Kapłańska 6:7-30
Kapłańska 6:7-30 Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Wydanie pierwsze 2018 (SNP)
Kapłan zaś dokona za niego przebłagania przed PANEM — i będzie mu przebaczone wszystko to, co uczynił, by obciążyć się przewinieniem. PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy: Przekaż Aaronowi i jego synom takie polecenie: Oto prawo dotyczące ofiary całopalnej: Ofiara całopalna ma zostawać na palenisku ołtarza przez całą noc aż do rana. Na ołtarzu zaś ma płonąć ogień. Rano kapłan przywdzieje lnianą szatę, włoży na siebie lniane spodnie, zgarnie popiół po strawionej przez ogień ofierze całopalnej i złoży go obok ołtarza. Następnie przebierze się w inne szaty i wyniesie popiół na miejsce czyste, na zewnątrz obozu. Ogień na ołtarzu będzie jednak płonął — i nie zgaśnie. Rano zatem kapłan będzie rozpalał na ołtarzu drewno, układał na nim ofiarę całopalną i spalał na niej tłuszcz ofiary pokoju. Ogień na ołtarzu będzie płonął stale — nie zagaśnie. Oto prawo dotyczące ofiary z pokarmów: Składać ją mają przed PANEM synowie Aarona. Układać ją będą na przedniej części ołtarza. Składający ją kapłan weźmie z niej garść najlepszej mąki wraz z częścią oliwy oraz całym nałożonym na nią kadzidłem. Wszystko to spali na ołtarzu jako miłą woń, jako przypomnienie, dla PANA. Pozostałą zaś część ofiary z pokarmów spożyją Aaron oraz jego synowie. Przaśniki będą spożywane w miejscu świętym. Spożyją ją zatem na dziedzińcu namiotu spotkania. Nie będzie się tego piekło na zakwasie. Dałem im ją jako ich dział z moich wdzięcznych darów. Jest ona największą świętością, podobnie jak ofiara za grzech i ofiara za przewinienie. Może ją spożywać każdy mężczyzna należący do potomków Aarona. Jest to ustawa wieczna dla waszych pokoleń, dział z wdzięcznych darów PANA. Każdy, kto ich dotyka, ma być święty. PAN przemówił też do Mojżesza tymi słowy: Taką ofiarę będą składali PANU Aaron i jego synowie już w dniu swojego namaszczenia: dziesiątą część efy najlepszej mąki w ramach stałej ofiary z pokarmów, połowę z tego rano, a drugą połowę wieczorem. Ofiarę tę będzie się przyrządzało w oliwie na patelni. Dobrze zaczynione, wypieczone i pokruszone kawałki ofiary z pokarmów zostaną następnie złożone jako woń miła PANU. Będzie ją przygotowywał namaszczony kapłan, następca Aarona, ustanowiony po nim spośród jego synów. Mocą wieczystej ustawy nadanej przez PANA będzie ona całkowicie spalana. Każda kapłańska ofiara z pokarmów ma być całkowicie spalana — nie będzie się jej spożywało. PAN przemówił dalej do Mojżesza tymi słowy: Przekaż Aaronowi oraz jego synom: Oto prawo dotyczące ofiary za grzech: Ofiara za grzech będzie zarzynana przed PANEM w tym samym miejscu, gdzie ofiara całopalna. Jest ona największą świętością. Kapłan, który składa ofiarę za grzech, może też ją spożywać. Będzie ona spożywana w miejscu świętym, na dziedzińcu namiotu spotkania. Każdy, kto dotyka mięsa tej ofiary, ma być poświęcony, a jeśli kropla jej krwi kapnie na szatę, to miejsca nią poplamione należy wyprać w miejscu świętym. Naczynie gliniane, w którym gotowano mięso tej ofiary, zostanie rozbite, a jeśli gotowano je w naczyniu brązowym, to zostanie ono wyszorowane i wypłukane wodą. Ofiarę tę może spożywać każdy mężczyzna spośród kapłanów. Jest ona największą świętością. Jednak żadna ofiara za grzech, której krew wnosi się do namiotu spotkania, aby dokonać przebłagania w miejscu świętym, nie będzie spożywana — należy ją spalić w ogniu.
Kapłańska 6:7-30 Biblia Warszawska 1975 (BW1975)
A kapłan dokona jego oczyszczenia przed Panem i będzie mu odpuszczony każdy z uczynków, który popełnił, obciążając się przezeń winą. I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: Daj Aaronowi i jego synom taki nakaz: Takie jest prawo dotyczące ofiary całopalnej: Ofiara całopalna pozostaje na ognisku na ołtarzu przez całą noc aż do rana, a ogień ołtarza będzie na nim płonął. Kapłan wdzieje swoją lnianą szatę i spodnie lniane wdzieje na ciało swoje, i zgarnie popiół, na który ogień spalił ofiarę całopalną na ołtarzu i wysypie go obok ołtarza. Następnie zdejmie swoje szaty, a wdzieje szaty inne i wyniesie popiół poza obóz na miejsce czyste. A ogień będzie płonął na ołtarzu i nie wygaśnie. Kapłan zapalać będzie na nim drwa każdego rana i ułoży na nim ofiarę całopalną, i spali przy niej tłuszcze ofiar pojednania. Ogień będzie stale płonął na ołtarzu i nie wygaśnie. A takie jest prawo dotyczące ofiary z pokarmów: Składać ją będą synowie Aarona przed Panem po przedniej stronie ołtarza. Weźmie z ofiary z pokarmów garść przedniej mąki z oliwą wraz z całym kadzidłem, które jest na ofierze z pokarmów, i spali to na ołtarzu jako ofiarę pamiątki, woń przyjemną dla Pana, A to, co z niej pozostanie, spożyją Aaron i jego synowie. Będzie się to spożywało jako przaśniki na miejscu świętym, na dziedzińcu Namiotu Zgromadzenia spożywać to będą. Nie będzie się tego piekło na kwasie. Dałem im ją jako ich dział z moich ogniowych ofiar. Jest to świętością nad świętościami, podobnie jak ofiara za grzech i jak ofiara pokutna. Każdy mężczyzna wśród synów Aarona może to spożywać. Jest to przepis wieczny dla waszych pokoleń, dotyczący ofiar ogniowych Pana. Każdy, kto się ich dotknie, staje się świętym. I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: Taka jest ofiara Aarona i jego synów, którą złożą Panu w dniu swojego namaszczenia: Dziesiątą część efy mąki przedniej jako stałą ofiarę z pokarmów, połowę z tego rano, a drugą połowę wieczorem. Będzie się to przyrządzać na oliwie na patelni. Przyniesiesz to dobrze wypieczone i złożysz rozkruszone jako ofiarę z pokarmów, woń przyjemną dla Pana. Kapłan, który będzie namaszczony na jego miejsce spośród jego synów, będzie to czynił. Taki jest wieczny przepis Pana: Będzie to spalone całkowicie. Każda ofiara kapłańska z pokarmów będzie spalona całkowicie; nie będzie spożywana. I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: Powiedz do Aarona i synów jego: Takie jest prawo dotyczące ofiary za grzech: Ofiara za grzech będzie zabijana przed Panem na tym samym miejscu, co ofiara całopalna. Świętość to jest nad świętościami. Kapłan składający ofiarę za grzech będzie ją spożywał. Na miejscu świętym będzie spożywana, na dziedzińcu Namiotu Zgromadzenia. Każdy, kto się dotknie mięsa z niej, stanie się święty, a jeśli krew z niej tryśnie na szatę, to to, co zbryzgane, wypierzesz w miejscu świętym. Naczynie gliniane, w którym je gotowano, zostanie rozbite, a jeżeli gotowano je w naczyniu miedzianym, to zostanie ono wyczyszczone i wypłukane wodą. Każdy mężczyzna spośród kapłanów może ją spożywać. Świętość to jest nad świętościami. Lecz żadnej ofiary za grzech, której krew wnosi się do Namiotu Zgromadzenia, by dokonać oczyszczenia w świątyni, nie wolno spożywać; będzie spalona w ogniu.
Kapłańska 6:7-30 Biblia Gdańska (PBG)
I oczyści go kapłan przed Panem, a będzie mu odpuszczona każda z tych rzeczy, którą uczynił, i był jej winien. I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc: Rozkaż Aaronowi i synom jego, i rzecz: Tać będzie ustawa ofiary całopalenia; ofiara całopalenia jest od palenia na ołtarzu, przez całą noc aż do poranku; bo ogień na ołtarzu ustawicznie gorzeć będzie. I oblecze się kapłan w odzienie swoje lniane, i ubiory lniane oblecze na ciało swoje, i zbierze popiół, gdy spali ogień ofiarę całopalenia na ołtarzu, a wysypie go podle ołtarza. Potem zewlecze szaty swe, i oblecze się w szaty inne, a wyniesie popiół on za obóz na miejsce czyste. A ogień na ołtarzu ustawicznie gorzeć będzie, nie będzie gaszony; a będzie zapalał na nim kapłan drwa na każdy poranek, i włoży nań ofiarę całopalenia, a palić będzie na nim tłustość ofiar spokojnych. Ogień ustawicznie będzie gorzał na ołtarzu, nie będzie gaszony. A tać też jest ustawa ofiary śniednej, którą ofiarować będą synowie Aaronowi przed obliczem Pańskiem u ołtarza. Weźmie garść swoję pszennej mąki z tej ofiary śniednej, i z oliwy jej ze wszystkiem kadzidłem, które będzie na ofierze śniednej, i to spali na ołtarzu ku wdzięcznej wonności na pamiątkę jej Panu. A co zostanie z niej, jeść będą Aaron i synowie jego; bez kwasu jedzone będzie na miejscu świętem; w sieni namiotu zgromadzenia jeść to będą. Nie będą tego ważyć z kwasem bo za dział ich dałem im to, z ofiar moich ognistych; rzecz najświętsza to jest jako i ofiara za grzech, i jako ofiara za występek. Każdy mężczyzna z synów Aaronowych jeść to będzie; ustawa to wieczna w narodziech waszych o palonych ofiarach Pańskich; wszystko, co się ich dotknie, poświęcone będzie. Potem rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc: Tać jest ofiara Aarona, i synów jego, którą ofiarować będą Panu w dzień pomazania swego: dziesiątą część efy mąki pszennej za ofiarę śniedną ustawiczną, połowę jej rano, a połowę jej w wieczór. W pańwi z oliwą będzie gotowana; smażoną przyniesiesz ją, usmażoną ofiarę śniedną w sztukach ofiarować będziesz ku wdzięcznej wonności Panu. A kapłan pomazany z synów jego po nim ofiarować ją będzie; ustawa to wieczna Panu, wszystka spalona będzie. I każda śniedna ofiara kapłańska, wszystka spalona będzie; nie będą jej jeść. Zatem rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc: Mów do Aarona, i synów jego, a rzecz: Ta będzie ustawa ofiary za grzech: Na miejscu, gdzie biją ofiary całopalenia, będzie zabita ofiara za grzech przed Panem; rzecz najświętsza jest. Kapłan, który by ją ofiarował za grzech, jeść ją będzie; na miejscu świętem jedzona będzie; w sieni namiotu zgromadzenia. Wszystko, co się dotknie mięsa jej, będzie poświęcone; a jeźliby krwią jej szata pokropiona była, co się pokropiło, omyjesz na miejscu świętem. Naczynie też gliniane, w którem by ją warzono, stłuczone będzie; a jeźliby w naczyniu miedzianem warzona była, wytrą je, i wymyją wodą. Wszelki mężczyzna z kapłanów jeść ją będzie; najświętsza to rzecz jest. A żadna ofiara za grzech, której krew wnaszana bywa do namiotu zgromadzenia dla oczyszczenia w świątnicy, nie będzie jedzona, ale ogniem spalona będzie.
Kapłańska 6:7-30 UWSPÓŁCZEŚNIONA BIBLIA GDAŃSKA (UBG)
I kapłan dokona za niego przebłagania przed PANEM, i będzie mu przebaczone, cokolwiek uczynił, przez co stał się winny. I PAN powiedział do Mojżesza: Rozkaż Aaronowi i jego synom: Takie jest prawo całopalenia: Jest to całopalenie, bo będzie palone na ołtarzu przez całą noc aż do rana; a ogień na ołtarzu nieustannie będzie płonął. I kapłan włoży swoją lnianą szatę i na swoje ciało lniane spodnie oraz zbierze popiół z całopalenia, które ogień strawił na ołtarzu, i wysypie go obok ołtarza. Potem zdejmie swe szaty i ubierze się w inne, i wyniesie popiół za obóz, na czyste miejsce. A ogień na ołtarzu będzie płonął nieustannie, nie będzie gaszony. Kapłan rozpali na nim drwa każdego ranka i położy na nim ofiarę całopalną, i spali na nim tłuszcz ofiar pojednawczych. Ogień będzie płonął na ołtarzu nieustannie, nie będzie gaszony. Takie jest prawo ofiary pokarmowej: Synowie Aarona będą ją składać przed PANEM, przed ołtarzem. Kapłan weźmie garść mąki z ofiary pokarmowej wraz z oliwą i całym kadzidłem, które będzie na ofierze pokarmowej, i spali to na ołtarzu jako pamiątkę na miłą woń dla PANA. A to, co z niej zostanie, będą jeść Aaron i jego synowie. Będzie to spożywane bez zakwasu na miejscu świętym, spożyją to na dziedzińcu Namiotu Zgromadzenia. Nie będą tego piec na zakwasie. Dałem to im bowiem jako ich dział z moich ofiar ogniowych; jest to rzecz najświętsza, tak jak ofiara za grzech i ofiara za przewinienie. Każdy mężczyzna spośród synów Aarona będzie to spożywać. Jest to ustawa wieczna dla waszych pokoleń, dotycząca ofiar ogniowych PANA. Każdy, kto ich dotknie, będzie poświęcony. Potem PAN powiedział do Mojżesza: Taka jest ofiara Aarona i jego synów, którą będą składać PANU w dniu swego namaszczenia: dziesiąta część efy mąki pszennej jako nieustanna ofiara pokarmowa, połowa jej rano, a połowa wieczorem. Będzie ona przyrządzona na patelni z oliwą. Przyniesiesz ją smażoną i będziesz składać w kawałkach jako ofiarę pokarmową na miłą woń dla PANA. Kapłan namaszczony na jego miejsce spośród jego synów będzie ją składać. Jest to ustawa wieczna dla PANA, cała będzie spalona. I każda kapłańska ofiara pokarmowa będzie spalona w całości. Nie może być spożywana. Potem PAN powiedział do Mojżesza: Powiedz Aaronowi i jego synom: Takie jest prawo ofiary za grzech: Na miejscu, gdzie będzie zabijana ofiara całopalna, zostanie zabita przed PANEM ofiara za grzech. Jest to rzecz najświętsza. Kapłan, który będzie ją składał za grzech, będzie ją jeść. Będzie spożywana na miejscu świętym, na dziedzińcu Namiotu Zgromadzenia. Każdy, kto dotknie jej mięsa, będzie poświęcony. A jeśli szata będzie opryskana jej krwią, wypierzesz na miejscu świętym to, co zostało opryskane. A naczynie gliniane, w którym ją gotowano, zostanie stłuczone. A jeśli była gotowana w naczyniu miedzianym, zostanie wyszorowane i wypłukane wodą. Każdy mężczyzna spośród kapłanów będzie ją jeść. Jest to rzecz najświętsza. A żadna ofiara za grzech, której krew wnosi się do Namiotu Zgromadzenia dla oczyszczenia w świątyni, nie będzie jedzona, lecz zostanie spalona w ogniu.
Kapłańska 6:7-30 Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Wydanie pierwsze 2018 (SNP)
Kapłan zaś dokona za niego przebłagania przed PANEM — i będzie mu przebaczone wszystko to, co uczynił, by obciążyć się przewinieniem. PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy: Przekaż Aaronowi i jego synom takie polecenie: Oto prawo dotyczące ofiary całopalnej: Ofiara całopalna ma zostawać na palenisku ołtarza przez całą noc aż do rana. Na ołtarzu zaś ma płonąć ogień. Rano kapłan przywdzieje lnianą szatę, włoży na siebie lniane spodnie, zgarnie popiół po strawionej przez ogień ofierze całopalnej i złoży go obok ołtarza. Następnie przebierze się w inne szaty i wyniesie popiół na miejsce czyste, na zewnątrz obozu. Ogień na ołtarzu będzie jednak płonął — i nie zgaśnie. Rano zatem kapłan będzie rozpalał na ołtarzu drewno, układał na nim ofiarę całopalną i spalał na niej tłuszcz ofiary pokoju. Ogień na ołtarzu będzie płonął stale — nie zagaśnie. Oto prawo dotyczące ofiary z pokarmów: Składać ją mają przed PANEM synowie Aarona. Układać ją będą na przedniej części ołtarza. Składający ją kapłan weźmie z niej garść najlepszej mąki wraz z częścią oliwy oraz całym nałożonym na nią kadzidłem. Wszystko to spali na ołtarzu jako miłą woń, jako przypomnienie, dla PANA. Pozostałą zaś część ofiary z pokarmów spożyją Aaron oraz jego synowie. Przaśniki będą spożywane w miejscu świętym. Spożyją ją zatem na dziedzińcu namiotu spotkania. Nie będzie się tego piekło na zakwasie. Dałem im ją jako ich dział z moich wdzięcznych darów. Jest ona największą świętością, podobnie jak ofiara za grzech i ofiara za przewinienie. Może ją spożywać każdy mężczyzna należący do potomków Aarona. Jest to ustawa wieczna dla waszych pokoleń, dział z wdzięcznych darów PANA. Każdy, kto ich dotyka, ma być święty. PAN przemówił też do Mojżesza tymi słowy: Taką ofiarę będą składali PANU Aaron i jego synowie już w dniu swojego namaszczenia: dziesiątą część efy najlepszej mąki w ramach stałej ofiary z pokarmów, połowę z tego rano, a drugą połowę wieczorem. Ofiarę tę będzie się przyrządzało w oliwie na patelni. Dobrze zaczynione, wypieczone i pokruszone kawałki ofiary z pokarmów zostaną następnie złożone jako woń miła PANU. Będzie ją przygotowywał namaszczony kapłan, następca Aarona, ustanowiony po nim spośród jego synów. Mocą wieczystej ustawy nadanej przez PANA będzie ona całkowicie spalana. Każda kapłańska ofiara z pokarmów ma być całkowicie spalana — nie będzie się jej spożywało. PAN przemówił dalej do Mojżesza tymi słowy: Przekaż Aaronowi oraz jego synom: Oto prawo dotyczące ofiary za grzech: Ofiara za grzech będzie zarzynana przed PANEM w tym samym miejscu, gdzie ofiara całopalna. Jest ona największą świętością. Kapłan, który składa ofiarę za grzech, może też ją spożywać. Będzie ona spożywana w miejscu świętym, na dziedzińcu namiotu spotkania. Każdy, kto dotyka mięsa tej ofiary, ma być poświęcony, a jeśli kropla jej krwi kapnie na szatę, to miejsca nią poplamione należy wyprać w miejscu świętym. Naczynie gliniane, w którym gotowano mięso tej ofiary, zostanie rozbite, a jeśli gotowano je w naczyniu brązowym, to zostanie ono wyszorowane i wypłukane wodą. Ofiarę tę może spożywać każdy mężczyzna spośród kapłanów. Jest ona największą świętością. Jednak żadna ofiara za grzech, której krew wnosi się do namiotu spotkania, aby dokonać przebłagania w miejscu świętym, nie będzie spożywana — należy ją spalić w ogniu.