Podróż przez Ewangelię według św. Łukasza i Dzieje ApostolskieSample

Gdy zbliża się termin porodu, Maria i jej narzeczony, Józef, muszą udać się do Betlejem, by zapisać się w spisie powszechnym ogłoszonym przez cesarza Augusta. Gdy są na miejscu, Maria zaczyna rodzić. Nie mogą znaleźć miejsca w gospodzie, a jedynym miejscem, jakie im zaoferowano, jest stajenka. Maria rodzi przyszłego króla Izraela i kładzie Go w żłobie. 

W tej samej okolicy grupa pasterzy dogląda swych stad, gdy nagle pojawia się przed nimi świetlisty anioł. Są przerażeni. Anioł mówi im jednak, że mają powody do radości, gdyż właśnie narodził się Zbawiciel. Mówi im, że znajdą Dziecko owinięte w pieluszki i położone w żłobie. Pojawiają się całe zastępy aniołów, by rozpocząć świętowanie pieśnią chwalącą Boga, który zesłał pokój na Ziemię. Pasterze nie tracą ani minuty i zaczynają szukać Dziecka. Znajdują nowonarodzonego Jezusa w żłobie, tak jak powiedział anioł. Są zachwyceni. Opowiadają wszystkim o tym, co zobaczyli, a ci, którzy słyszą ich opowieść, są nią urzeczeni. 

Nikt nie spodziewał się, że Bóg zstąpi na ziemię w taki sposób: urodzony się w stajence jako syn młodej dziewczyny i powitany przez nieznanych z imienia pasterzy. W opowieści Łukasza wszystko jest odwrotnie, niż powinno: i właśnie o to chodzi. Pokazuje ona, jak Królestwo Boże przybywa do niezbyt spektakularnych miejsc — do tych, którzy czekają, do wdów i biedaków — ponieważ Jezus przyszedł, by przynieść zbawienie, wywracając porządek naszego świata