Bitwa o umysł - rozważaniaSample

Pozytywna wiara

On to wbrew nadziei uwierzył nadziei, że stanie się ojcem wielu narodów zgodnie z tym, co było powiedziane: takie będzie twoje potomstwo. I nie zachwiał się w wierze, choć stwierdził, że ciało jego jest już obumarłe – miał już prawie sto lat – i że obumarłe jest łono Sary. I nie okazał wahania ani niedowierzania co do obietnicy Bożej, ale się wzmocnił w wierze. Oddał przez to chwałę Bogu i był przekonany, że mocen jest On również wypełnić, co obiecał. – List do Rzymian 4:18-21

Historia Abrahama zawsze mnie zadziwia, bez względu na to, jak często ją czytam. Nie chodzi tylko o to, że syn mu się urodził, gdy Abraham miał sto lat. To cud. Ale równie zdumiewająca jest informacja, że na spełnienie obietnicy czekał dwadzieścia pięć lat. Kiedy Bóg obiecał mu syna, miał siedemdziesiąt pięć lat.

Zastanawiam się, ilu z nas uwierzyłoby Bogu i żyło w oczekiwaniu przez dwadzieścia pięć lat. Większość z nas prawdopodobnie powiedziałaby: „Tak naprawdę wcale nie słyszałem Boga”. „E tam, myślę, że Bóg wcale nie miał tego na myśli”. Albo: „Muszę pójść gdzie indziej, żeby otrzymać nowe słowo od Pana”.

Sara i Abraham mieli problemy z trzymaniem się tej obietnicy. Żeby dostać to, czego chcieli, kazali służebnicy Sary, Hagar, urodzić Abrahamowi syna, ale Bóg dał im do zrozumienia, że nie tak miało być. Wierzę, że ich działania opóźniły przyjście na świat dziecka, które Bóg im obiecał.

Gdy jesteśmy zniecierpliwieni, często bierzemy sprawy we własne ręce. Ja mówię o tym, że mamy „błyskotliwe pomysły” – własne plany, które, jak mamy nadzieję, Bóg pobłogosławi. Ale plany te otwierają drzwi do zamętu i chaosu. Potem trzeba się uporać z ich skutkami, co często opóźnia spełnienie się naszego cudu.

Kiedy Mojżesz otrzymał od Boga Dziesięć Przykazań i zszedł z góry Synaj, ujrzał niegodziwość Izraelitów, którzy, zniecierpliwieni, przestali czekać. W gniewie złamał tablice, na których Bóg wyrył przykazania. Chociaż potrafimy zrozumieć gniew Mojżesza, musimy pamiętać, że Bóg go do niego nie pobudził. Mojżesz musiał ponownie wejść na górę Synaj i jeszcze raz przejść przez ten cały proces, żeby otrzymać Dziesięć Przykazań. Może gdy wyraził swój gniew, przez chwilę poczuł emocjonalną ulgę, ale kosztowało go to dużo dodatkowej pracy. To dobra lekcja dla nas wszystkich. Najpierw powinniśmy się modlić i zgodzić z Bożym planem, a nie planować i dopiero potem się modlić, żeby nasz plan zadziałał.

Ale często trudno jest wierzyć Bogu i okazywać wytrwałość rok po roku.

Czasami po spotkaniach, które prowadzę, podchodzą do mnie ludzie i opowiadają mi wiele smutnych historii. Zachęcam ich, żeby byli pozytywni i optymistyczni. Niektórzy z nich słuchają każdego mojego słowa, kiwają głową, może nawet się uśmiechają, a potem wypowiadają najbardziej negatywne słowo ze wszystkich: „Ale…”. Tym jednym słowem zaprzeczają wszystkiemu, co im powiedziałam. To nie jest duch Abrahama.

Biblia daje nam obietnice, nadzieję i zachętę. Bóg obiecuje dobre rzeczy tym z nas, którzy Mu służą. Pomimo przeciwności losu – a niektórych spotykają straszliwe sytuacje – Bóg wciąż obiecuje to, co dobre. Ale my możemy inaczej niż Bóg pojmować to, co dobre. Może dostanie tego, czego chcemy, natychmiast, nie jest dla nas najlepsze. Czasami najlepsze, co możemy zrobić, to poczekać, ponieważ rozwija się w nas wtedy Boży charakter.

Pan decyduje się czynić dobro i uszczęśliwiać nas; diabeł decyduje się czynić zło i unieszczęśliwiać nas. Możemy zachowywać cierpliwość i nadal wierzyć w Boże obietnice albo możemy pozwolić, żeby szept złego wypełniał nasze uszy i zwodził nas na manowce.

Zbyt wielu z nas ignoruje fakt, że Bóg jest twórcą cudów. Specjalizuje się w robieniu niemożliwego: dał syna bezpłodnej Sarze; rozdzielił Morze Czerwone, żeby Izraelici mogli przejść po suchym lądzie; zniszczył Goliata jednym kamieniem z procy. To są cuda. To Duch Święty działa, przeciwstawiając się prawom natury (Bóg ustanowił prawa, żeby móc je łamać).

List do Hebrajczyków 11 to rozdział o wierze i ludzie Bożym, który odważył się uwierzyć w obietnice. „Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu. Przystępujący bowiem do Boga musi uwierzyć, że [Bóg] jest i że wynagradza tych, którzy Go szukają” (w. 6).

Kiedy rozważam ten werset, widzę, w jaki sposób działa diabeł. Mówi do nas: „Tak, to prawda. Ale ci ludzie byli wyjątkowi, a ty jesteś nikim. Bóg nie zrobi dla ciebie nic specjalnego. Dlaczego miałby to zrobić?”.

To szatańskie kłamstwo, które szybko łyka zbyt wielu ludzi. Bóg kocha każdego z nas, a Biblia mówi, że On jest naszym Ojcem. Każdy dobry ojciec uwielbia robić dobre rzeczy dla swoich dzieci. Bóg chce czynić dobre rzeczy dla ciebie i dla mnie.

Spodziewaj się cudu w swoim życiu. Spodziewaj się wielu cudów.

Pozytywna wiara w Boże obietnice przynosi dobre rezultaty, ponieważ dobry Bóg je do nas wysyła. Nie poddawaj się, a zobaczysz wynik swojej pozytywnej wiary.

Drogi Ojcze w niebie, wybacz mi brak wiary. Wybacz mi, że pozwoliłem, żeby szatan mnie oszukał i sprawił, że uważam się za bezwartościowego i niegodnego Twoich cudów. Jestem godny, ponieważ uczyniłeś mnie godnym. Jesteś Bogiem niemożliwego, dlatego proszę Cię, pomóż mi wyczekiwać na Ciebie i nigdy się nie poddawać. Modlę się o to w imieniu Jezusa Chrystusa, mojego Pana. Amen.