Rzymian 6
6
Zrozumienie uświęcenia #Aby dobrze zrozumieć znaczenie słowa „uświęcenie”, musimy najpierw uzmysłowić sobie znaczenie słowa „świętość”. Podstawowym znaczeniem słowa „świętość” jest „oddzielenie”. Chodzi tu o oddzielenie (odseparowanie się) od grzechu i nieprawości. Bóg jest święty, a więc nie ma nic wspólnego z grzechem czy jakąkolwiek inną nieprawością. W świetle tego proces uświęcania człowieka należy rozumieć jako przemianę jego sposobu myślenia i postępowania z grzesznego na taki, którego wzorem jest Chrystus. Grzeszność człowieka wynika z: (a) jego cielesnej natury, która ma niepowstrzymaną skłonność do grzechu, (b) modelu myślenia otaczającego świata, który promuje grzech, oraz (c) działania sił ciemności, które starają się poddać człowieka grzechowi, zmusić go do życia według starej natury (gr. sarks). Zatem zbawienie człowieka jest procesem uwalniania go od wpływu tych trzech czynników.
1 # Rz 3,5‐8; Rz 6,15 Czy to znaczy, że teraz – gdy już zostaliśmy objęci sprawiedliwością Chrystusa#W teologii ta sytuacja jest określana terminem „sprawiedliwość nadana”. – możemy bezkarnie grzeszyć, twierdząc, że w ten sposób Boża łaska rozkwitnie jeszcze bardziej? 2#Rz 8,13; Kol 2,20; Kol 3,31 P 4,1‐2Absolutnie nie! Jeśli bowiem prawdziwie umarliśmy dla grzechu, to jakże mielibyśmy dalej w nim trwać? 3#Ga 3,27; Kol 2,12Czy nie rozumiecie tego, że pełne zanurzenie#Mamy tu wyraźny związek z takim samym obrazem, jaki jest zawarty w poleceniu misyjnym przekazanym uczniom przez Jezusa w Mt 28,18‐20, a które zobowiązywało uczniów do zanurzania nowych uczniów „w imię”, czyli w prawdziwą naturę Boga (to jest w naturę Ojca i Syna, i Ducha Świętości) oraz zachęcania ich do osobistego zaufania Jezusowi przez zachowywanie Jego nakazów. Więcej w Komentarzu NPD → Chrzest.
w Chrystusa Jezusa oznacza również zanurzenie się w Jego śmierć? 4#Rz 1,4; Ef 4,22‐24; Kol 2,12; Kol 3,101 P 3,21A zanurzenie się w Jego śmierć oznacza, że – zjednoczeni z Nim – składamy do grobu naszą starą naturę, po to by również razem z Nim powstać do nowego Życia, w którym teraz – ku chwale Ojca – mamy już żyć dzień po dniu. 5#Rz 8,11; Ef 2,6; Flp 3,10‐11; Kol 2,12; Kol 3,1‐4Jeśli więc w śmierci dla grzechu jesteśmy rzeczywiście złączeni duchowo z Chrystusem, to podobnie będzie z naszym zmartwychwstaniem. 6#Ga 2,20; Ga 5,24; Ga 6,14; Kol 2,12; Kol 3,4‐5.9‐10Zrozumcie, że skoro nasza ludzka, stara natura#Dosł. „nasz stary człowiek”. Chodzi o to, co było źródłem starego sposobu życia. została w Nim ukrzyżowana, to stało się to w tym celu, aby nasze ciała#Gr. soma. już więcej nie angażowały się w grzech! 7#1 P 4,1Kto w taki sposób w Chrystusie umarł dla grzechu, ten faktycznie został wyrwany spod mocy grzechu#„Śmierć dla grzechu” to termin oznaczający zerwanie z grzechem, wypowiedzenie mu posłuszeństwa. Konsekwencją uznania człowieka za sprawiedliwego w Chrystusie jest uwolnienie go spod przemożnego panowania grzechu. Żaden chrześcijanin nie musi już więcej grzeszyć. Nie ma takiej mocy, która mogłaby go do tego zmusić. Jeśli jednak zdarza mu się upaść, a w konsekwencji zgrzeszyć, jest to wyłącznie wyraz jego słabości w wierze, za co powinien szczerze przeprosić PANA, aby dzięki Bożemu oczyszczeniu (1 J 1,7) mógł dalej bez przeszkód wzrastać w uświęceniu (tzn. w procesie uwalniania się od wpływów grzechu). O biblijnej perspektywie zbawienia (ratunku) z mocy i od wpływu grzechu można więcej przeczytać w Komentarzu NPD → Zbawienie.. 8#2 Tm 2,11A jeśli przez trwanie w Chrystusie nasza postawa śmierci dla grzechu przynosi owoc uświęcenia, to możemy mieć niezachwianą ufność, iż razem z Nim, w podobny sposób, zaowocuje ona w nas Jego odwiecznym i nieskończonym Życiem, 9#Hbr 2,14; Ap 1,18bo przecież zmartwychwstały Chrystus nie podlega Śmierci#Słowo „Śmierć” zostało tu zapisane dużą literą, aby zaznaczyć, że nie chodzi o zakończenie życia biologicznego (gr. bios), ale o opisanie duchowej rzeczywistości oddzielenia człowieka od Boga, która jest przeciwieństwem wiecznego Życia (gr. Dzoe)., gdyż ona nie ma nad Nim żadnej władzy#Naśladowanie Chrystusa, a więc i zjednoczenie z Nim, zaczyna się dopiero w tym momencie, gdy człowiek podejmuje decyzję o prawdziwym wyrzeczeniu się życia w grzechu, gdy rezygnuje z bycia panem własnej egzystencji i gdy swoją starą, grzeszną naturę przybije do krzyża Chrystusa, a następnie (w jej miejsce) przywdzieje nową (Chrystusową) naturę oraz – żyjąc według ducha (tzn. w posłuszeństwie wobec Boga) – uzna Chrystusa za swego jedynego PANA.. 10#Ga 2,19; Hbr 7,26‐27; Hbr 9,26‐28; 1 P 3,18On bowiem dla grzechu umarł raz na zawsze, a powstał z martwych, by powrócić do Życia w splendorze Bożego Majestatu. 11#Rz 7,4; 2 Kor 5,15; Kol 2,20; Kol 3,31 P 2,24Tak więc i wy postępujcie jako ci, którzy są martwi dla grzechu, a żyją już tylko dla Boga w Chrystusie Jezusie. 12#Rdz 4,7; Rz 7,14‐24Dlatego nie pozwalajcie, by grzech rządził waszymi śmiertelnymi ciałami, poddając je swym pożądliwościom!#Paweł wzywa każdego wierzącego do aktywnej postawy w procesie uświęcenia. Zaczyna się ono od tzw. nowego narodzenia (czyli narodzenia z Ducha Świętego Boga). Narodzenie z Ducha wyrywa ludzi spod panowania grzechu i ofiarowuje im Bożą moc, konieczną do zdarcia z siebie starej natury i obleczenia się w nową (por. Ef 4,22‐24).. 13#Rz 12,1; 2 Kor 5,14; Ef 2,4‐5; Ef 5,14Nie dawajcie przyzwolenia grzechowi, by używał waszych ciał jako instrumentów nieprawości, lecz – trwając w Chrystusie jako ci, którzy zostali podniesieni z martwych do nowego Życia#Apostoł pisze tu o tzw. pierwszym zmartwychwstaniu, którym w istocie jest „nowe narodzenie z Bożego Ducha”. Wkroczenie człowieka do rzeczywistości Życia w PANU jest bez wątpienia powstaniem ze stanu śmierci, w którym dotąd się znajdował. – stójcie mocno przy Bogu, oddając Mu swoje ciała do ogłaszania Jego sprawiedliwości w Chrystusie! 14#Rz 7,4.6; Rz 8,2.12; Ga 5,181 J 3,6I pamiętajcie: grzech nie ma już nad wami swej dawnej mocy#W tym zdaniu streszcza się sens pojęcia „odkupienie”., by was zwodzić i zniewalać, ponieważ już nie podlegacie Prawu, lecz łasce#Według Hbr 4,16 Boża łaskawość zawiera w sobie nie tylko miłosierdzie prowadzące do przebaczenia, ale także aktywną pomoc Najwyższego, uzdolniającą wierzącego do odniesienia zwycięstwa w sytuacji próby wiary. Nie jest to jednak działanie automatyczne. Każdy wierzący w sytuacji próby (pokusy) powinien w pokorze stanąć przed Bożym Tronem (Tronem Łaski), aby w takiej chwili móc otrzymać stosowną pomoc..
15 # Rz 3,8; Rz 5,17.21; Rz 6,1 Jaki stąd wniosek? Czy z tego powodu, że nie podlegamy już Prawu, lecz łasce, możemy grzeszyć bez żadnych konsekwencji? Ależ nie! 16#J 8,34; Rz 1,52 P 2,19Czy nie rozumiecie, że stajecie się niewolnikami tego, komu podporządkowujecie swoją wolę? Jeśli poddacie się grzechowi, zaprowadzi was on do wiecznej Śmierci, a jeśli poddacie się Bogu, to posłuszeństwo Jego woli wyda w was owoc Jego sprawiedliwości#Ta uwaga Apostoła Pawła podkreśla wielką prawdę, iż nadanie człowiekowi statusu sprawiedliwego w Chrystusie jest dopiero początkiem drogi zbawienia tego człowieka. Nie ma żadnej siły, która by mogła przemocą go z tej drogi sprowadzić, ale niestety ma on nadal możliwość zejścia z niej samemu, w zależności od decyzji, które będzie podejmował. Uznanie za sprawiedliwego (czyli przywrócenie zerwanej relacji z Bogiem) jest pierwszym etapem zbawienia, innymi słowy: ustawieniem człowieka na właściwych torach. To właśnie złożenie ufności w Chrystusie sprawia, że człowiek zostaje przez Boga uznany za sprawiedliwego (tzn. włączony w sprawiedliwość Chrystusa). Ta sytuacja nie zwalnia jednak człowieka z odpowiedzialności za jego dalsze wybory, a więc za to, czy będzie pełnił wolę Boga (dzieła i uczynki przygotowane przez Najwyższego – por. Ef 2,10 i Mt 7,21‐22), czy własną wolę (własne uczynki i dzieła). To, jakie uczynki ktoś pełnił, zostanie kiedyś osądzone przez Boga – por. Ap 20,12. Ponadto w Mt 25,35‐40 Jezus wyjaśnił, wg jakich kategorii będzie oceniał uczynki wierzących ludzi. Ukazał tam, że postawa wierzących wobec braci i sióstr w Chrystusie (a nie wobec niewierzących) będzie podstawą Jego oceny. Trwanie w Bożej postawie miłości jest więc kluczowe dla życia uczniów Jezusa. Dla tych, którzy trwają w Chrystusie (tzn. postępują dzień po dniu w Jego Duchu), krew Jezusa jest całkowitą i wystarczającą zapłatą za ich grzechy. Dlatego tak ważne jest trwanie w Chrystusie i umacnianie się w Nim w czasie obecnego życia. Jeśli ktoś żyje w Jego światłości, to nawet jeśli zdarzy się mu jakiś upadek, zostanie on z niego oczyszczony (por. przypis do 1 J 1,7). I nie ma to nic wspólnego z „zarabianiem uczynkami” na zbawienie. Uświęcenie jest nieustannym procesem trwania i wzrastania w zaufaniu do Chrystusa. Ma ono charakter ciągły i polega na coraz głębszym zakorzenianiu się w PANU. Księga Życia Chrystusa, o której jest mowa w Ap 20,27 i Ps 69,29, jest osobowym spisem tych, którzy TRWAJĄ W CHRYSTUSIE.. 17#Rz 16,17; 2 Tm 1,13Dzięki jednak niech będą Bogu za to, że gdy byliście niewolnikami grzechu, z serca staliście się posłuszni temu nauczaniu, które wam przekazano, 18#J 8,31‐32.36; Ga 5,13tak iż uwolnieni z mocy grzechu oddaliście się w niewolę sprawiedliwemu Bogu#Tu Paweł wyjaśnia prawdziwy sens określenia „niewolnik (gr. doulos) Chrystusa”. Słowo „chrześcijanin” (czyli ten, który myśli i żyje jak Chrystus, którego głosi) nie do końca oddaje sens tego pojęcia. Nic dziwnego, zostało ono bowiem utworzone przez niewierzących do określenia uczniów PANA (por. Dz 11,26). Doulos określa wolnego człowieka, który sam oddał się w niewolę. Takie niewolnictwo nie jest przymusem, ale wynika z dobrowolnego i całkowitego poddania się woli PANA.. 19#1 P 1,14‐17Z powodu waszego słabego pojmowania powtórzę to raz jeszcze, korzystając z porównania do ludzkich relacji. Otóż: jak dawniej pozwalaliście, aby ciała wasze służyły niewolniczo nieczystości i nieprawości, pogrążając się w zepsuciu, tak teraz – gdy dostąpiliście zaszczytu bycia uznanymi za sprawiedliwych – udostępnijcie swoje ciała Bogu, aby z pożytkiem dla waszego uświęcenia służyły temu, co jest sprawiedliwe. 20Kiedy bowiem byliście niewolnikami grzechu, nie służyliście Bożej sprawiedliwości. 21#Rz 7,5; Rz 8,6.13I co było tego owocem? To wszystko, czego się teraz wstydzicie i co prowadziło was ku Śmierci. 22#J 8,32; J 15,8.16; Rz 8,2; 1 Kor 7,22; Hbr 12,141 P 1,9; 1 P 2,16Teraz zaś, uwolnieni spod mocy grzechu, oddając się w niewolę Bogu, jako owoc zbieracie wasze uświęcenie. A na końcu tego procesu czeka was wiekuiste Życie. 23#Mt 25,46; J 3,16; J 17,2; Rz 5,12.21; Ga 6,7‐10; Jk 1,13‐15Bo zapłatą za grzech jest wieczna Śmierć, a darem od Boga jest odwieczne i nieskończone Życie, które Bóg złożył w Chrystusie Jezusie, PANU naszym.
Obecnie wybrane:
Rzymian 6: NT NPD
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.
