Bóg, który stopniowo i na wiele sposobów objawiał dawniej swoje Słowo ojcom przez proroków, w tych ostatnich dniach przemówił do nas w osobie Syna. Jego ustanowił dziedzicem wszystkiego. Przez Niego również stworzył wszystko, co istnieje w czasie i przestrzeni.
On, jako odblask Bożej chwały i odbicie Jego Istoty,
Ten, który podtrzymuje wszystko Słowem swojej mocy, gdy sam oczyścił nas z grzechów,
zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach
i stał się o tyle ważniejszym od aniołów,
o ile wspanialsze od nich odziedziczył imię.
Do którego bowiem z aniołów Bóg kiedykolwiek powiedział:
Ty jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem?
I gdzie indziej:
Ja będę mu Ojcem, a On będzie mi Synem?
A gdy wprowadza Pierworodnego na świat, mówi:
Niech Jemu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży .
O aniołach wprawdzie powiedziano:
On swych aniołów czyni wichrami,
a swych podwładnych płomieniami ognia;
lecz o Synu:
Twój tron, o Boże, trwać będzie na wieki,
berłem prawości berło Twojego Królestwa.
Ukochałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś bezprawie,
dlatego Twój Bóg namaścił Cię, o Boże,
olejkiem radości, jak żadnego z Twoich towarzyszy.
Oraz:
Ty już dawno, Panie, posadowiłeś ziemię
i niebiosa są dziełem Twoich rąk.
One przeminą, a Ty pozostaniesz,
wszystkie one zedrą się jak szata,
zwiniesz je jak płaszcz lub jak okrycie —
i tak ulegną przemianie.
Ty jednak wciąż będziesz ten sam
i nigdy nie skończą się Twe lata.
Do którego z aniołów powiedział też kiedykolwiek:
Usiądź po mojej prawicy,
aż położę Twoich wrogów jako podnóżek
dla Twoich stóp?
Czy nie są oni wszyscy duchami do posług, posyłanymi do pomocy tym, którzy mają odziedziczyć zbawienie?
Aplikacja Biblia
Aplikacja Biblia dla dzieci
