Treny 3:17-24

Oddaliłeś od pokoju mą duszę, więc zapomniałem o szczęściu. Powiedziałem: Zniknęła moja żywotna siła i ma nadzieja od WIEKUISTEGO. Wspomnij na moją nędzę i tułactwo, na piołun oraz truciznę. Pamięta, o, pamięta; lecz we mnie jest pognębiona moja dusza. To wezmę do mojego serca oraz z tego powodu będę ufał: To są łaski WIEKUISTEGO, że jeszcze nie zginęliśmy, bowiem nie wyczerpało się Jego miłosierdzie. One się odświeżają każdego poranku, gdyż wielką jest Twoja niezawodność. Moim udziałem jest WIEKUISTY mówi moja dusza, dlatego Mu ufam.

Bezpłatne plany czytania i rozważania na temat: Treny 3:17-24