If you have would like a copy of this version please contact info@davarpartners.org

Text: Varhadi-Nagpuri New Testament, CC-BY-SA-4.0, The Love Fellowship. Audio: Varhadi-Nagpuri New Testament Audio Bible, CC-BY-SA-4.0, Davar Partners International, The Love Fellowship, 2022

Varhadi-Nagpuri New Testament

Varhadi (वऱ्हाडी) Bible by The Love Fellowship is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License.

अन् येशू यरीहो शहरात गेला अन् तो शहरात चालून रायला होता. अन् तती जक्कय नावाचा एक माणूस होता, जो जकातदारायचा प्रमुख होता अन् लय धनवान होता. अन् तो येशूले पाह्याचा प्रयत्न करत होता, कि तो कसा हाय? पण गर्दीच्या कारणाने पाऊ शकत नव्हता, कावून कि तो ठेंगणा होता. तवा येशूले पायण्यासाठी तो समोर धावून एका उंबराच्या झाडावर चढला, कावून कि येशू त्याचं रस्त्यान जाणार होता. जवा येशू त्या झाडा जवळ पोहचला, तवा वरते पायलं अन् त्याले म्हतलं, “हे जक्कय लवकर खाली उतर, कावून कि आज मले तुह्यावाल्या घरी रायने नक्की हाय.” मंग तो पटकन खाली उतरून आनंदाने येशूने स्वागत केले. हे पाऊन सगळे लोकं कुर-कुर करून म्हणू लागले, “तो तर एका पापी माणसाच्या घरी गेला हाय.” जक्कयान जेवणाच्या वाक्ती उभे राऊन प्रभू येशूले म्हतलं, “हे प्रभू, पाहा, मी माह्यावाली अर्धी संपत्ती गरिबांना देतो, अन् जर कोणाचं पण अन्यायानं कर घ्याच्या वाक्ती घेतलं अशीन, तर चौपट वापस देतो.” तवा येशूनं त्याले म्हतलं, “आज ह्या घरातल्या लोकायच्या मधात तारण आलं हाय, कावून कि हा पण अब्राहामाचा खरा पोरगा हाय. कावून कि, मी माणसाचा पोरगा, अनंत दंडापासून वाचव्याले, अन् त्याचं तारण करण्यासाठी आलो हाय.”


जवा लोकं ह्या गोष्टी आयकून रायले होते, तवा त्यानं त्यायले एक कथा सांगतली, कावून कि तो यरुशलेम शहराच्या जवळ होता, अन् त्यायले असं वाटत होतं कि देवाचं राज्य आताच प्रगट होणार हाय. मंग त्यानं म्हतलं, एक धनवान माणूस दूरच्या देशात गेला, ह्या साठी कि राजासन मिळून परत यावं. तवा त्यानं आपल्या नौकरातून, दहा नौकरायले बलावून त्यायले दहा मोहरे देली, (म्हणजे त्याची किंमत दहा दिवसाची मजुरी होती) अन् त्यायले म्हतलं मी येई परेंत यावर घेणं-देनं करजा. “पण त्याच्या नगरातले लोकं त्याचा राग करत होते, अन् त्याच्यावाल्या मांग काई संदेश वाहकायले हे सांगासाठी पाठवले, कि आमची इच्छा नाई कि हा आमचा राजा बनावा.”
जवा तो राजासन मिळून वापस आला, तवा असं झालं, कि त्यानं आपल्या दासायले ज्यायले त्यानं पैसा देला होता, त्यायले आपल्यापासी बलावलं ह्या साठी कि मालूम व्हावं कि त्यायनं घेणं-देनं करून काय-काय कमावलं हाय. तवा पयल्यान येऊन म्हतलं, हे स्वामी तुह्यावाल्या पासून जे दहा मोहरे (एक मोहर म्हणजे एका दिवसाची मजुरी) घेतले होते त्याच्यापासून मी अजून दहा मोहरे (म्हणजे दहा दिवसाची मजुरी) कमावले हायत. तवा घरधन्यान त्याले म्हतलं, धन्य हायस तू चांगल्या अन् विश्वासयोग्य दासा तू थोडसाक मध्ये विश्वासयोग्य रायला, म्हणून तू आता दहा नगराचा अधिकारी हो. मंग दुसऱ्या दासानं येऊन म्हतलं, हे स्वामी, तुह्या पाच मोहर पासून मी अजून पाच मोहर कमावले हाय. (पाच मोहरे म्हणजे पाच दिवसाची मजुरी) त्याच्यावाल्या घरधन्यान त्याले म्हतलं, तू पण पाच नगरावर अधिकारी हो. मंग तिसऱ्यानं येऊन म्हतलं, “हे स्वामी, पाहा, तुह्यावाल्या देलेल्या एक-एक मोहर हे हाय, ज्याले मी माह्याल्या रुमालात बांधून ठेवली होती. कावून कि मी तुले भेत होतो, कारण तू कठोर माणूस हायस, जे तू ठेवलं नाई ते उचलून घेतो, अन् जे तू पेरलं नाई त्याची कटाई करतो. तवा त्याच्या घरधन्यान त्याले उत्तर देलं, हे दुष्ट दास मी तुह्यावाल्या तोंडानं तुले दोषी ठरवतो, तू मले ओयखलं होतं कि मी कठोर माणूस हाय, जे मी नाई ठेवलं, ते उचलून घेतो, अन् जती मी पेरले नाई तती कापतो; तर तू माह्याले पैसे व्यापाऱ्याकडे कावून नाई ठेवले, कि मंग मी आल्यावर व्याजा सगट वापस घेतले असते?” अन् जे लोकं जवळ उभे होते, तवा त्यानं त्यायले म्हतलं, ते मोहर त्याच्यावाल्या पासून घेऊन घ्या, अन् ज्याच्यापासी दहा मोहरे हायत त्याले घ्या. तवा त्यायनं त्याले म्हतलं, हे स्वामी, त्याच्यापासी दहा मोहरे तर हायत. मी तुमाले सांगतो, “अशाचं प्रकारे, ज्याच्यापासी देवाच्या वचनाच ज्ञान हाय, त्याले अजून दिल्या जाईन अन् ज्याच्यापासी नाई हाय, जे काई त्याच्यापासी अशीन ते पण त्याच्यापासून वापस घेतल्या जाईन. पण माह्याल्या त्या विरोध्यायले ज्यायले वाटत जाय कि मी त्यायचा राजा नाई बनावं, त्या विरोध्यायले अती माह्याला समोर आणून मारून टाका.”


ह्या गोष्टी सांगतल्यावर येशू यरुशलेम शहराकडे आपल्या शिष्याय संग समोर-समोर चालला होता. अन् जवा तो जैतून नावाच्या पहाडाच्या जवळून बैथफगे गाव अन् बेथानी गावाच्या जवळ आला, तवा त्यानं आपल्या शिष्यातून दोघायले हे म्हणून पाठवलं. “समोरच्या गावात जा, अन् तती गेल्यावर तुमाले एक गध्याचं पिल्लू दिसीन, ज्यावर आतापरेंत कोणी कधी बसलेलं नाई, बांधलेलं दिसीन, ते सोडून आणा. अन् जर कोणी तुमाले विचारीन कि कावून खोलता, तवा हे सांगजा आमच्या प्रभूले याची गरज हाय.”
ज्यायले पाठवलं होतं, त्यायनं जाऊन जसं त्यायले सांगतल होतं, तसचं पायलं. अन् जवा ते गध्याचं पिल्लू दिसलं तवा ते त्याले सोडून रायले होते, तवा त्या गध्याच्या मालकाने त्यायले विचारलं, “हे गध्याचं पिल्लू तुमी कावून सोडता?” तवा त्यायनं म्हतलं, प्रभूले याची गरज हाय. मंग त्यायनं ते गध्याचं पिल्लू येशू पासी आणलं, त्याच्यावर आपले कपडे टाकून, येशूले त्याच्यावर बसवलं. जवा ते जाऊन रायले होते, तवा बरेचं लोकं येशूच्या समोर त्याच्या स्वागतासाठी रस्त्यावर आप-आपले कपडे टाकत होते. अन् जवा तो यरुशलेम शहरा जवळ जैतून पहाडाच्या उतारावर पोहचला, तवा शिष्यायचा सारा समुदाय त्या सगळ्या चमत्काराचे कामाचा बद्दल जे त्यायनं पायले होते, आनंदित होऊन मोठ्या आवाजाने देवाची स्तुती करू लागले. कि “धन्य हाय तो राजा, जो प्रभूच्या नावानं येतो, स्वर्गात शांती अन् अभायात गौरव हो.”
तवा गर्दीतल्या कईक परुशी लोकायन त्याले म्हतलं, “हे गुरु आपल्या शिष्यांना दाट कि त्यायनं चूप राहावं.” तवा येशूनं उत्तर देलं, “मी तुमाले सांगतो कि, जर हे लोकं चूप रायले तर गोटे माह्याला गौरव करण्यासाठी ओरडनं सुरु करतीन.”

जवा येशू यरुशलेम शहराच्या जवळ आला, तवा तो त्या नगराले पाऊन रडू लागला. “निदान आज तुले शांतीचा रस्ता मिळाला असता; पण आता खूप वेळ झाली हाय, अन् शांती तुह्या पासून लपली हाय. कावून कि असे दिवस तुह्यावर येतीन, कि तुह्याले शत्रू तुह्यावाल्या भोवती लाकडी कोट बांधून तुले घेरून घेतीन, अन् तुले चवभवंताल बांधून टाकतीन. अन् तुह्ये शत्रू तुले पूर्ण पणे नष्ट करून टाकतीन, अन् तुह्या लेकरायले मारून टाकतीन, अन् तुह्या नगरातल्या सर्व्या लोकायले मातीत मिसळवून टाकतीन, कावून कि तू त्यावाक्ती जवा देव तुले वाचव्याले आला होता ओयखलं नाई.”


तवा तो देवळात गेला अन् जे विक्री करत होते त्यायले तो बायर हकालु लागला. अन् येशूनं त्यायले म्हतलं, “पवित्रशास्त्रात असं लिवलेल हाय, कि लोकं माह्या घराले प्रार्थनाचे घर म्हणतीन, पण त्या देवळाले तुमी लुटारूची गुफा बनून टाकली हाय.” अन् येशू दररोज देवळात उपदेश करत होता, अन् मुख्ययाजक अन् मोशेच्या नियमशास्त्राचे शिक्षक अन् लोकायचे प्रमुख त्याले माऱ्याच्या बद्दल मौका पायत होते. पण कोणताच उपाय नाई काढू शकले, कि हे कसं करावं; कावून कि सगळे लोकं मोठ्या हर्ष उल्लासाने त्याचं आयकतं होते.

Ouça लुका 19