Popularne wersety biblijne z Lûqa 3

Udostępnij

Wexto ke şar waftîz biyêne, Îsa zî ame waftîz bi û wexto ke dest bi duayan kerd asmîn abi. Ruho Miqedes sûretê yew kevoke de Ey ser o nazil bi û asmîn ra yew veng ame şinawitiş: “Ti Lajê min o ezîz ê. Ez to ra razî ya.”

Yehyayî wina va: “Ez şima bi awe waftîz kena, feqet O ke yeno mi ra berzêr o. Ez layiq nîya qeytanê çaroxanê Ey bîle akerî. O do şima bi Ruho Miqedes û bi adir waftîz bikero.

Tewbe bikerê û bedilîyayişê xwu bi emelê xwu nîşan bidê. Nêbo ke şima vajê ‘Ma neslê Îbrahîmî ra yê, hewce nêkeno ma tewbe bikerê!’ Ez şima rê enê vajî: Homa eşkeno Îbrahîmî rê enê kerrayan ra zî tutan bixeliqno.

Şima manenê daranê ke meywe nêdanê. Tuwerzîn resayo verê qirmê daran bîle. Çi dara ke meyweyo baş nêdana, do bêro birnayiş û bierzîyo adirî miyan.”

Axir, kitabê pêxember Yeşeya de wina nuşte yo: “Vengo ke yaban ra qîreno, vano ‘Seba Rebî rayir amade bikerê Rayirê ke O vîyareno raşt bikerê.’ Her gelî do bêro dekerdiş, Koyî û tepeyî nizim bibê. Rayirê çewtî raşt bibê Çal û kortî zî duz bibê. Axir do her kes xelisnayişê Homayî bivîno!”