Jerubaal, to jest Gedeon, wstał więc wcześnie rano, wraz z całym wojskiem, które mu towarzyszyło, i rozłożył się obozem u źródła Charod. Obóz Midianitów leżał na północ, przed wzgórzem More, w dolinie.
Wtedy PAN powiedział do Gedeona: Wojsko, które jest z tobą, jest zbyt liczne na to, abym wydał Midianitów w jego ręce. Izrael mógłby wynosić się nade Mnie, twierdząc: Sam, własną ręką, się wybawiłem! Ogłoś więc teraz wobec całego wojska: Kto się boi i kto odczuwa lęk, niech zawróci i cofnie się ku górze Gilead. Po tym wezwaniu zawróciło dwadzieścia dwa tysiące, a dziesięć tysięcy wojowników pozostało.
PAN jednak powiedział do Gedeona: Wojsko, które jest z tobą, jest jeszcze zbyt liczne. Sprowadź ich nad wodę. Tam pomniejszę ci ich liczbę. Ten, o którym powiem, że ma pójść wraz z tobą — pójdzie, a ten, o którym ci powiem, że nie ma iść — nie pójdzie.
Gedeon sprowadził więc wojsko nad wodę. Wtedy PAN mu powiedział: Każdego, kto będzie chłeptał wodę językiem jak pies, ustaw osobno. Podobnie zrób z każdym, kto — aby pić — uklęknie na kolana. Wkrótce okazało się, że wodę chłeptało trzystu ludzi. Cała reszta klękała na kolana i piła wodę z ręki przystawionej do ust.
PAN powiedział do Gedeona: Przez tych trzystu ludzi, którzy chłeptali wodę, wybawię was i wydam Midianitów w twoje ręce. Pozostałych możesz odesłać do domu. Wojsko wzięło więc z sobą zaopatrzenie na drogę oraz swoje trąby wykonane z rogu, pozostałych zaś Izraelitów Gedeon odesłał do domu. Zabrał z sobą tych trzystu. Obóz Midianitów leżał poniżej, w dolinie.