Psalmy 94:1-23
Psalmy 94:1-23 UWSPÓŁCZEŚNIONA BIBLIA GDAŃSKA (UBG)
Boże zemsty, PANIE Boże zemsty, objaw się! Powstań, Sędzio całej ziemi, odpłać pysznym. Jak długo niegodziwi, PANIE, jak długo niegodziwi będą się radować? Jak długo będą pleść, mówić zuchwale i chełpić się wszyscy czyniący nieprawość? Depczą twój lud, PANIE, i gnębią twoje dziedzictwo. Mordują wdowy i przybysza, zabijają sieroty. I mówią: PAN tego nie widzi, nie dostrzega tego Bóg Jakuba. Zrozumcie, nierozumni wśród ludu! A wy, głupcy, kiedy zmądrzejecie? Czy ten, który wszczepił ucho, nie słyszy? Czy ten, który ukształtował oko, nie widzi? Czy ten, który chłoszcze narody, nie będzie karał? Ten, który uczy człowieka wiedzy, czy nie wie? PAN zna myśli ludzkie; wie, że są marnością. Błogosławiony mąż, którego ty chłoszczesz, PANIE, i uczysz go twym prawem; Aby dać mu odpocząć od złych dni, aż będzie wykopany dół dla niegodziwego. PAN bowiem nie odrzuci swego ludu i nie opuści swego dziedzictwa. Ale sąd powróci do sprawiedliwości, a wszyscy serca prawego pójdą za nim. Któż stanie przy mnie przeciwko złoczyńcom? Kto ujmie się za mną przeciwko czyniącym nieprawość? Gdyby PAN nie przyszedł mi z pomocą, moja dusza przebywałaby w milczeniu. Gdy powiedziałem: Moja noga się chwieje, twoje miłosierdzie, PANIE, mnie wsparło. W niezliczonych myślach mego serca twoje pociechy rozweselają moją duszę. Czy sprzymierzy się z tobą tron nieprawości, który wyrządza krzywdę pod pozorem prawa? Zbierają się przeciw duszy sprawiedliwego i krew niewinną potępiają. Lecz PAN jest moją twierdzą, mój Bóg – skałą mojej ucieczki. On obróci przeciwko nim ich nieprawość i za ich zło ich wytraci; wytraci ich PAN, nasz Bóg.
Psalmy 94:1-23 Biblia Gdańska (PBG)
Boże pomst! Panie Boże pomst! rozjaśnij się! Podnieś się, o Sędzio wszystkiej ziemi! a daj zapłatę pysznym. Dokądże niepobożni, Panie! dokądże niepobożni radować się będą? Długoż będą świegotać i hardzie mówić, chlubiąc się wszyscy, którzy czynią nieprawość? Lud twój, Panie! trzeć, a dziedzictwo twoje trapić? Wdowy i przychodniów mordować? a sierotki zabijać? Mówiąc: Nie widzi tego Pan, ani tego rozumie Bóg Jakóbowy. Zrozumicież, o wy bydlęcy między ludźmi! a wy szaleni kiedyż zrozumiecie? Izali ten, który szczepił ucho, nie słyszy? i który ukształtował oko, izali nie widzi? Izali ten, który ćwiczy narody, nie będzie karał? który uczy człowieka umiejętności. Pan zna myśli ludzkie, iż są szczerą marnością. Błogosławiony jest mąż, którego ty ćwiczysz, Panie! a zakonu twego uczysz go. Abyś mu sprawił pokój od złych dni, ażby był wykopany dół niezbożnikowi. Albowiem, nie opuści Pan ludu swego, a dziedzictwa swego nie zaniecha. Ale aż ku sprawiedliwości obróci się sąd, a za nim wszyscy serca uprzejmego. Któżby się był zastawił za mną przeciwko złośnikom? ktoby się był ujął o mnie przeciwko tym, którzy czynią nieprawość? By mi był Pan nie przybył na pomoc, małoby była nie mieszkała dusza moja w milczeniu. Jużem był rzekł: Zachwiała się noga moja; ale miłosierdzie twoje, o Panie! zatrzymało mię. W wielkości utrapienia mego, we wnętrznościach moich, pociechy twoje rozweselały duszę moję. Izali z tobą towarzyszy stolica nieprawości tych, którzy stanowią krzywdę miasto prawa? Którzy się zbierają przeciwko duszy sprawiedliwego, a krew niewinną potępiają? Ale Pan jest twierdzą moją, a Bóg mój skałą ufności mojej. Onci obróci na nich nieprawość ich, a dla złości ich wytraci ich; wytraci ich Pan, Bóg nasz.
Psalmy 94:1-23 Nowa Biblia Gdańska (NBG)
Boże pomsty, WIEKUISTY, Boże pomsty – zajaśniej. Podnieś się sędzio ziemi i daj odpłatę pysznym. Jak długo niegodziwi, WIEKUISTY, jak długo będą górować niegodziwi; bluzgać, hardo przemawiać i przechwalać się wszyscy złoczyńcy? Dręczą Twój lud, WIEKUISTY, i Twoje dziedzictwo gnębią. Wdowę i przybysza zabijają, a sieroty mordują. Mówią: WIEKUISTY nie widzi; nie zwraca uwagi Bóg Jakóba. Zastanówcie się nieroztropni w narodzie, ograniczeni – kiedy się opamiętacie? Czyż Ten, kto ukształtował ucho – nie usłyszy? Albo czy Ten, kto zbudował oko – nie zobaczy? Kto karci narody – czyżby nie karał? On, co człowieka uczy wiedzy. WIEKUISTY zna zamysły ludzi, że są marne. Szczęśliwy mąż, którego karcisz, BOŻE, i w Twoim Prawie go nauczasz. Aby mu dać otuchę w dni niedoli, dopóki nie będzie wykopany grób niegodziwego. Gdyż WIEKUISTY nie porzuci Swojego ludu i Swojego dziedzictwa nie opuści. Bowiem sąd wróci z powrotem do sprawiedliwości, a oprócz niego wszyscy prawego serca. Kto przy mnie stawał przeciwko niegodziwym? Kto dla mnie występował przeciw nieprawym? Gdyby WIEKUISTY nie był mą pomocą, moja dusza niemal by legła w grobie. Gdy sądziłem, że już się chwieje ma noga – Twoja łaska, WIEKUISTY, mnie wsparła. Kiedy myśli ścierają się w moim wnętrzu, Twoje pocieszenia rozweselają mą duszę. Czy sprzymierzył się z Tobą tron bezprawia, i sprawca krzywdy zamiast prawa? Skupiają się przeciw duszy sprawiedliwego i niewinną krew potępiają. Ale WIEKUISTY będzie dla mnie Twierdzą; mój Bóg Opoką mego schronienia. Przeciw nim zwróci ich nieprawość i z powodu ich złości wygubi; wygubi ich WIEKUISTY, nasz Bóg.
Psalmy 94:1-23 Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Wydanie pierwsze 2018 (SNP)
Bogiem pomsty jest PAN! Boże pomsty, zajaśniej swoim blaskiem! Podnieś się, Sędzio ziemi, Daj wyniosłym zapłatę! PANIE, jak długo bezbożni, Jak długo bezbożni będą tryumfować? Rzucają oni słowa nadęte i zuchwałe, Przechwalają się wszyscy czyniący nieprawość. Twój lud, PANIE, depczą, I gnębią Twoje dziedzictwo. Niszczą wdowy, uchodźców, Mordują sieroty I drwią przy tym, że PAN tego nie zobaczy, Że Bóg Jakuba nie zwróci uwagi. Zrozumcie to, bezmyślni wśród ludu, Głupcy, kiedyż wy zmądrzejecie? Czy Ten, który stworzył ucho, nie jest w stanie słyszeć? Czy Ten, który uformował oko, nie potrafi zobaczyć? Czy Ten, który karci narody, nie umie upomnieć — On, który ludziom udziela poznania? PAN zna myśli człowieka — Wie, że są marnością. Szczęśliwy człowiek czynu, którego Ty karcisz, PANIE, I którego uczysz w oparciu o swoje Prawo, By dać mu odpocząć od zmagań dni niedoli, Aż zostanie wykopany dół dla bezbożnego. Bo PAN nie porzuci swego ludu I nie pozostawi swojego dziedzictwa, Gdyż sąd na nowo będzie sprawiedliwy, Ponownie ludzie będą się nim cieszyć. Kto razem ze mną powstanie przeciw złym, Kto wraz ze mną wystąpi przeciw czyniącym nieprawość? O, gdyby PAN nie był mi pomocą, Moja dusza już dawno byłaby w krainie milczenia. Kiedy pomyślałem: Zachwiała się moja stopa — Twoja łaska, PANIE, była mi oparciem. W chwilach moich licznych niepokojów Twoje pociechy podnoszą mnie na duszy. Czy władza, która krzywdzi, ma coś wspólnego z Tobą? Albo ten, który wyrządza szkodę wbrew prawu? Jednoczą się przeciwko sprawiedliwym duszom I potępiają ludzi niesplamionych winą. PAN jednak stał się moją twierdzą, Mój Bóg pozostaje skałą, na której się chronię. On odpłaci im za niegodziwość, Z powodu ich zła ześle na nich zgubę. Pan, nasz Bóg, położy im kres!