Rodzaju 7:13-24

W tym czasie Noe i jego synowie, Sem, Cham i Jafet, żona Noego i trzy żony jego synów byli już w arce. Przebywali tam oni sami, a także zwierzęta, bydło, płazy żyjące na lądzie i ptactwo, skrzydlate stworzenia — wszystko według swojego rodzaju. Do Noego, do arki, weszła para z każdego rodzaju zwierząt obdarzonych duchem życia — samiec i samica ze wszystkiego, co żyje, tak jak polecił mu Bóg. Następnie PAN zamknął za Noem drzwi. Potop trwał na ziemi czterdzieści dni. Woda wezbrała, dotarła do arki i uniosła ją ponad ziemię. Potem, gdy poziom wody podniósł się jeszcze bardziej, arka unosiła się na jej falach. W końcu woda wezbrała tak bardzo, że okryła wszystkie szczyty piętrzące się ku niebu. Jej poziom przewyższał je nawet o piętnaście łokci, stąd również góry skryły się w jej toni. W ten sposób przyszedł kres na wszystko, co żyło na ziemi, na ptactwo, bydło, wszystkie zwierzęta, na mrowia istot rojących się na jej powierzchni — i na człowieka. Wszystko, co miało w nozdrzach tchnienie ducha życia, wszystko, co żyło na lądzie, zginęło. Bóg zgładził z powierzchni ziemi każdą żywą istotę, od człowieka po bydło, po płazy i po ptaki. Wszystko wymarło! Pozostał tylko Noe i to, co było z nim w arce. Woda zaś wznosiła się nad ziemią przez sto pięćdziesiąt dni.