1 Kronik 29:10-20

Potem Dawid błogosławił PANA na oczach całego zgromadzenia. Powiedział: Błogosławiony jesteś na wieki Ty, PANIE, Boże naszego ojca Izraela. Do Ciebie, PANIE, należy wielkość i moc. Twój jest majestat, sława i dostojeństwo. Tak, wszystko na niebie i ziemi jest Twoje. Do Ciebie, PANIE, należy władza. Ty jako głowa jesteś ponad wszystkim. Od Ciebie pochodzi bogactwo i chwała. Ty rządzisz wszystkim i u Ciebie jest siła. Od Ciebie zależy, czy kogoś zechcesz wywyższyć i wzmocnić. Teraz więc dziękujemy Ci, Boże nasz, i wielbimy Twoje chwalebne imię. Bo właściwie kim ja jestem i w czym szczególny jest mój lud, że dajesz nam możliwość okazywania szczodrości w ten sposób? Przecież od Ciebie pochodzi to wszystko. Przekazaliśmy Ci to, co i tak mamy z Twojej ręki. Gdyż pielgrzymami jesteśmy przed Tobą, przychodniami, jak wszyscy nasi ojcowie. Nasze dni na ziemi są jak cień. Nie ma dla nas nadziei. PANIE, Boże nasz, całe to bogactwo, które przygotowaliśmy, aby zbudować Ci dom dla Twojego świętego imienia, pochodzi z Twojej ręki. Twoim jest to wszystko! Wiem też, mój Boże, że Ty badasz serca. Masz upodobanie w prawości. I ja w szczerości serca, chętnie ofiarowałem to wszystko. Widzę także Twój lud, który jest tutaj obecny. Patrzę, z jaką radością chętnie składa Ci dary. PANIE, Boże naszych ojców: Abrahama, Izaaka i Izraela, zapamiętaj to na wieki jako wyraz myśli serca Twojego ludu. Skieruj serca tych ludzi ku Tobie. Salomonowi, mojemu synowi, daj szczere serce, aby przestrzegał Twoich przykazań, postanowień i ustaw, by wykonał to wszystko, by zbudował ten pałac, na który materiał przygotowałem. Następnie Dawid zwrócił się do całego zgromadzenia: Błogosławcie, proszę, PANA, waszego Boga! I całe zgromadzenie błogosławiło PANA, Boga swoich ojców, pochylili się przy tym i złożyli pokłon PANU oraz królowi.