9
یِسُوع چولے دے مارے نُوں شفا دیندا اے
1فیر بیڑی اُتّے چڑھ کے اوہ پار لنگھیا تے اپنے شہر نُوں آیا۔ 2تے ویکھو اِک چولے دے مارے ہوئے نُوں مَنجی اُتّے پیا ہویا اوہدے کول لیائے۔ تے یِسُوع اوہناں دا اِیمان ویکھ کے اوس چولے دے مارے ہوئے نُوں آکھیا پُتر خاطرجمع رکھ تیرے گُناہ بخشے گئے۔ 3تے ویکھو کئیاں فقِیہاں اپنے دِلاں وِچ آکھیا پئی ایہہ کُفر بولدا اے۔ 4تے یِسُوع اوہناں دیاں خیالاں نُوں بُجھ کے آکھیا تُسی کاہِنُوں اپنے دِلاں وِچ بُرے خیال کر دے ہو؟ 5کیہڑی گلّ آکھنی سوکھی اے ایہہ پئی تیرے گُناہ بخشے گئے یا ایہہ پئی اُٹھ تے ٹُرن لگ پَو۔ 6پر ایس لئی پئی تُسی جانو پئی اِبنِ آدم نُوں زمین اُتّے گُناہ بخشن دا اختیار اے۔ (تَد اوس چولے دے مارے ہوئے نُوں آکھیا) اُٹھ اپنی مَنجی چُک لے تے اپنے گھر ٹُر جا۔ 7تے اوہ اُٹھ کے اپنے گھر نُوں ٹُر گیا۔ 8تے لوک ویکھ کے ڈر گئے تے خُدا دی وڈیائی کِیتی پئی اوس اجیہا اختیار بندیاں نُوں دِتّا۔
یِسُوع متّی نُوں سَدّ دا اے
9جد یِسُوع اوتھوں لنگھ کے اگہاں گیا اوس اِک شخص نُوں جِہدا ناں متّی سی محصُول دی چَوکی اُتّے بَیٹھیاں ویکھیا تے اوہنوں آکھیا میرے مگر ٹُرپَو تے اوہ اُٹھ کے اوہدے مگر ٹُرپیا۔
10فیر اِنج ہویا جدوں اوہ گھر وِچ روٹی کھان بَیٹھا ہویا سی تے ویکھو بتھیرے محصُولئے تے گُنہگار آ کے یِسُوع تے اوہدے شاگِرداں نال بَہہ گئے۔ 11تے فرِیسیاں ویکھ کے اوہدے شاگِرداں نُوں آکھیا تُہاڈا اُستاد محصُولِیاں تے گُناہِیاں دے نال کیوں کھاندا اے؟ 12اوس ایہہ سُن کے آکھیا نَوِیاں نرویاں نُوں حکِیم دی لوڑ نئیں سگوں مَندیاں نُوں۔ 13پر تُسی جا کے ایہدا مطلب سمجھو پئی مَیں قُربانی نُوں نئیں چاہندا سگوں رَحم نُوں چاہناں آں کیوں جو مَیں نیکاں نُوں سَدّن لئی نئیں آیا سگوں گُناہِیاں نُوں۔
روزہ رکھن لئی سوال
14تَد یُوحنّا دے شاگِرد اوہدے کول آ کے آکھن لگّے پئی اسی تے فریسی اکثر روزہ رکھنے آں پر تیرے شاگِرد کیوں روزہ نئیں رکھ دے؟ 15تے یِسُوع اوہناں نُوں آکھیا جِنّاں چِر لاڑا اوہناں دے نال اے جانجی غم کر سکدے نیں؟ پر اوہ دِن آؤن گے جد لاڑا اوہناں توں نِکھیڑیا جائے گا تے تَد اوہ روزہ رکھ لین گے۔ 16کورے کپڑے دی ٹاکی پرانے کپڑے نُوں کوئی نئیں لاندا۔ کیوں جو اوہ ٹاکی کپڑے نُوں کھِچّ لَیندی ایہہ تے لنگار ہور وی وَدّھ جاندا اے۔ 17تے نواں انگور دا رَس پرانیاں مشکاں وِچ لوک نئیں بھردے۔ تے جے بھرن تے مشکاں پاٹ جان گِیاں تے انگور دا رَس وَگ جائے گا۔ تے مشکاں دا ناس ہو جائے گا۔ پر نواں انگور دا رَس نَوِیاں مشکاں وِچ بھردے نیں تے اوہ دوویں بچے رہندے نیں۔
اِک سردار دی دِھی تے اوہ عورت جِنّے یِسُوع دے کپڑے دی کنّی چُھوئی سی
18جد اوہ اوہناں نُوں ایہہ گلّاں پیا آکھدا سی ویکھو اِک سردار آ کے اوہنوں سجدہ کِیتا تے آکھیا میری دِھی ہُنے ای مر گئی اے پر تُوں آ کے اوہدے اُتّے ہتّھ رکھ تے اوہ جِیو پَوے گی۔ 19تے یِسُوع اُٹھ کے اپنے شاگِرداں دے نال اوہدے مگر ٹُر پیا۔ 20تے ویکھو اِک زنانی نے جِہنُوں باراں ورھیاں دا لہو آؤندا سی اوہدے پِچّھوں دی آ کے اوہدے کپڑے دی کنّی چُھوئی۔ 21کیوں جو اوس اپنے جی وِچ آکھیا سی جے مَیں نِرا اوہدا کپڑا چُھو لَواں تے ولّ ہو جاواں گی۔ 22تَد یِسُوع بَھوں کے اوہنوں ویکھیا تے آکھیا۔ دِھئے خاطرجمع رکھ تیرے اِیمان تینُوں ولّ کِیتا اے تے اوہ زنانی اوسے گھڑیوں ولّ کِیتی گئی۔ 23تے جدوں یِسُوع سردار دے گھر اَپڑیا اوس بانسری بجان والیاں تے بِھیڑ نُوں رَولا پاندیاں ویکھیا۔ 24تے آکھیا لانبھے ہو جاؤ کیوں جو کُڑی موئی نئیں پر سُتّی ہوئی اے۔ تے اوہ اوہدے اُتّے ہسّے۔ 25پر جد بِھیڑ باہر کڈھی گئی اوس اندر جا کے اوہدا ہتّھ پھڑیا تے اوہ کُڑی اُٹھی۔ 26تے ایہہ خبر سارے دیس وِچ پھیل گئی۔
یِسُوع دو اَنھیاں نُوں شفا دیندا اے
27تے جد یِسُوع اوتھوں لنگھدا جاندا سی دو اَنھے اوہدے مگر ٹُرپَئے تے ڈنڈ پا کے آکھن لگّے۔ اَے داؤد دے پُتر ساڈے اُتّے رَحم کر۔ 28تے جد اوہ گھر دے اندر آگیا اوہ اَنھے اوہدے کول آئے۔ تے یِسُوع اوہناں نُوں آکھیا۔ تُہانوں یقِین اے پئی مَیں ایہہ کمّ کر سکنا آں؟ اوہ اوہنوں آکھن لگّے ہاں خُداوندا۔ 29تَد اوس اوہناں دِیاں اَکھّیاں نُوں ایہہ آکھ کے چُھوئیا پئی جِہیا تُہاڈا اِیمان اے ایویں ای تُہاڈے لئی ہوئے۔ 30تے اوہناں دِیاں اَکھّیاں کُھل گِئیاں۔ تے یِسُوع تاکِید نال اوہناں نُوں آکھیا۔ خبردار کوئی نا جانے۔ 31پر اوہناں باہر جا کے اوس سارے دیس وِچ اوہنوں مشہُور کِیتا۔
یِسُوع اِک گُنگے نُوں شفا دیندا اے
32تے ایہہ اجے باہر پئے جاندے سن تے ویکھو لوک اِک گُنگے نُوں جِہدے وِچ بدرُوح سی اوہدے کول لیائے۔ 33تے جد بدرُوح کڈھی گئی تَد گُنگا گلّاں کرن لگ پیا۔ تے بِھیڑ حَیران ہو کے آکھن لگّی۔ پئی اجیہی گلّ اِسرائیل وِچ کدی نئیں سی ویکھی گئی۔ 34پر فرِیسیاں آکھیا۔ اوہ تے بدرُوحاں دے سردار دی مدد نال بدرُوحاں نُوں کڈھدا اے۔
یِسُوع نُوں لوکاں تے ترس آیا
35تے یِسُوع اوہناں دیاں عبادت خانیاں وِچ تعلِیم دیندا تے بادشاہی دی خُوشخبری دی منادی کر دا تے سبھ دُکھ دَرد تے سارے روگاں نُوں دُور کر دا ہویا ساریاں نگراں تے پِنڈاں وِچ پِھریا 36تے بِھیڑ نُوں ویکھ کے اوہنوں اوہناں اُتّے ترس آیا کیوں جو اوہ اوہناں بھیڈاں وانگر اَوکھیاں تے کھِنڈیاں ہویاں سن جِنہاں دا ایّالی نا ہوئے۔ 37تَد اوہ اپنے شاگِرداں نُوں آکھن لگّا فصل تے بُہت اے پر کامے تھوڑے نیں۔ 38ایس لئی فصل دے مالک دی مِنّت کرو پئی اوہ اپنی فصل لئی کامیاں نُوں گھل دے۔
