Lamentacje 3:17-24

Oddaliłeś moją duszę od pokoju. Zapomniałem, co to pomyślność. I powiedziałem: Zginęła moja siła i moja nadzieja, jaką pokładałem w PANU. Wspominam swoje utrapienie i swój płacz, piołun i żółć. Moja dusza nieustannie to wspomina i uniża się we mnie. Biorę to sobie do serca, dlatego mam nadzieję. To wielkie miłosierdzie PANA, że nie zginęliśmy, gdyż nie ustaje jego litość. Każdego poranka się odnawia, wielka jest twoja wierność. PAN jest moim działem – mówi moja dusza – dlatego mam w nim nadzieję.

Bezpłatne plany czytania i rozważania na temat: Lamentacje 3:17-24