Podróż przez Ewangelię według św. Łukasza i Dzieje ApostolskieSample

W tej części Ewangelii wg św. Łukasza Jezus dociera do końca swojej długiej podróży do Jerozolimy. Przybywa do niej na osiołku, wjeżdżając do miasta od strony Góry Oliwnej. Po drodze witają Go tłumy, które przygotowują Mu królewskie przyjęcie, śpiewając: „Błogosławiony Król, który przychodzi w imieniu Pana!”. Tłumy pamiętają, że starożytni prorocy Izraela głosili, że pewnego dnia sam Bóg przybędzie, by uratować swój lud i zapanować nad światem. Prorok Zachariasz mówił o nadchodzącym królu, który miał wjechać do Jerozolimy na osiołku, by przynieść sprawiedliwość i pokój. Tłumy witają Go śpiewem, ponieważ uznają Jezusa za uosobienie tych wszystkich nadziei. 

Nie wszyscy jednak podzielają ten entuzjazm. Przywódcy religijni uważają, że rządy Jezusa to zagrożenie dla ich autorytetu i szukają sposobu, by wydać Go w ręce władz rzymskich. Jezus zdaje sobie sprawę z tego, co się wydarzy. Wie, że jeśli Izrael nie zaakceptuje go jako Króla, to ta odmowa sprowadzi go na ścieżkę zniszczenia, która doprowadzi naród do ruiny. To łamie Mu serce i jednocześnie... rozwściecza. Po przybyciu do Jerozolimy Jezus wkracza na dziedziniec świątyni i wypędza przekupniów, zakłócając przebieg składania ofiar. Staje na środku dziedzińca i karci ich, mówiąc: „Mój dom będzie domem modlitwy, a wy zrobiliście z niego jaskinię zdzierców”. Cytuje w ten sposób proroka Jeremiasza, który kiedyś stał w tym samym miejscu, w samym centrum religijnej i politycznej władzy Izraela i tak samo jak on krytykował przywódców Izraela. 

Przywódcy religijni rozumieją, czego dotyczy protest Jezusa, lecz niczego się z tego nie uczą. I tak samo jak starożytni przywódcy Izraela spiskowali przeciwko Jeremiaszowi, tak oni próbują położyć kres działalności Jezusa. Odnosząc się do zachowania przywódców Izraela, Jezus opowiada przypowieść o właścicielu winnicy, który oddał ją w dzierżawę, a sam wyjechał. Wysłał swoich służących do najemców, aby pobrali przypadającą jemu część plonu winnicy. Oni jednak pobili ich i odesłali z niczym. Wówczas posłał własnego syna w nadziei, że odniosą się do niego z szacunkiem, lecz oni uznali, że jeśli pozbędą się dziedzica to pozwoli im to przejąć winnicę. Wyrzucili go zatem z winnicy i zabili. W tej przypowieści Jezus porównuje zdemoralizowanych dzierżawców winnicy do przywódców religijnych Izraela, którzy odrzucali wszystkich proroków posłanych przez Boga, a teraz zamierzają zabić ukochanego Bożego Syna. Jezus daje jasno do zrozumienia, że przywódcy religijni powtarzają błędy swoich ojców, a ich żądza władzy doprowadzi ich do zguby.