<div class="version vid319 iso6393pol" data-vid="319" data-iso6393="pol">
    <div class="book bk1KI">
        <div class="chapter ch21" data-usfm="1KI.21">
            <div class="label">21</div><div class="p"><span class="verse v1" data-usfm="1KI.21.1"><span class="label">1</span><span class="content"> Za&#347; po wymienionych wypadkach, zdarzy&#322;o si&#281;, co nast&#281;puje. Jezreelczyk Nabot posiada&#322; winnic&#281;, po&#322;o&#380;on&#261; w Jezreelu, obok pa&#322;acu Ahaba, kr&#243;la Szomronu.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v2" data-usfm="1KI.21.2"><span class="label">2</span><span class="content"> Wi&#281;c Ahab powiedzia&#322; tak do Nabota: Odst&#261;p mi swoj&#261; winnic&#281;, bym j&#261; zamieni&#322; na warzywny ogr&#243;d, poniewa&#380; le&#380;y tak blisko mojego pa&#322;acu. Oddam ci za ni&#261; lepsz&#261; winnic&#281;; za&#347; je&#380;eli to uznasz za s&#322;uszne, dam ci jej cen&#281; w srebrze.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v3" data-usfm="1KI.21.3"><span class="label">3</span><span class="content"> Jednak Nabot odpowiedzia&#322; Ahabowi: Niech mnie WIEKUISTY od tego uchowa, bym ci mia&#322; odda&#263; spu&#347;cizn&#281; moich przodk&#243;w.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v4" data-usfm="1KI.21.4"><span class="label">4</span><span class="content"> Wi&#281;c Ahab przyby&#322; do swojego pa&#322;acu zgn&#281;biony i rozdra&#380;niony, z powodu odpowiedzi jak&#261; mu da&#322; Jezreelczyk Nabot, gdy powiedzia&#322;: Nie odst&#261;pi&#281; ci spu&#347;cizny moich przodk&#243;w! Po&#322;o&#380;y&#322; si&#281; na swym &#322;o&#380;u, odwr&#243;ci&#322; swoje oblicze oraz nie przyj&#261;&#322; posi&#322;ku.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v5" data-usfm="1KI.21.5"><span class="label">5</span><span class="content"> Potem wesz&#322;a do niego Izebel, jego ma&#322;&#380;onka, oraz do niego powiedzia&#322;a: Czemu jeste&#347; tak pos&#281;pnie usposobiony i nie przyjmujesz posi&#322;ku?</span></span></div><div class="p"><span class="verse v6" data-usfm="1KI.21.6"><span class="label">6</span><span class="content"> Zatem jej odpowiedzia&#322;: Oto rozmawia&#322;em z Jezreelczykiem Nabotem oraz mu powiedzia&#322;em: Odst&#261;p mi swoj&#261; winnic&#281; za pieni&#261;dze, albo je&#347;li wolisz, dam ci za ni&#261; inn&#261; winnic&#281;; on jednak odpowiedzia&#322;: Nie odst&#261;pi&#281; ci mojej winnicy!</span></span></div><div class="p"><span class="verse v7" data-usfm="1KI.21.7"><span class="label">7</span><span class="content"> Wtedy Izebel, jego ma&#322;&#380;onka, powiedzia&#322;a: Czy nie ty pe&#322;nisz teraz kr&#243;lewsk&#261; w&#322;adz&#281; nad Israelem? Wsta&#324;, posil si&#281; oraz b&#261;d&#378; dobrej my&#347;li. Ja ci oddam winnic&#281; Jezreelczyka Nabota!</span></span></div><div class="p"><span class="verse v8" data-usfm="1KI.21.8"><span class="label">8</span><span class="content"> Po czym w imieniu Ahaba napisa&#322;a list i zaopatrzy&#322;a go jego piecz&#281;ci&#261;. Ten list pos&#322;a&#322;a do starszych oraz przedniejszych, znajduj&#261;cych si&#281; w jego mie&#347;cie, kt&#243;rzy mieszkali razem z Nabotem.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v9" data-usfm="1KI.21.9"><span class="label">9</span><span class="content"> Za&#347; w li&#347;cie napisa&#322;a jak nast&#281;puje: Og&#322;o&#347;cie post i postawcie Nabota przed ludem.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v10" data-usfm="1KI.21.10"><span class="label">10</span><span class="content"> Nadto postawcie przeciw niemu dwoje nikczemnych ludzi, kt&#243;rzy by &#347;wiadczyli przeciw niemu, m&#243;wi&#261;c: Blu&#378;ni&#322;e&#347; Bogu i kr&#243;lowi! Nast&#281;pnie go wyprowad&#378;cie i ukamienujcie na &#347;mier&#263;.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v11" data-usfm="1KI.21.11"><span class="label">11</span><span class="content"> Dlatego m&#281;&#380;owie jego miasta &#8211; starsi oraz przedniejsi, kt&#243;rzy mieszkali w jego mie&#347;cie &#8211; uczynili tak, jak im poleci&#322;a Izebel; jak by&#322;o napisane w li&#347;cie, kt&#243;ry do nich wys&#322;a&#322;a.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v12" data-usfm="1KI.21.12"><span class="label">12</span><span class="content"> Og&#322;osili post i postawili Nabota przed ludem.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v13" data-usfm="1KI.21.13"><span class="label">13</span><span class="content"> Przybyli te&#380; dwaj nikczemni ludzie, usiedli naprzeciwko niego i ci dwaj nikczemni ludzie za&#347;wiadczyli wobec ludu przeciwko Nabotowi, m&#243;wi&#261;c: Nabot blu&#378;ni&#322; Bogu i kr&#243;lowi! Zatem wyprowadzili go za miasto i ukamienowali kamieniami na &#347;mier&#263;.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v14" data-usfm="1KI.21.14"><span class="label">14</span><span class="content"> Nast&#281;pnie pos&#322;ali do Izebeli ze s&#322;owami: Nabot ukamienowany; wi&#281;c zgin&#261;&#322;.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v15" data-usfm="1KI.21.15"><span class="label">15</span><span class="content"> A gdy Izebel us&#322;ysza&#322;a, &#380;e Nabot zosta&#322; ukamienowany i zgin&#261;&#322;, Izebel powiedzia&#322;a do Ahaba: Dalej, obejmij w posiadanie winnic&#281; Jezreelczyka Nabota, kt&#243;r&#261; nie chcia&#322; ci odst&#261;pi&#263; za pieni&#261;dze; bowiem Nabot ju&#380; nie &#380;yje, lecz umar&#322;.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v16" data-usfm="1KI.21.16"><span class="label">16</span><span class="content"> A gdy Ahab us&#322;ysza&#322;, &#380;e Nabot umar&#322;, wyruszy&#322; by zej&#347;&#263; do winnicy Jezreelczyka Nabota i obj&#261;&#263; j&#261; w posiadanie.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v17" data-usfm="1KI.21.17"><span class="label">17</span><span class="content"> Wtedy Eliasza, Tysbit&#281;, dosz&#322;o s&#322;owo WIEKUISTEGO, g&#322;osz&#261;c:</span></span></div><div class="p"><span class="verse v18" data-usfm="1KI.21.18"><span class="label">18</span><span class="content"> Wsta&#324; i zejd&#378; naprzeciwko Ahaba, israelskiego kr&#243;la, zamieszka&#322;ego w Szomronie. On si&#281; w&#322;a&#347;nie znajduje w winnicy Nabota, dok&#261;d zszed&#322;, aby j&#261; obj&#261;&#263; w posiadanie.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v19" data-usfm="1KI.21.19"><span class="label">19</span><span class="content"> O&#347;wiadczysz mu i powiesz: Tak m&#243;wi WIEKUISTY: Czy nie zamordowa&#322;e&#347;? A teraz i wzi&#261;&#322;e&#347; dziedzictwo? O&#347;wiadcz mu dalej tymi s&#322;owami: Tak m&#243;wi WIEKUISTY: Na miejscu, na kt&#243;rym psy ch&#322;epta&#322;y krew Nabota &#8211; psy b&#281;d&#261; ch&#322;epta&#263; i twoj&#261; krew.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v20" data-usfm="1KI.21.20"><span class="label">20</span><span class="content"> Za&#347; Ahab powiedzia&#322; Eliaszowi: Ju&#380; mnie znalaz&#322;e&#347;, m&#243;j wrogu? Wi&#281;c rzek&#322;: Tak, znalaz&#322;em. Bowiem si&#281; zaprzeda&#322;e&#347;, by czyni&#263; to, co jest niegodziwe w oczach WIEKUISTEGO.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v21" data-usfm="1KI.21.21"><span class="label">21</span><span class="content"> Oto sprowadz&#281; na ciebie niedol&#281;, zetr&#281; twoje &#347;lady i zg&#322;adz&#281; Ahabowi wszystko, co moczy &#347;cian&#281;, zale&#380;nych i wolnych w Israelu.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v22" data-usfm="1KI.21.22"><span class="label">22</span><span class="content"> Post&#261;pi&#281; z twoim domem tak, jak z domem Jerobeama, syna Nebata, oraz z domem Baeszy, syna Achji, z powodu rozj&#261;trzenia, kt&#243;re wznieci&#322;e&#347; oraz dlatego, &#380;e zwiod&#322;e&#347; Israela.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v23" data-usfm="1KI.21.23"><span class="label">23</span><span class="content"> WIEKUISTY powiedzia&#322; te&#380; o Izebeli, m&#243;wi&#261;c: Psy b&#281;d&#261; po&#380;era&#263; Izebel&#281; przy murze jeruzalemskim.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v24" data-usfm="1KI.21.24"><span class="label">24</span><span class="content"> Kto umrze w mie&#347;cie Ahaba &#8211; tego po&#380;r&#261; psy, a kto zginie na polu &#8211; tego po&#380;r&#261; ptaki nieba.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v25" data-usfm="1KI.21.25"><span class="label">25</span><span class="content"> Nie by&#322;o rzeczywi&#347;cie nikogo, kto by si&#281; tak zaprzeda&#322;, jak Ahab kt&#243;rego zwiod&#322;a Izebel, jego &#380;ona by czyni&#263; z&#322;o w oczach WIEKUISTEGO.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v26" data-usfm="1KI.21.26"><span class="label">26</span><span class="content"> Tak uczyni&#322; si&#281; bardzo ohydnym, chodz&#261;c za bo&#380;yszczami, zupe&#322;nie jak chodzili Amorejczycy, kt&#243;rych WIEKUISTY wyp&#281;dzi&#322; przed synami Israela.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v27" data-usfm="1KI.21.27"><span class="label">27</span><span class="content"> A gdy Ahab us&#322;ysza&#322; te s&#322;owa, rozdar&#322; swoje szaty, w&#322;o&#380;y&#322; w&#243;r na swe cia&#322;o i po&#347;ci&#322;; sypia&#322; okryty worem oraz powoli si&#281; wl&#243;k&#322;.</span></span></div><div class="p"><span class="verse v28" data-usfm="1KI.21.28"><span class="label">28</span><span class="content"> Za&#347; Eliasza, Tysbit&#281;, dosz&#322;o s&#322;owo WIEKUISTEGO, g&#322;osz&#261;c:</span></span></div><div class="p"><span class="verse v29" data-usfm="1KI.21.29"><span class="label">29</span><span class="content"> Czy zauwa&#380;y&#322;e&#347; jak Ahab ukorzy&#322; si&#281; przede Mn&#261;? Poniewa&#380; przede Mn&#261; si&#281; ukorzy&#322;, nie sprowadz&#281; kl&#281;ski za jego dni; lecz ow&#261; kl&#281;sk&#281; sprowadz&#281; na jego dom za dni jego syna.</span></span></div>
        </div>
    </div>
</div>

Nowa Biblia Gdańska. Wydanie 2012, Śląskie Towarzystwo Biblijne. Prawa autorskie nie zastrzeżone.

Zaś po wymienionych wypadkach, zdarzyło się, co następuje. Jezreelczyk Nabot posiadał winnicę, położoną w Jezreelu, obok pałacu Ahaba, króla Szomronu.
Więc Ahab powiedział tak do Nabota: Odstąp mi swoją winnicę, bym ją zamienił na warzywny ogród, ponieważ leży tak blisko mojego pałacu. Oddam ci za nią lepszą winnicę; zaś jeżeli to uznasz za słuszne, dam ci jej cenę w srebrze.
Jednak Nabot odpowiedział Ahabowi: Niech mnie WIEKUISTY od tego uchowa, bym ci miał oddać spuściznę moich przodków.
Więc Ahab przybył do swojego pałacu zgnębiony i rozdrażniony, z powodu odpowiedzi jaką mu dał Jezreelczyk Nabot, gdy powiedział: Nie odstąpię ci spuścizny moich przodków! Położył się na swym łożu, odwrócił swoje oblicze oraz nie przyjął posiłku.
Potem weszła do niego Izebel, jego małżonka, oraz do niego powiedziała: Czemu jesteś tak posępnie usposobiony i nie przyjmujesz posiłku?
Zatem jej odpowiedział: Oto rozmawiałem z Jezreelczykiem Nabotem oraz mu powiedziałem: Odstąp mi swoją winnicę za pieniądze, albo jeśli wolisz, dam ci za nią inną winnicę; on jednak odpowiedział: Nie odstąpię ci mojej winnicy!
Wtedy Izebel, jego małżonka, powiedziała: Czy nie ty pełnisz teraz królewską władzę nad Israelem? Wstań, posil się oraz bądź dobrej myśli. Ja ci oddam winnicę Jezreelczyka Nabota!
Po czym w imieniu Ahaba napisała list i zaopatrzyła go jego pieczęcią. Ten list posłała do starszych oraz przedniejszych, znajdujących się w jego mieście, którzy mieszkali razem z Nabotem.
Zaś w liście napisała jak następuje: Ogłoście post i postawcie Nabota przed ludem.
Nadto postawcie przeciw niemu dwoje nikczemnych ludzi, którzy by świadczyli przeciw niemu, mówiąc: Bluźniłeś Bogu i królowi! Następnie go wyprowadźcie i ukamienujcie na śmierć.
Dlatego mężowie jego miasta – starsi oraz przedniejsi, którzy mieszkali w jego mieście – uczynili tak, jak im poleciła Izebel; jak było napisane w liście, który do nich wysłała.
Ogłosili post i postawili Nabota przed ludem.
Przybyli też dwaj nikczemni ludzie, usiedli naprzeciwko niego i ci dwaj nikczemni ludzie zaświadczyli wobec ludu przeciwko Nabotowi, mówiąc: Nabot bluźnił Bogu i królowi! Zatem wyprowadzili go za miasto i ukamienowali kamieniami na śmierć.
Następnie posłali do Izebeli ze słowami: Nabot ukamienowany; więc zginął.
A gdy Izebel usłyszała, że Nabot został ukamienowany i zginął, Izebel powiedziała do Ahaba: Dalej, obejmij w posiadanie winnicę Jezreelczyka Nabota, którą nie chciał ci odstąpić za pieniądze; bowiem Nabot już nie żyje, lecz umarł.
A gdy Ahab usłyszał, że Nabot umarł, wyruszył by zejść do winnicy Jezreelczyka Nabota i objąć ją w posiadanie.
Wtedy Eliasza, Tysbitę, doszło słowo WIEKUISTEGO, głosząc:
Wstań i zejdź naprzeciwko Ahaba, israelskiego króla, zamieszkałego w Szomronie. On się właśnie znajduje w winnicy Nabota, dokąd zszedł, aby ją objąć w posiadanie.
Oświadczysz mu i powiesz: Tak mówi WIEKUISTY: Czy nie zamordowałeś? A teraz i wziąłeś dziedzictwo? Oświadcz mu dalej tymi słowami: Tak mówi WIEKUISTY: Na miejscu, na którym psy chłeptały krew Nabota – psy będą chłeptać i twoją krew.
Zaś Ahab powiedział Eliaszowi: Już mnie znalazłeś, mój wrogu? Więc rzekł: Tak, znalazłem. Bowiem się zaprzedałeś, by czynić to, co jest niegodziwe w oczach WIEKUISTEGO.
Oto sprowadzę na ciebie niedolę, zetrę twoje ślady i zgładzę Ahabowi wszystko, co moczy ścianę, zależnych i wolnych w Israelu.
Postąpię z twoim domem tak, jak z domem Jerobeama, syna Nebata, oraz z domem Baeszy, syna Achji, z powodu rozjątrzenia, które wznieciłeś oraz dlatego, że zwiodłeś Israela.
WIEKUISTY powiedział też o Izebeli, mówiąc: Psy będą pożerać Izebelę przy murze jeruzalemskim.
Kto umrze w mieście Ahaba – tego pożrą psy, a kto zginie na polu – tego pożrą ptaki nieba.
Nie było rzeczywiście nikogo, kto by się tak zaprzedał, jak Ahab którego zwiodła Izebel, jego żona by czynić zło w oczach WIEKUISTEGO.
Tak uczynił się bardzo ohydnym, chodząc za bożyszczami, zupełnie jak chodzili Amorejczycy, których WIEKUISTY wypędził przed synami Israela.
A gdy Ahab usłyszał te słowa, rozdarł swoje szaty, włożył wór na swe ciało i pościł; sypiał okryty worem oraz powoli się wlókł.
Zaś Eliasza, Tysbitę, doszło słowo WIEKUISTEGO, głosząc:
Czy zauważyłeś jak Ahab ukorzył się przede Mną? Ponieważ przede Mną się ukorzył, nie sprowadzę klęski za jego dni; lecz ową klęskę sprowadzę na jego dom za dni jego syna.

Słuchaj Pierwsza Księga Królów 21