Tedy Pan zstąpił, aby oglądał miasto ono, i wieżą, którą budowali synowie ludzcy. I rzekł Pan: Oto lud jeden, i język jeden tych wszystkich; a toć jest zaczęcie dzieła ich, a teraz nie zabroni im nikt wszystkiego, co zamyślili uczynić. Przetoż zstąpmy, a pomieszajmy tam język ich, aby jeden drugiego języka nie zrozumiał. A tak rozproszył je Pan stamtąd po obliczu wszystkiej ziemi; i przestali budować miasta onego. Przetoż nazwał imię jego Babel; iż tam pomieszał Pan język wszystkiej ziemi; i stamtąd rozproszył je Pan po obliczu wszystkiej ziemi. Teć są rodzaje Semowe: Sem gdy miał sto lat, spłodził Arfachsada we dwa lata po potopie. I żył Sem po spłodzeniu Arfachsada pięć set lat, i spłodził syny i córki. Arfachsad też żył trzydzieści i pięć lat, i spłodził Selecha. I żył Arfachsad po spłodzeniu Selecha cztery sta lat, i trzy lata, i spłodził syny i córki. Selech zaś żył trzydzieści lat, i spłodził Hebera. I żył Selech po spłodzeniu Hebera cztery sta lat, i trzy lata, i spłodził syny i córki. I żył Heber trzydzieści lat i cztery, i spłodził Pelega. Żył też Heber po spłodzeniu Pelega, cztery sta lat, i trzydzieści lat, i spłodził syny i córki. Żył też Peleg trzydzieści lat, i spłodził Rehu. I żył Peleg po spłodzeniu Rehu dwieście lat, i dziewięć lat, i spłodził syny i córki. Także Rehu żył trzydzieści lat, i dwa, i spłodził Saruga. I żył Rehu po spłodzeniu Saruga dwieście lat, i siedem lat, i spłodził syny i córki. Sarug zaś żył trzydzieści lat, i spłodził Nachora. I żył Sarug po spłodzeniu Nachora dwieście lat, i spłodził syny i córki. Także Nachor żył dwadzieścia i dziewięć lat, i spłodził Tarego. I żył Nachor po spłodzeniu Tarego sto lat i dziewiętnaście lat, i spłodził syny i córki. I żył Tare siedemdziesiąt lat, i spłodził Abrama, Nachora i Harana. A teć są rodzaje Tarego: Tare spłodził Abrama, Nachora i Harana. Haran zaś spłodził Lota. I umarł Haran przed obliczem Tarego ojca swego, w ziemi narodzenia swego, w Ur Chaldejskiem. I pojęli Abram i Nachor sobie żony: imię żony Abramowej było Saraj, a imię żony Nachorowej Melcha, córka Harana, ojca Melchy, i ojca Jeschy. A była Saraj niepłodna, i nie miała dziatek. Wziął tedy Tare Abrama syna swego, i Lota syna Haranowego, wnuka swego, i Saraj niewiastę swoję, żonę Abrama syna swego; i wyszli społu z Ur Chaldejskiego, aby szli do ziemi Chananejskiej; a przyszli aż do Haranu, i mieszkali tam. I było dni Tarego dwieście lat, i pięć lat; i umarł Tare w Haranie.