Zacht overwint hard

Abt Johannes zei: ‘Eens kwamen we vanuit Syrië om abt Poimên in Egypte te bezoeken, want we wilden hem vragen stellen over “de hardheid van het hart”. Nu verstond de grijsaard geen Grieks en een tolk was toevallig niet aanwezig. Toen de grijsaard merkte dat we niet zo goed wisten wat we moesten doen, vanwege de taalbarrière, begon hij ineens in het Grieks te spreken. Hij zei: “De natuur van water is zacht, die van steen hard. Maar als een kruik is opgehangen boven een steen, en deze druppelt langzaam, dan holt het water de steen uit. Zo is ook Gods woord zacht en ons hart hard. Als nu de mens geregeld naar Gods woord luistert, opent zijn hart om God liefhebbend te respecteren.”’ 

Woestijnvader Poimên

We leven in een tijd waarin heel veel dingen heel snel kunnen. In zes uur vlieg je naar New York, vandaag iets besteld is morgen in huis en in drie minuten komt er een kant-en-klare maaltijd uit de magnetron. Het gemak van de snelheid dient de mens. Natuurlijk is dit niet per se verkeerd, maar in het leven kan niet altijd alles snel gaan.

In het verhaal van abt Johannes vallen twee dingen op. Het ene gaat heel snel: ineens spreekt Poimên wonderbaarlijk genoeg Grieks. God kan inderdaad spontaan wonderen verrichten, denk maar aan wat er met Pinksteren gebeurde bij de toespraak van de apostel Petrus. Daar verstonden ineens meerdere mensen uit verschillende landen in verschillende talen wat de apostelen vertelden (Handelingen 2:7,8). Het andere opvallende gebeurt juist heel langzaam: het uithollen van een harde steen door druppelend zacht water. 

We kennen allemaal de ronde kiezels op de kiezelstranden. Door jarenlang in stromend water te liggen, kregen zijn hun vorm. En net zoals bij kiezelstenen duurt het vaak ook jaren voordat harten veranderen. De woestijnvaders en -moeders weten dit en laten het water van Gods Woord werken in hun hart (Efeziërs 5:26). Wees dus niet ongeduldig. Het zijn Gods woorden die uiteindelijk ieder hard hart zacht kunnen maken. Ons versteende, koude hart hoeft niet zo te blijven, God kan er een levend hart voor terug geven (Ezechiël 36:26, 27). 

Dat is wat de kracht van bijbellezen voor de woestijnvaders en -moeders was.