Biblica® Open Polish Living New Testament™ Copyright © 1991, 2005, 2016 by Biblica, Inc. “Biblica” is a trademark registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. Used with permission.  All content on open.bible is made available under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/).  You are free to:  Share — copy and redistribute the material in any medium or format Adapt — remix, transform, and build upon the material for any purpose, even commercially   Under the following conditions:  Attribution — You must attribute the work as follows: “Original work available for free at www.biblica.com and open.bible” Attribution statements in derivative works should not in any way suggest that we endorse you or your use of this work. ShareAlike — If you remix, transform, or build upon the material, you must distribute your contributions under the same license as the original.  Use of trademarks: Biblica® is a trademark registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. and may not be included on any derivative works. Unaltered content from open.bible must include the Biblica® trademark when distributed to others. If you alter the content in any way, you must remove the Biblica® trademark before distributing your work.

Biblica® Słowo Życia, otwarty dostęp™

Biblica® Słowo Życia, otwarty dostęp

<div class="version vid137 iso6393pol" data-vid="137" data-iso6393="pol">
 <div class="book bkMAT">
 <div class="chapter ch20" data-usfm="MAT.20">
 <div class="label">20</div><div class="s1">Przypowie&#347;&#263; o pracownikach winnicy</div><div class="p"> 1Jezus kontynuowa&#322;:</div><div class="p">&#8212;Kr&#243;lestwo niebieskie podobne jest do w&#322;a&#347;ciciela winnicy, kt&#243;ry o &#347;wicie wyszed&#322; z domu, by zatrudni&#263; ludzi do pracy. 2Uzgodni&#322; z nimi dni&#243;wk&#281; i wys&#322;a&#322; na pole. 3Gdy wyszed&#322; o dziewi&#261;tej, zobaczy&#322; na rynku innych ludzi bez pracy. 4&#8222;Id&#378;cie pracowa&#263; w mojej winnicy&#8221;, powiedzia&#322;. &#8222;Uczciwie wam zap&#322;ac&#281;&#8221;. 5Poszli wi&#281;c pracowa&#263;. W&#322;a&#347;ciciel zrobi&#322; to samo oko&#322;o dwunastej i trzeciej po po&#322;udniu. 6Gdy wychodzi&#322; oko&#322;o pi&#261;tej, spotka&#322; kolejnych ludzi i zapyta&#322;: &#8222;Czemu stali&#347;cie tu bezczynnie ca&#322;y dzie&#324;?&#8221;. 7&#8222;Poniewa&#380; nikt nas nie zatrudni&#322;&#8221;&#8212;odpowiedzieli. &#8222;No to id&#378;cie szybko do mojej winnicy!&#8221;. 8Wieczorem w&#322;a&#347;ciciel powiedzia&#322; zarz&#261;dcy: &#8222;Zwo&#322;aj pracownik&#243;w i wyp&#322;a&#263; im nale&#380;no&#347;&#263;&#8212;zaczynaj&#261;c od tych ostatnich, a ko&#324;cz&#261;c na pierwszych&#8221;. 9Podeszli wi&#281;c ci, kt&#243;rzy przyszli o pi&#261;tej, i dostali ca&#322;&#261; dni&#243;wk&#281;. 10Gdy przysz&#322;a kolej na pierwszych zatrudnionych, spodziewali si&#281;, &#380;e dostan&#261; wi&#281;cej. Ale oni r&#243;wnie&#380; otrzymali dni&#243;wk&#281;. 11Wzi&#281;li pieni&#261;dze, ale robili w&#322;a&#347;cicielowi wym&#243;wki: 12&#8222;Jak to? Ci ostatni pracowali tylko godzin&#281;, a da&#322;e&#347; im tyle samo co nam, kt&#243;rzy przez ca&#322;y dzie&#324; ci&#281;&#380;ko pracowali&#347;my w upale!&#8221;. 13&#8222;Przyjacielu, przecie&#380; ci&#281; nie skrzywdzi&#322;em&#8221;&#8212;zwr&#243;ci&#322; si&#281; do jednego z nich w&#322;a&#347;ciciel. &#8222;Czy nie um&#243;wili&#347;my si&#281; na dni&#243;wk&#281;? 14We&#378; swoje pieni&#261;dze i wracaj do domu! Chc&#281; temu ostatniemu pracownikowi da&#263; tyle samo, co tobie. 15Czy nie mam prawa wydawa&#263; swoich pieni&#281;dzy tak, jak chc&#281;? Nie podoba ci si&#281;, &#380;e jestem dobry?&#8221;. 16W przysz&#322;ym &#347;wiecie b&#281;dzie podobnie. Wielu ludzi, obecnie uznawanych za wielkich, przestanie si&#281; liczy&#263;, a inni, teraz uznawani za najmniejszych, b&#281;d&#261; wielkimi.</div><div class="s1">Jezus ponownie zapowiada swoj&#261; &#347;mier&#263;</div><div class="p"> 17W drodze do Jerozolimy Jezus wzi&#261;&#322; na bok Dwunastu i powiedzia&#322; im:</div><div class="p"> 18&#8212;Gdy znajdziemy si&#281; w Jerozolimie, Ja, Syn Cz&#322;owieczy, zostan&#281; schwytany i postawiony przed najwy&#380;szymi kap&#322;anami i przyw&#243;dcami religijnymi, kt&#243;rzy ska&#380;&#261; Mnie na &#347;mier&#263; i wydadz&#261; w r&#281;ce Rzymian, aby Mnie zabili. 19B&#281;d&#261; &#347;mia&#263; si&#281; ze Mnie i plu&#263; na Mnie; ubiczuj&#261; Mnie i zabij&#261;. Lecz po trzech dniach powr&#243;c&#281; do &#380;ycia.</div><div class="s1">Pro&#347;ba matki</div><div class="p"> 20Wtedy podesz&#322;a do Jezusa &#380;ona Zebedeusza z synami (Jakubem i Janem). Pok&#322;oni&#322;a si&#281; i powiedzia&#322;a, &#380;e ma do Niego pewn&#261; pro&#347;b&#281;.</div><div class="p"> 21&#8212;Jaka to pro&#347;ba?&#8212;zapyta&#322;.</div><div class="p">&#8212;Pozw&#243;l, by moi synowie zasiedli w Twoim kr&#243;lestwie tu&#380; obok Ciebie&#8212;po prawej i lewej stronie.</div><div class="p"> 22&#8212;Nie wiecie, o co prosicie!&#8212;odrzek&#322; Jezus. &#8212;Czy jeste&#347;cie gotowi wypi&#263; m&#243;j &#8222;kielich cierpienia&#8221;?</div><div class="p">&#8212;Tak&#8212;odpowiedzieli bracia.</div><div class="p"> 23&#8212;Rzeczywi&#347;cie, wypijecie ten kielich&#8212;kontynuowa&#322; Jezus&#8212;ale nie mam prawa posadzi&#263; was na tronie obok siebie. Te miejsca s&#261; ju&#380; rozdzielone przez mojego Ojca.</div><div class="p"> 24Gdy pozosta&#322;ych dziesi&#281;ciu uczni&#243;w dowiedzia&#322;o si&#281; o tej pro&#347;bie, oburzyli si&#281; na braci. 25Wtedy Jezus zawo&#322;a&#322; wszystkich do siebie i powiedzia&#322;:</div><div class="p">&#8212;Jak wiecie, wielcy tego &#347;wiata nadu&#380;ywaj&#261; swojej w&#322;adzy nad lud&#378;mi. 26Lecz w&#347;r&#243;d was powinno by&#263; inaczej. Je&#347;li kto&#347; z was chce by&#263; wielki, powinien sta&#263; si&#281; s&#322;ug&#261;. 27A kto chce by&#263; najwi&#281;kszy ze wszystkich, musi sta&#263; si&#281; niewolnikiem wszystkich. 28Przecie&#380; nawet Ja, Syn Cz&#322;owieczy, nie przyszed&#322;em po to, aby Mi s&#322;u&#380;ono, lecz aby s&#322;u&#380;y&#263; innym i z&#322;o&#380;y&#263; w&#322;asne &#380;ycie jako okup za wielu ludzi.</div><div class="s1">Dw&#243;ch niewidomych odzyskuje wzrok</div><div class="p"> 29Gdy wychodzili z Jerycha, za Jezusem ci&#261;gn&#261;&#322; wielki t&#322;um. 30A przy drodze siedzieli dwaj niewidomi. Gdy us&#322;yszeli, &#380;e zbli&#380;a si&#281; Jezus, zacz&#281;li wo&#322;a&#263;:</div><div class="p">&#8212;Potomku kr&#243;la Dawida, zmi&#322;uj si&#281; nad nami!</div><div class="p"> 31&#8212;Cicho b&#261;d&#378;cie!&#8212;krzyczeli na nich ludzie.</div><div class="p">Oni jednak tym g&#322;o&#347;niej wo&#322;ali:</div><div class="p">&#8212;Pom&#243;&#380; nam, Panie, potomku Dawida!</div><div class="p"> 32Jezus zatrzyma&#322; si&#281;, zawo&#322;a&#322; ich i zapyta&#322;:</div><div class="p">&#8212;Co mog&#281; dla was zrobi&#263;?</div><div class="p"> 33&#8212;Panie, chcemy odzyska&#263; wzrok!&#8212;prosili.</div><div class="p"> 34Ogarni&#281;ty wsp&#243;&#322;czuciem, Jezus dotkn&#261;&#322; ich oczu. Natychmiast odzyskali wzrok i poszli z Nim.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Jezus kontynuował:
—Królestwo niebieskie podobne jest do właściciela winnicy, który o świcie wyszedł z domu, by zatrudnić ludzi do pracy. Uzgodnił z nimi dniówkę i wysłał na pole. Gdy wyszedł o dziewiątej, zobaczył na rynku innych ludzi bez pracy. „Idźcie pracować w mojej winnicy”, powiedział. „Uczciwie wam zapłacę”. Poszli więc pracować. Właściciel zrobił to samo około dwunastej i trzeciej po południu. Gdy wychodził około piątej, spotkał kolejnych ludzi i zapytał: „Czemu staliście tu bezczynnie cały dzień?”. „Ponieważ nikt nas nie zatrudnił”—odpowiedzieli. „No to idźcie szybko do mojej winnicy!”. Wieczorem właściciel powiedział zarządcy: „Zwołaj pracowników i wypłać im należność—zaczynając od tych ostatnich, a kończąc na pierwszych”. Podeszli więc ci, którzy przyszli o piątej, i dostali całą dniówkę. Gdy przyszła kolej na pierwszych zatrudnionych, spodziewali się, że dostaną więcej. Ale oni również otrzymali dniówkę. Wzięli pieniądze, ale robili właścicielowi wymówki: „Jak to? Ci ostatni pracowali tylko godzinę, a dałeś im tyle samo co nam, którzy przez cały dzień ciężko pracowaliśmy w upale!”. „Przyjacielu, przecież cię nie skrzywdziłem”—zwrócił się do jednego z nich właściciel. „Czy nie umówiliśmy się na dniówkę? Weź swoje pieniądze i wracaj do domu! Chcę temu ostatniemu pracownikowi dać tyle samo, co tobie. Czy nie mam prawa wydawać swoich pieniędzy tak, jak chcę? Nie podoba ci się, że jestem dobry?”. W przyszłym świecie będzie podobnie. Wielu ludzi, obecnie uznawanych za wielkich, przestanie się liczyć, a inni, teraz uznawani za najmniejszych, będą wielkimi.

W drodze do Jerozolimy Jezus wziął na bok Dwunastu i powiedział im:
—Gdy znajdziemy się w Jerozolimie, Ja, Syn Człowieczy, zostanę schwytany i postawiony przed najwyższymi kapłanami i przywódcami religijnymi, którzy skażą Mnie na śmierć i wydadzą w ręce Rzymian, aby Mnie zabili. Będą śmiać się ze Mnie i pluć na Mnie; ubiczują Mnie i zabiją. Lecz po trzech dniach powrócę do życia.

Wtedy podeszła do Jezusa żona Zebedeusza z synami (Jakubem i Janem). Pokłoniła się i powiedziała, że ma do Niego pewną prośbę.
—Jaka to prośba?—zapytał.
—Pozwól, by moi synowie zasiedli w Twoim królestwie tuż obok Ciebie—po prawej i lewej stronie.
—Nie wiecie, o co prosicie!—odrzekł Jezus. —Czy jesteście gotowi wypić mój „kielich cierpienia”?
—Tak—odpowiedzieli bracia.
—Rzeczywiście, wypijecie ten kielich—kontynuował Jezus—ale nie mam prawa posadzić was na tronie obok siebie. Te miejsca są już rozdzielone przez mojego Ojca.
Gdy pozostałych dziesięciu uczniów dowiedziało się o tej prośbie, oburzyli się na braci. Wtedy Jezus zawołał wszystkich do siebie i powiedział:
—Jak wiecie, wielcy tego świata nadużywają swojej władzy nad ludźmi. Lecz wśród was powinno być inaczej. Jeśli ktoś z was chce być wielki, powinien stać się sługą. A kto chce być największy ze wszystkich, musi stać się niewolnikiem wszystkich. Przecież nawet Ja, Syn Człowieczy, nie przyszedłem po to, aby Mi służono, lecz aby służyć innym i złożyć własne życie jako okup za wielu ludzi.

Gdy wychodzili z Jerycha, za Jezusem ciągnął wielki tłum. A przy drodze siedzieli dwaj niewidomi. Gdy usłyszeli, że zbliża się Jezus, zaczęli wołać:
—Potomku króla Dawida, zmiłuj się nad nami!
—Cicho bądźcie!—krzyczeli na nich ludzie.
Oni jednak tym głośniej wołali:
—Pomóż nam, Panie, potomku Dawida!
Jezus zatrzymał się, zawołał ich i zapytał:
—Co mogę dla was zrobić?
—Panie, chcemy odzyskać wzrok!—prosili.
Ogarnięty współczuciem, Jezus dotknął ich oczu. Natychmiast odzyskali wzrok i poszli z Nim.

Słuchaj Mateusza 20