Адамлар ер юзюнде чокълашып башладылар. Оларда къызлар догъа эдилер. Адамларнынъ къызлары дюльбер олгъанларыны корип, Алланынъ огъуллары, ким къайсы союны сайлап алса, оларны озьлерине апай этип ала эдилер.
РАББИ:
– Меним нефесим адамда эбедий къалмайджакъ. О – вуджут, онынъ куньлери 120 йыл олсун, – деди.
О куньлерде ве олардан сонъ ер юзюнде нефиллер бар эдилер. Алланынъ огъуллары адамларнынъ къызларына келип башладылар, ве къызлар оларгъа бала тапа эдилер: олар кучьлю къараманлар, эвель-эзельден намлы адамлар ола эдилер.