Zachariasza 12:1-14

Wyrok. Słowo PANA o Izraelu. Oświadczenie PANA, Tego, który rozpina niebiosa i osadza ziemię, i stwarza ducha ludzkiego w jego wnętrzu: Oto Ja uczynię Jerozolimę pucharem zawrotów głowy dla wszystkich ludów wokoło. Oblężenie Jerozolimy dotknie również Judy. W tym dniu uczynię Jerozolimę ciężkim kamieniem dla wszystkich ludów. Każdy, kto spróbuje go dźwignąć, ciężko się zrani! Zbiorą się zaś przeciw niej wszystkie narody ziemi. W tym dniu — oświadcza PAN — wprawię w popłoch wszystkie rumaki, a ich jeźdźców dotknę obłędem. Lecz nad domem Judy będę miał oczy otwarte. Ślepotą dotknę natomiast wszystkie rumaki ludów. Wtedy książęta Judy uznają w swoich myślach: Naszą mocą są mieszkańcy Jerozolimy ufający swojemu Bogu, PANU Zastępów. A w tym dniu uczynię książąt Judy jakby czaszą pełną ognia wśród drzew i jakby płonącą żagwią w skoszonej trawie. Będą pożerać z prawa i z lewa wszystkie ludy wokoło, a Jerozolima jako miasto znowu zajmie swoje dawne miejsce. PAN wyratuje najpierw namioty Judy, aby dom Dawida oraz mieszkańcy Jerozolimy nie górowały znaczeniem nad Judą. W tym dniu obroni PAN mieszkańców Jerozolimy. Najsłabszy wśród nich w tym dniu będzie jak Dawid, a dom Dawida będzie jak Bóg, jak anioł PANA na ich czele. W tym dniu będę dążył do zniszczenia wszystkich narodów, które wyruszą przeciwko Jerozolimie. Lecz na dom Dawida i na mieszkańców Jerozolimy wyleję ducha łaski i błagania o łaskę. Wtedy spojrzą na Mnie, na tego, którego przebili, i będą Go opłakiwać, jak opłakuje się jedynaka; będą gorzko płakać nad Nim, tak jak gorzko opłakuje się pierworodnego. W tym dniu dojdzie w Jerozolimie do wielkiej rozpaczy, jak w Hadad-Rimmon na równinie Megiddo. Rozpaczać będzie cały kraj, każdy ród z osobna: ród Dawida osobno i jego kobiety osobno; ród domu Natana osobno i jego kobiety osobno; ród domu Lewiego osobno i jego kobiety osobno; ród Szimejego osobno i jego kobiety osobno — wszystkie pozostałe rody i ich kobiety osobno.