Dzieje 2
2
Wyposażenie do misji
1 # Kpł 23,15‐21; Pwt 16,9‐12 Wszyscy oni w dniu Pięćdziesiątnicy#Był to czas święta Szawuot. Święto Tygodni (hebr. Szawuot) wypada w siódmym tygodniu, licząc od pierwszego dnia Paschy, i zwane jest także Świętem Żniwa (por. Wj 23,16). Było to jedno z trzech żydowskich świąt pielgrzymkowych, w czasie którego każdy żydowski mężczyzna powinien udać się do świątyni w Jerozolimie. Dzień Pięćdziesiątnicy wypadał w trakcie tego święta, dokładnie pięćdziesiątego dnia od pierwszego dnia Paschy, i zwany był także Dniem Pierwocin (por. Lb 28,26). zebrali się ponownie w tym samym miejscu. 2#Ps 33,6; J 20,22; Dz 4,31Nagle dał się tam słyszeć wielki szum, niczym odgłos potężnego tchnienia z Niebios wypełniający dom, w którym przebywali. 3#Mt 3,11Tchnieniu#Bóg powołuje ludzi do relacji ze sobą (tzn. do Życia) przez Tchnienie Życia (Ducha Życia). Podobnie postąpił, powołując do Życia pierwszych ludzi (por. Rdz 2,7). temu towarzyszyło pojawienie się jakby płomienia#Duch Chrystusa, a więc Boży Duch Świętości, już wcześniej objawiał swoją obecność pod taką postacią (por. Wj 3,2). Wyjaśnienie tamtej epifanii oraz tego, jak Chrystus był duchowo obecny w historii Izraela, znajdziemy w wypowiedzi Szczepana w Dz 7,30‐53., którego języki#W sensie obrazowym (jako widzialne jęzory ognia), a nie fonicznym. spoczęły na każdej z obecnych tam osób. 4#Dz 1,5.8; Dz 4,31; Dz 10,44‐46; 1 Kor 12,10; 1 Kor 13,1Wtedy wszyscy zostali napełnieni#Gr. eplesthen (aoryst pasywny od pimplemi, który to czasownik jest wydłużoną formą pletho) – może oznaczać zarówno „napełnienie”, jakie dokonuje się przez zanurzenie dzbana w zbiorniku wody, jak i „nasycenie (nasączenie, nasiąknięcie)” gąbki, które także dokonuje się przez jej zanurzenie w wodzie. Kluczem jest więc tu zanurzenie w pewnej rzeczywistości. O tym zanurzeniu jest mowa w J 1,33 i w Dz 1,5. Duchem Uświęcenia#Gr. PNEUMATOS HAGIU – bez żadnych rodzajników. i w obcych językach#Tekst wskazuje, że były to autentyczne języki (gr. glossa), którymi posługiwały się wtedy konkretne grupy narodowe. Słowo glossa zdefiniowane jest już w Septuagincie (w Rdz 10,5 oraz w Rdz 11,7.9) jako język narodowy lub dialekt szczepowy. Potwierdzenie tego zawarte jest także w Dz 2,8‐11. W wersecie szóstym, aby nie było w tym zakresie żadnych wątpliwości, Łukasz wzmacnia to określenie, dodatkowo używając słowa dialektos (dialekt, mowa lokalna), które jeszcze bardziej podkreśla rodzaj i charakter języków, w jakich przemawiali Apostołowie. zaczęli głosić Boże sprawy zgodnie z tym, co ten Duch#Gr. TO PNEUMA. polecał im mówić#Niezwykła wewnętrzna transformacja uczniów Jezusa po napełnieniu Duchem Uświęcenia jest bez wątpienia momentem ich narodzenia z Bożego Ducha (czyli tzw. narodzeniem duchowym). Zewnętrzną ekspresją ich wewnętrznej przemiany stała się przemożna chęć dzielenia się z innymi ludźmi Dobrą Wiadomością o ratunku w Chrystusie, co jest bez wątpienia ogłaszaniem chwały Bożej w Chrystusie. Apostołowie do końca pobytu Jezusa na Ziemi (co widzimy jeszcze nawet w Dz 1,6) nie rozumieli w pełni Jego przesłania ani Jego Boskiej mocy. Dopiero moc Ducha Uświęcenia, zapowiedzianego przez Jezusa (por. J 14,26; J 15,26‐16,15), zmieniła ich sposób patrzenia zarówno na samego Chrystusa, jak i na świat, który ich otaczał..
5 # Łk 24,47; Dz 13,26 W tym czasie w Jerozolimie, oprócz mnóstwa mieszkańców Judei, przebywało także wielu pobożnych ludzi ze wszystkich narodów Ziemi#Według Józefa Flawiusza Jerozolima w tym okresie liczyła ok. 40 000 mieszkańców. W czasie świąt jej populacja wzrastała nawet do 250 000. Obecnie populacja Jerozolimy wynosi ok. 780 000 mieszkańców, a podczas świąt żydowskich wzrasta nawet do 1,1 mln.. 6#1 Kor 14,2‐22Głośny szum przykuł ich uwagę. Gdy się zbiegli, wpadli zaraz w niebywałe zdumienie, gdyż wszyscy słyszeli, jak uczniowie przemawiają ich rodzimymi językami#Gr. dialektos. Języki, którymi przemawiali uczniowie Jezusa tam zgromadzeni, były autentycznymi językami (dialektami) zrozumiałymi dla innych ludzi, także niewierzących. Trwają dyskusje pomiędzy teologami, czy dar przemawiania obcymi językami (bez wcześniejszego uczenia się ich) przetrwał do czasów obecnych. Niewątpliwie Apostołowie otrzymali w dniu Pięćdziesiątnicy ten dar, aby mogli przemawiać do zgromadzonych tam Żydów z różnych krajów. Warto jednak pamiętać, że Piotr, gdy później udał się do Rzymu, by i tam głosić Dobrą Wiadomość o ratunku w Chrystusie, nie dysponował już tym darem. Potwierdził to Papiasz, biskup Hieropolis z II w. po Chr., cytowany przez Euzebiusza z Cezarei w jego Historii kościelnej. Wspominał on, że Piotr w czasie swej służby w Rzymie korzystał z pomocy tłumacza, którym był Marek. Naturalnie bowiem Piotr posługiwał się tylko językiem aramejskim. Zapiski Marka z czasów służenia Piotrowi za tłumacza posłużyły mu później do zredagowania Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie w relacji Marka.. 7#Dz 1,11Głęboko poruszeni, mówili jeden do drugiego:
— Czyż owi ludzie, którzy tu przemawiają, nie są wszyscy Galilejczykami? 8Jakże więc jest możliwe, by każdy z nas słyszał swój ojczysty język?! 9#1 P 1,1Partowie, Medowie i Elamici, mieszkańcy Mezopotamii, Judei i Kapadocji, pielgrzymi z Pontu i Azji, 10z Frygii i Pamfilii, z Egiptu i z tej części Libii, która leży blisko Cyreny, a także przybysze z Rzymu 11– zarówno Żydzi, jak i prozelici#Nazwa pogan nawróconych na judaizm., mieszkańcy Krety czy Arabowie – wszyscy słyszymy, jak owi ludzie przemawiają w naszych językach, mówiąc coś o wielkim Bożym dziele.
12 # 1 Kor 14,23 Zaskoczeni i niepewni tego, co się dzieje, pytali jeden drugiego:
— O co tu chodzi?
13 # 1 Kor 14,23 Niektórzy zaś, z lekką drwiną, tak to kwitowali:
— Cóż, po prostu upili się młodym winem.
Pierwsze nauczanie i pierwsze nawrócenia
14Wtedy Apostołowie wysunęli się przed innych uczniów, a Piotr, wznosząc ręce, zawołał donośnym głosem:
— Mężowie hebrajscy, przybysze i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy! Nadstawcie uszu na to, co powiem, i weźcie to sobie głęboko do serca, 15albowiem ludzie, którzy stoją tu przed wami, nie są pijani, jak to sugerują niektórzy! Nikt przecież o tej porze nie pije alkoholu. Jest bowiem dopiero dziewiąta rano#Dosł. „trzecia godzina dnia”. Wg kultury żydowskiej doba rozpoczynała się wieczorem (ok. 18:00), a dzień (zaczynający się ok. 6:00 rano) był drugą częścią doby.. 16#Iz 2,2; Jl 3,1‐5; Dz 2,33To zaś, czego jesteście w tej chwili świadkami, jest wypełnieniem proroctwa zapowiedzianego przez proroka Joela:
17 „I stanie się tak – mówi Bóg – że w dniach ostatecznych
obficie wyleję mego Ducha na całe stworzenie.
Synowie wasi i wasze córki będą prorokować,
starcy będą mieć sny, a młodzieńcy objawienia.
18 # Lb 11,29; 1 Kor 12,7 W tym czasie Duch mój spocznie na wszystkich,
którzy będą mi służyć z całym oddaniem # Por. Dz 5,32. ,
a będą to czynić bez reszty i żadnej rezerwy # Określenie zaczynające się od słowa „służą'' jest dynamicznym ekwiwalentem zwrotu „na moich niewolników (doulos) i moje niewolnice (dulas)''. .
19 Sprawię także, iż przedziwne rzeczy wydarzą się na nieboskłonie,
a na Ziemi pojawią się wielkie znaki.
Ujrzycie krew i ogień oraz kłęby dymu # Por. Ap 8,6‐9,19; Ap 11,3‐13; Ap 14,6‐20; Ap 16,2‐21; Ap 19,11‐21. .
20 # Mt 24,29 Wtedy słońce zgaśnie, stłumione blaskiem mojego oblicza,
a księżyc oblecze się barwą krwi # Por. Ap 6,12‐17. ”.
To wszystko się wydarzy, zanim nadejdzie wielki i straszny dzień PANA.
21 # Jl 2,32; Rz 10,9‐13 Jednak każdy, kto w swym sercu prawdziwie uzna PANA # Chodzi o uznanie, że Chrystus jest PANEM.
i zwróci się do Niego, zostanie ocalony # Por. Jl 3,1‐5. Przekład oraz numeracja wersetów w NPD idą za Biblią Hebrajską, podczas gdy Septuaginta i Wulgata zawierają nieco skróconą wersję tego tekstu oraz zmienioną numerację, za którymi idzie spora część współczesnych przekładów zachodnich. I tak: wersety Jl 3,1‐5 przybierają tam numerację Jl 2,28‐32, a cały czwarty rozdział Joela jest w nich rozdziałem trzecim. .
22 # Mt 2,23; Łk 5,17; Łk 24,19; J 3,2; Dz 10,38 Mężowie izraelscy, zrozumcie, że słowa te odnoszą się do Jezusa z Nazaretu – męża, w którym objawił się Bóg. Zostało to uwiarygodnione mocą, cudami oraz znakami, jakie Bóg w Jego osobie czynił pomiędzy wami, o czym zresztą sami wiecie najlepiej! 23#Mt 27,20‐24; Dz 3,14‐15; Dz 4,27‐28; 1 P 1,19‐20Jego to wy – zgodnie z przewidzianym#Gr. prognosis – słowo to, pochodzące od proginosko, oznacza tu uprzedzającą wiedzę Boga. Żaden wariant wydarzeń nigdy w niczym nie zaskakuje Boga, gdyż On sam zawsze realizuje plan, który ustalił (założył, prognozował). i od wieków ustalonym postanowieniem#Gr. boule – wola, zamysł, postanowienie. Od tego słowa wywodzi się łacińska nazwa bulla, która upowszechniła się w XV w. jako określenie oficjalnych dokumentów papieskich (tzw. bulle papieskie). W odróżnieniu od Boskiego boule, ludzkie bulle nie były ani odwieczne, ani trwałe, ani nieomylne. Często były lekceważone, niszczone lub stawały się wręcz orężem walki o wpływy, korzyści polityczne, religijne czy materialne. Komentowany werset jest niezwykle ważny znaczeniowo w powiązaniu z Ef 1,3‐14; Kol 1,13‐20 oraz Flp 2,6‐11, które ukazują, że odwieczny Boży plan zbawienia został powzięty i ustalony (predestynowany) W CHRYSTUSIE. Boga – zabiliście rękami bezbożnych#Słowa te odnoszą się do Piłata i żołnierzy rzymskich. przez ukrzyżowanie. 24#Dz 13,30‐37Lecz On, dzięki Boskiej mocy, jaka się w Nim objawiła, powstał z martwych do Życia. W ten sposób zerwał pęta Śmierci, gdyż niemożliwe było, by ona mogła Go powstrzymać. 25#Ps 16,8‐9To o Nim również pisał Dawid:
Ku PANU zawsze kieruję me oczy,
w Jego obecności nigdy się nie chwieję.
26 Dlatego moja dusza tak bardzo się cieszy
i wielką radością napełnia me usta!
Cała ma istota jest w Tobie bezpieczna,
27 # Dz 13,35 gdyż nie pozostawisz duszy mej w Szeolu # Szeol to hebrajska nazwa Otchłani (krainy umarłych, gr. Hadesu) – miejsca pobytu dusz zmarłych ludzi i potępionych aniołów, zanim staną na Sądzie Ostatecznym. .
Ty również nie pozwolisz, aby Twój wybraniec
zszedł do grobu i w proch na wieki się obrócił.
28 # Ps 16,11 To Ty dałeś mi życie
i pełnię radości przed swoim obliczem # Por. Ps 16,8‐11. .
29 # 1 Krl 2,10; Dz 13,36 Bracia, niech będzie mi wolno przypomnieć, iż patriarcha Dawid umarł i został pogrzebany, a jego grób ciągle znajduje się w naszej ziemi. 30#2 Sm 7,12‐14; Ps 89,3‐4; Ps 132,11; Mt 9,27Lecz Bóg upewnił go swoją przysięgą, iż jego Potomek zasiądzie kiedyś na Tronie#Por. 2 Sm 7,12; Ps 89,5; Ps 132,11. Dawid otrzymał proroczą wizję, że Chrystus zasiądzie na Tronie. Dawid, chociaż był prorokiem, nie do końca wszystko rozumiał, a kontekst wskazuje na to, że sam był przekonany, iż chodzi tu o tron Izraela. W rzeczywistości jednak chodziło o Tron Boży w Niebiosach (por. Ap 5,13). na wieki. Dawid, z uwagi na to, że był prorokiem, 31#Ps 16,10otrzymał poznanie tych spraw wcześniej. Wszystko, co pisał, dotyczyło Chrystusa#To zdanie jest doniosłą wskazówką hermeneutyczną pokazującą, jak należy odczytywać Psalmy. Szerzej o sposobie interpretacji całego ST wypowiedział się Jezus w J 5,39. oraz Jego powstania z martwych. To o Nim właśnie wspomniał, iż nie będzie zostawiony w Szeolu, a Jego zwłoki nie doznają rozkładu#Por. Ps 16,10.. 32#Łk 24,46; Dz 1,3‐4.8Pisał on o Jezusie, w którym Bóg objawił się w całej pełni i który, dzięki Bożej mocy, powstał z martwych, czego my wszyscy jesteśmy świadkami! 33#Ez 36,27; J 14,16‐17.26; Rz 8,34; Kol 3,1; Hbr 1,3; 1 P 3,22Następnie, okazując swoją Boską potęgę#Jest to dynamiczny ekwiwalent klasycznego hebraizmu „wywyższony prawicą Boga”. Prawica (prawa ręka, prawa dłoń) w antycznym myśleniu semickim była metonimią mocy, potęgi i władzy. Doskonale widać to w Psalmach (w odniesieniu do Boga, np.: Ps 21,9; Ps 44,4; Ps 48,11; Ps 63,9; Ps 77,11 Ps 78,54; Ps 89,14 i wielu innych, a także w odniesieniu do ludzi, np. w Ps 26,10)., wstąpił na wysokości i stamtąd wylał na nas Ducha Świętego Boga#Gr. TO PNEUMA TO HAGION., który już wcześniej został przyobiecany przez Ojca Niebios. Zatem to, co widzicie i słyszycie, jest realizacją Bożej Obietnicy! 34#Ps 110,1; J 15,26; Dz 1,4‐5; Dz 1,8; Ef 4,8‐11Przecież to nie Dawid wstąpił w Niebiosa, chociaż przez niego Bóg wypowiedział słowa:
Zasiądź w chwale i w potędze mego majestatu # Zastosowano tu inny dynamiczny ekwiwalent hebrajskiego zwrotu „zasiądź po mej prawicy”, gdzie słowo „prawica” było symbolem pełni mocy i władzy, szczególnie królewskiej, i w sensie metonimicznym było używane do opisu dysponowania pełnią władzy w chwale i królewskim majestacie. Opis wspomnianej intronizacji Chrystusa w Niebiosach znajdujemy w Ap 5. ,
35 # Ps 110,1 a Ja Twoich wrogów jako podnóżek rzucę pod Twe stopy # Ps 110,1. Psalmy prorocze miały zawsze dwie warstwy znaczeniowe. Jedna dotyczyła rzeczywistości widzialnej (np. sytuacji Dawida w jego relacji z Saulem), druga zaś, prorocza, odnosiła się do wydarzeń przyszłych, była ich zwiastowaniem. Zapowiedź wiekuistego statusu Mesjasza nie obejmowała jednak wielkiej tajemnicy, ujawnionej dopiero w Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie – iż to Bóg sam stał się Zbawicielem ludzi i przez wcielenie samodzielnie dokonał dzieła zbawienia w Chrystusie Jezusie. Sens tej prorockiej wypowiedzi leży zatem nie w tym, kto do kogo wypowiedział te słowa, ale w zapowiedzi, że Jezus Chrystus zasiądzie na Tronie Bożej Chwały, a wszystko i wszyscy będą Mu poddani. .
36 # Dz 2,23; Dz 5,30‐31; Flp 2,11 Bądźcie więc pewni – zarówno wy, jak i cały naród Izraela – że właśnie ten Jezus, którego wy ukrzyżowaliście, okazał się PANEM i zapowiadanym przez Boga Mesjaszem!
37 # Łk 3,10‐14; Dz 16,30 Kiedy zebrani to usłyszeli, głęboko przejęli się słowami Piotra. Natychmiast też zaczęli wypytywać jego oraz pozostałych Apostołów:
— Bracia, co w takim razie mamy czynić?
38 # Mt 3,2; Mk 16,16; Dz 3,17‐19; Dz 8,12 Wówczas Piotr powiedział:
— Opamiętajcie się#Gr. metanoeo – słowo to inni tłumaczą: „nawróćcie się”, co również ma sens, gdyż termin ten pochodzi z języka militarnego i oznacza zwrot o 180 stopni w stosunku do aktualnego kierunku marszu.! A jeśli prawdziwie chcecie uwolnić się z mocy grzechu, który was wiąże, niech każdy z was podda się zanurzeniu w naturę i charakter Jezusa Chrystusa#W oryginale: baptistheto hekatos hymon epi to onomati Jesu Christu – dosł. „każdy z was da się ZANURZYĆ W IMIĘ Jezusa Chrystusa” (wyróżnienie redakcyjne). Słowo „zanurzenie” występuje tu w wyraźnym związku syntaktycznym (określającym) ze słowem „imię”, które w kulturze semickiej zawsze odzwierciedlało czyjąś naturę lub charakter. Trzeba przy tym pamiętać, że Chrystus przyszedł na świat jako wcielenie Bożego Słowa. Taka jest Jego natura i dlatego Jego dzieło musi być kontynuowane jako głoszenie Jego Słowa (por. Dz 12,24), a nie jako rytuały religijne. W świecie żydowskim coś, co nie miało imienia, po prostu nie istniało. Zatem sensem zwrotu „zanurzyć w imię Chrystusa” było „zanurzenie w naturę Chrystusa” (w Jego charakter, Słowo i Ducha), a nie, jak sugerują niektórzy, zanurzenie w wodę, o której notabene nie ma tu ani słowa, wraz z wypowiedzeniem pewnej formuły (niczym zaklęcia). ZANURZENIE W IMIĘ Jezusa nie jest magicznym czy religijnym rytuałem ani tym bardziej „chrześcijańskim zaklęciem” czy nawet egzorcyzmem. Jego sens ogniskował się na nasyceniu (nasiąknięciu) charakterem i osobowością Chrystusa, co dokonywało się przez zanurzenie człowieka w Jego nauczanie, w Jego sposób życia i Jego myślenie. Werset 42 wyjaśnia, jak realizowało się to zanurzenie – przez trwanie w nauczaniu Apostołów. Warto przy okazji wspomnieć, że Jan zwany Chrzcicielem zapowiadał nie tylko, że on sam otrzymał misję polegającą na zanurzaniu Żydów w wodę (chrzest), lecz również że po nim przyjdzie Ten, który będzie „zanurzał w Ducha Uświęcenia” (por. J 1,33). Jezus wyjaśnił tę prawdę Nikodemowi w J 3,1‐8, wskazując, że takie wydarzenie jest ściśle związane z narodzeniem się z Ducha Bożego. Jak wspomniano wcześniej, istnieje też inna interpretacja tego fragmentu, bazująca na religijnej formule liturgicznej, która w „zanurzaniu w imię Jezusa Chrystusa” chce widzieć wyłącznie „chrześcijański chrzest” (liturgiczne zanurzenie w wodę lub polanie wodą). Jest to jednak trudne do obronienia na podstawie komentowanego tekstu, zważywszy, iż tradycyjna formuła liturgiczna, na którą powołują się zwolennicy tej interpretacji, mówi o „chrzcie w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”, a nie tylko „w imię Jezusa Chrystusa”. Więcej w Komentarzu NPD → Chrzest.. Dopiero wtedy#Por. Dz 5,32. w darze od Boga otrzymacie Ducha Uświęcenia#Gr. TO HAGIU PNEUMATOS. Boży Duch Uświęcenia jest bez wątpienia darem dla tych, którzy pod wpływem usłyszanej Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie opamiętują się i sercem oraz sposobem myślenia zanurzają się w nauczanie Chrystusa. Gdyby oni nie otrzymali takiego daru, w żaden inny sposób nie byliby w stanie wyrwać się z mocy grzechu i nasiąknąć myśleniem Chrystusowym., 39#Jl 3,5; Dz 2,33; Rz 10,13; Ef 2,13którego obietnica#Chodzi o obietnicę powszechnego wylania Ducha Świętego Boga cytowaną wcześniej z proroka Joela przez Piotra w wersetach 17‐18. Odnosi się to także do wersetu 33, w którym ten Duch został określony jako Boża obietnica. wylania została przygotowana dla was, waszych dzieci, a także dla wszystkich, którzy są jeszcze daleko, lecz których PAN, Bóg nasz, jeszcze powoła.
40 # Ps 78,8; Mt 17,17; Łk 9,41; Flp 2,15 I jeszcze innymi słowami składał wobec nich świadectwo o Chrystusie. Mówił także:
— Pozwólcie Bogu, by was wyratował z tego nieprawego społeczeństwa!
41 # Dz 1,5; Dz 4,4; Dz 5,14; Dz 6,7; Dz 11,21 Ci, którzy z serca przyjęli jego słowa, zostali zanurzeni#Gr. baptidzo. Słowo to literalnie mówi o zanurzeniu, a nawet o dłuższym zatopieniu, w przeciwieństwie do słowa gr. bapto, które wskazuje na chwilowe, krótkotrwałe zanurzenie. Analiza tekstu greckiego rodzi jednak pytanie, w co ludzie ci zostali zanurzeni. Wielu interpretatorów twierdzi, iż chodzi tu o tzw. chrzest wodny (zanurzenie w wodę), chociaż tekst w ogóle nie wspomina tu o wodzie. Ponadto sam Jezus zapowiedział (por. Dz 1,4), iż uczniowie zostaną zanurzeni w Ducha Uświęcenia – tzn. w Jego Ducha. Także Jan zwany Chrzcicielem, który zanurzał Żydów w wodę, zapowiadał, iż dziełem Jezusa (i Jego misją kontynuowaną przez Apostołów) będzie zanurzanie uczniów w Ducha Uświęcenia (por. Mt 3,11 i Łk 3,16). W związku z tym Redakcja NPD doszła do wniosku, że wspomniane tu zanurzenie było duchowym zanurzeniem w Chrystusa (w Jego Ducha Uświęcenia). w Ducha Chrystusa. W ten sposób jednego dnia przyłączyło się do nich około trzech tysięcy osób.
42 # Dz 2,46; Dz 20,7 Wszyscy niezłomnie trwali w nauczaniu Apostołów, we wspólnocie#Gr. koinonia. Słowo to oznacza taką społeczność osób, w której panują pełna zgoda, porozumienie, wspólnota celów i działań., w dzieleniu się pożywieniem#Dosł. „w dzieleniu się chlebem” (por. Mt 26,26; Mk 14,22; Łk 22,19; 1 Kor 10,16‐17; 1 Kor 11,23‐24). Tekst ten tradycyjnie jest odnoszony do tzw. wieczerzy PAŃSKIEJ. Trzeba jednak pamiętać, że ówczesne chrześcijańskie agapy były posiłkami, o czym czytamy w 1 Kor 11,18‐22. Wyrażały one także wzajemną troskę wierzących o dzielenie się pożywieniem, co w owych czasach, kiedy głód latami doskwierał całym społeczeństwom, było bardzo wyraźnym znakiem postawy ofiarnej Bożej miłości wobec braci w wierze. Werset 44 sprzyja takiemu poglądowi. i w modlitwach. 43#Dz 5,5.11‐12; Dz 6,8; Dz 14,3; Dz 15,12; Dz 19,17Bojaźń Boża przepełniała serce każdego z nich, a PAN dokonywał wielu cudów i znaków przez ręce Apostołów. 44#Dz 4,32‐37Wszyscy, którzy w Chrystusie złożyli swoją ufność, trzymali się razem i mieli wszystko wspólne. 45#Dz 4,34‐35Stopniowo wyprzedawali swe majątki i posiadłości#W oryginale użyty jest czas przeszły niedokonany wskazujący na zwyczaj, a nie jednorazowe wydarzenie. Wygląda na to, że zamożni ludzie, którzy stali się uczniami PANA, przestawali się koncentrować wyłącznie na własnym luksusie, a zaczynali używać swoich majątków do wspierania braci i sióstr w Chrystusie (por. także Łk 12,33)., a uzyskiwane środki rozdzielali między sobą według potrzeb, jakie kto miał. 46#Łk 24,53Dz 2,42Codziennie w świątyni schodzili się na modlitwę, a pożywieniem dzielili się po domach. Pokarmy przyjmowali z radością i w prostocie serca. 47#Dz 2,41; Dz 5,13‐14; Dz 6,7; Dz 11,21.24; Dz 14,1Wielbili Boga i cieszyli się przychylnością wszystkich ludzi. PAN zaś codziennie pomnażał liczbę tych, którzy wstępowali na drogę zbawienia.
Obecnie wybrane:
Dzieje 2: NT NPD
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.
