Joba 38:1-41

Wtedy PAN odpowiedział Jobowi spośród wichru słowami: Któż to zaciemnia mój plan nierozumnymi słowami? Przepasz jak mężczyzna swe biodra! Będę cię pytał, a ty Mnie pouczysz. Gdzie byłeś, gdy posadawiałem ziemię? Powiedz, jeśli to wiesz i rozumiesz. Kto wyznaczył jej rozmiary? Czy wiesz? Albo kto rozciągnął nad nią sznur mierniczy? Na czym osadzone są jej podstawy, albo kto położył jej kamień węgielny, gdy chórem śpiewały gwiazdy poranne, a aniołowie Boży wznosili radosne okrzyki? Kto osłonił morze przy jego narodzinach, gdy burząc się, wychodziło z łona, gdy obłok uczyniłem jego szatą, a ciężką chmurę becikiem, gdy wyznaczyłem mu moją granicę, gdy założyłem zawory oraz bramy i powiedziałem: Dotąd dojdziesz — i nie dalej! I tu zatrzymasz swoje dumne fale! Czy odkąd żyjesz, obudziłeś poranek? Czy zorzy wskazałeś jej miejsce, tak by objęła krańce ziemi, z której bezbożni zostaną strząśnięci? By ziemia nabrała kształtów jak glina pod pieczęcią, zaczęła mienić się jak odzienie, by w końcu bezbożnym odebrano światło i ich dumnie wzniesione ramiona utrącono? Czy dotarłeś aż do źródeł morza i przechadzałeś się po dnie morskiej toni? Czy otworzyły się przed tobą bramy śmierci i czy widziałeś bramy jej cienia? Czy poznałeś rozmiary ziemi? Powiedz, jeżeli wiesz to wszystko! Którędy prowadzi droga tam, gdzie mieszka światło? A ciemność? Gdzie jest jej mieszkanie, tak byś mógł ją zawrzeć w jej granicach i był świadom ścieżek do jej domu? Oczywiście wiesz o tym! Wtedy cię urodzono! Żyjesz od niepamiętnych czasów! Czy dotarłeś aż do skarbnic śniegu? I czy widziałeś skarbnice gradu, który przechowuję na czas ucisku, na dzień walki i bitwy? Którędy prowadzi droga tam, gdzie dzieli się światłość, i skąd wypuszcza się na ziemię wiatr wschodni? Kto wyrąbał koryto ulewie i drogę trzaskom gromów, by nawodnić ziemię bezludną, niezamieszkaną pustynię, by nawodnić nieużytki i ugory i zazielenić je dywanem trawy? Czy deszcz ma ojca? Kto zrodził krople rosy? Z czyjego łona pochodzi lód? I kto zrodził szron niebios? Wody twardnieją jak kamień, a powierzchnia głębin wód tężeje! Czy wiesz, jak połączyć Plejady lub rozluźnić więzy Oriona? Czy umiesz we właściwym czasie wyprowadzać konstelacje lub pokierować Niedźwiedzicą z jej młodymi? Czy znasz porządek niebios? Czy ustanowiłeś ich władzę na ziemi? Czy możesz podnieść swój głos ku obłokom i sprowadzić na siebie masy wód? Czy możesz puścić błyskawice, tak by wyruszyły i powiedziały: Jesteśmy na twoje rozkazy!? Kto w najdalszych głębiach umieścił mądrość lub dał bystrość rozumowi? Kto potrafi w mądrości przeliczyć obłoki i kto zdoła uchylić łagwi z wodą niebios, gdy proch ziemi zbija się w twardą masę, a bryły przylegają do siebie? Czy polujesz na łup dla lwicy i zaspokajasz pragnienie lwiąt, gdy kulą się na legowiskach lub siedzą w gąszczu na czatach? Kto przygotowuje krukowi pokarm, gdy jego pisklęta wołają do Boga albo tułają się bez pożywienia?