu i zasad koszerności pokarmów), aby móc pójść za Jezusem. Zarówno Paweł jak i Barnaba zdecydowanie się z tym nie zgadzają i biorą udział w debacie podczas soboru w Jerozolimie, aby rozstrzygnąć tę kwestię. Podczas niej Piotr, Paweł i Jakub (brat Jezusa) wskazują na fragmenty Pisma i na swoje doświadczenie, by ukazać, że Boży plan od zawsze miał objąć wszystkie narody. Rada podejmuje zatem przełomową decyzję i ustala, że chrześcijanie nie-Żydzi nie mogą wprawdzie uczestniczyć w pogańskich ofiarach świątynnych, nie muszą jednak przyjmować etnicznej tożsamości żydowskiej ani przestrzegać rytualnych praw i zwyczajów wymienionych w Torze. Jezus jest Mesjaszem żydowskim, ale jest również zmartwychwstałym Królem wszystkich narodów. Przynależność do Królestwa Bożego nie opiera się na pochodzeniu etnicznym ani przepisach prawa, ale po prostu na zaufaniu Jezusowi i posłuszeństwu wobec Niego.