1 Królewska 5:1-12

Chiram zaś, król Tyru, wyprawił do Salomona swoich posłów, ponieważ usłyszał, że namaszczono go na króla po ojcu, a Chiram zawsze pozostawał w przyjaznych stosunkach z Dawidem. Salomon z kolei przesłał do Chirama wiadomość: Ty znałeś mojego ojca Dawida. Wiesz, że nie zdołał zbudować świątyni dla imienia PANA, swojego Boga, z powodu wojen, w które był uwikłany, dopóki PAN nie poddał mu wrogów pod stopy. Teraz jednak PAN, mój Bóg, dał mi zewsząd wytchnienie, nie mam przeciwników i nic mi nie zagraża. Dlatego postanowiłem zbudować świątynię dla imienia PANA, mojego Boga. Tak zresztą PAN obiecał mojemu ojcu Dawidowi: Twój syn, którego posadzę po tobie na twoim tronie, zbuduje dom dla mojego imienia. Teraz więc rozkaż naścinać mi cedrów z Libanu i niech moi słudzy dołączą do twoich. Ja natomiast przekażę ci zapłatę dla twoich sług, dokładnie według twojej oceny. Wiesz bowiem, że nie ma u nas nikogo, kto znałby się na wyrębie drzew równie dobrze, jak Sydończycy. Gdy Chiram usłyszał te słowa Salomona, bardzo się ucieszył: Błogosławiony niech będzie dziś PAN, który dał Dawidowi tak mądrego syna, aby zapanował nad ludem tak licznym, jak ten. I Chiram przesłał Salomonowi następującą wiadomość: Przychylam się do tego, co napisałeś. Spełnię wszystkie twoje życzenia, jeśli chodzi o drzewa cedrowe i cyprysowe. Moi słudzy sprowadzą je z Libanu nad morze, gdzie każę powiązać je w tratwy i przesłać na wyznaczone przez ciebie miejsce. Tam zostaną rozwiązane i stamtąd je sobie zabierzesz. W zamian za to ty spełnisz moje życzenie, to jest zaopatrzysz w żywność mój dwór. Na tej podstawie Chiram dostarczał Salomonowi drewno cedrowe i drewno cyprysowe — tyle, ile go potrzebował — a Salomon przekazywał Chiramowi rokrocznie dwadzieścia tysięcy korów pszenicy dla wyżywienia jego dworu oraz dwadzieścia korów bitej oliwy. PAN zaś, zgodnie z obietnicą, darzył Salomona mądrością. Między Chiramem a Salomonem panował pokój. Zawarli nawet z sobą przymierze.