Biblica® Open Polish Living New Testament™ Copyright © 1991, 2005, 2016 by Biblica, Inc. “Biblica” is a trademark registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. Used with permission.  All content on open.bible is made available under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/).  You are free to:  Share — copy and redistribute the material in any medium or format Adapt — remix, transform, and build upon the material for any purpose, even commercially   Under the following conditions:  Attribution — You must attribute the work as follows: “Original work available for free at www.biblica.com and open.bible” Attribution statements in derivative works should not in any way suggest that we endorse you or your use of this work. ShareAlike — If you remix, transform, or build upon the material, you must distribute your contributions under the same license as the original.  Use of trademarks: Biblica® is a trademark registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. and may not be included on any derivative works. Unaltered content from open.bible must include the Biblica® trademark when distributed to others. If you alter the content in any way, you must remove the Biblica® trademark before distributing your work.

Biblica® Słowo Życia, otwarty dostęp™

Biblica® Słowo Życia, otwarty dostęp

<div class="version vid137 iso6393pol" data-vid="137" data-iso6393="pol">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch21" data-usfm="ACT.21">
 <div class="label">21</div><div class="s1">Ostatnia podr&#243;&#380; Paw&#322;a do Jerozolimy</div><div class="p"> 1Po rozstaniu ze starszymi, pop&#322;yn&#281;li&#347;my do Kos. Nast&#281;pnego dnia ruszyli&#347;my w kierunku Rodos, a stamt&#261;d do Patary. 2Tam natrafili&#347;my na statek p&#322;yn&#261;cy do Fenicji i wsiedli&#347;my na niego. 3Min&#281;li&#347;my Cypr, zostawiaj&#261;c go po lewej burcie, i pop&#322;yn&#281;li&#347;my do Syrii. Zawin&#281;li&#347;my do portu w Tyrze, gdzie roz&#322;adowano statek. 4Odszukali&#347;my tam miejscowych wierz&#261;cych i postanowili&#347;my zatrzyma&#263; si&#281; u nich przez tydzie&#324;. Z natchnienia Ducha &#346;wi&#281;tego m&#243;wili oni Paw&#322;owi o niebezpiecze&#324;stwie podr&#243;&#380;y do Jerozolimy. 5Po tygodniu wyruszyli&#347;my z miasta i udali&#347;my si&#281; do portu, a wszyscy wierz&#261;cy&#8212;m&#281;&#380;czy&#378;ni wraz z &#380;onami i dzie&#263;mi&#8212;odprowadzili nas. Nad brzegiem morza ukl&#281;kli&#347;my i wsp&#243;lnie modlili&#347;my si&#281;. 6Po po&#380;egnaniu wsiedli&#347;my na statek, oni za&#347; powr&#243;cili do dom&#243;w. 7Kontynuuj&#261;c podr&#243;&#380;, odp&#322;yn&#281;li&#347;my z Tyru i dobili&#347;my do Ptolemaidy. Odwiedzili&#347;my tamtejszych wierz&#261;cych i zostali&#347;my u nich jeden dzie&#324;, 8nazajutrz za&#347; odp&#322;yn&#281;li&#347;my do Cezarei. Zatrzymali&#347;my si&#281; tam w domu Filipa, kt&#243;ry by&#322; jednym z siedmiu pomocnik&#243;w, wybranych przez aposto&#322;&#243;w, i zajmowa&#322; si&#281; g&#322;oszeniem dobrej nowiny. 9Filip mia&#322; cztery niezam&#281;&#380;ne c&#243;rki, kt&#243;re by&#322;y prorokiniami. 10Podczas naszego d&#322;u&#380;szego pobytu w Cezarei przyby&#322; tam r&#243;wnie&#380; z Judei niejaki Agabos, prorok. 11Gdy nas odwiedzi&#322;, wzi&#261;&#322; pas Paw&#322;a, zwi&#261;za&#322; nim swoje r&#281;ce oraz nogi i rzek&#322;:</div><div class="p">&#8212;Tak m&#243;wi Duch &#346;wi&#281;ty: &#8222;Cz&#322;owiek, do kt&#243;rego nale&#380;y ten pas, zostanie zwi&#261;zany w Jerozolimie przez &#380;ydowskich przyw&#243;dc&#243;w i wydany w r&#281;ce pogan&#8221;.</div><div class="p"> 12Gdy to us&#322;yszeli&#347;my&#8212;my i miejscowi wierz&#261;cy&#8212;b&#322;agali&#347;my Paw&#322;a, aby nie szed&#322; do Jerozolimy.</div><div class="p"> 13&#8212;Po co p&#322;aczecie i ranicie mi serce?&#8212;odrzek&#322; Pawe&#322;. &#8212;Przecie&#380; dla Jezusa, mojego Pana, got&#243;w jestem nie tylko na wi&#281;zienie w Jerozolimie, ale i na &#347;mier&#263;!</div><div class="p"> 14Nie mog&#261;c go przekona&#263;, ust&#261;pili&#347;my, m&#243;wi&#261;c:</div><div class="p">&#8212;Niech si&#281; dzieje wola Pana!</div><div class="p"> 15Wkr&#243;tce potem spakowali&#347;my si&#281; i wyruszyli&#347;my do Jerozolimy. 16W drodze towarzyszy&#322;o nam kilku uczni&#243;w z Cezarei. Po przybyciu na miejsce, zatrzymali&#347;my si&#281; u pewnego Cypryjczyka, Mnazona, jednego z pierwszych uczni&#243;w Jezusa.</div><div class="s1">Pawe&#322; w Jerozolimie</div><div class="p"> 17Wierz&#261;cy w Jerozolimie serdecznie nas przywitali. 18Nast&#281;pnego dnia udali&#347;my si&#281; z Paw&#322;em na spotkanie z Jakubem, na kt&#243;re przyszli r&#243;wnie&#380; wszyscy starsi ko&#347;cio&#322;a w Jerozolimie. 19Po przywitaniu, Pawe&#322; szczeg&#243;&#322;owo opowiedzia&#322; im o tym, czego B&#243;g, poprzez jego prac&#281;, dokona&#322; w&#347;r&#243;d pogan. 20S&#322;ysz&#261;c to, oddali chwa&#322;&#281; Bogu. Potem powiedzieli mu jednak:</div><div class="p">&#8212;Pos&#322;uchaj, drogi przyjacielu! Wiele tysi&#281;cy tutejszych &#379;yd&#243;w uwierzy&#322;o Jezusowi, a wszyscy oni nadal skrupulatnie przestrzegaj&#261; Prawa Moj&#380;esza. 21S&#322;yszeli jednak, &#380;e ty wzywasz &#379;yd&#243;w mieszkaj&#261;cych w&#347;r&#243;d pogan do odrzucenia Prawa&#8212;do rezygnacji z dokonywania obrz&#281;du obrzezania i nieprzestrzegania naszych zwyczaj&#243;w. 22Jak wi&#281;c powinni&#347;my teraz post&#261;pi&#263;? Na pewno przecie&#380; dowiedz&#261; si&#281; o twoim przybyciu. 23Pos&#322;uchaj naszej rady: Jest w&#347;r&#243;d nas czterech m&#281;&#380;czyzn, kt&#243;rzy z&#322;o&#380;yli Bogu specjaln&#261; obietnic&#281;. 24Do&#322;&#261;cz do nich, przejd&#378;cie razem obrz&#281;d oczyszczenia i zap&#322;a&#263; za ostrzy&#380;enie was wszystkich. Wtedy wszyscy b&#281;d&#261; wiedzie&#263;, &#380;e pog&#322;oski na tw&#243;j temat s&#261; fa&#322;szywe i &#380;e razem z innymi &#379;ydami przestrzegasz Prawa Moj&#380;esza. 25Je&#347;li za&#347; chodzi o wierz&#261;cych pogan, to ju&#380; za&#322;atwili&#347;my t&#281; spraw&#281;. Napisali&#347;my im, aby powstrzymali si&#281; od spo&#380;ywania pokarm&#243;w ofiarowanych bo&#380;kom, mi&#281;sa uduszonych zwierz&#261;t i krwi oraz aby unikali rozwi&#261;z&#322;o&#347;ci seksualnej. 26Pawe&#322; pos&#322;ucha&#322; ich i nast&#281;pnego dnia, razem z tymi czterema m&#281;&#380;czyznami, podda&#322; si&#281; obrz&#281;dowi oczyszczenia i uda&#322; si&#281; do &#347;wi&#261;tyni, aby zg&#322;osi&#263; termin zako&#324;czenia dni oczyszczenia i z&#322;o&#380;enia ofiary.</div><div class="s1">Aresztowanie Paw&#322;a</div><div class="p"> 27Gdy siedmiodniowy czas oczyszczenia dobiega&#322; ko&#324;ca, kilku &#379;yd&#243;w z prowincji Azja ujrza&#322;o Paw&#322;a w &#347;wi&#261;tyni. Podburzyli oni t&#322;um i rzucili si&#281; na niego krzycz&#261;c:</div><div class="p"> 28&#8212;Izraelici! Pom&#243;&#380;cie nam! Ten cz&#322;owiek wsz&#281;dzie i wszystkich nastawia przeciwko naszemu narodowi, Prawu i &#347;wi&#261;tyni. Na domiar z&#322;ego wprowadzi&#322; tu pogan, bezczeszcz&#261;c to &#347;wi&#281;te miejsce!</div><div class="p"> 29Wcze&#347;niej bowiem widzieli w mie&#347;cie Paw&#322;a z Trofimem z Efezu i s&#261;dzili, &#380;e wprowadzi&#322; go do &#347;wi&#261;tyni. 30Ca&#322;e miasto by&#322;o poruszone i powsta&#322;o wielkie zamieszanie. Wywleczono Paw&#322;a ze &#347;wi&#261;tyni i zatrza&#347;ni&#281;to za nim bramy. 31A gdy ju&#380; mieli go zabi&#263;, wiadomo&#347;&#263; o rozruchach w ca&#322;ej Jerozolimie dotar&#322;a do dow&#243;dcy rzymskiego oddzia&#322;u. 32Zebra&#322; wi&#281;c szybko podleg&#322;ych sobie dow&#243;dc&#243;w oraz &#380;o&#322;nierzy i wszyscy razem wbiegli w t&#322;um. Na widok wojska przestano bi&#263; Paw&#322;a. 33Wtedy dow&#243;dca podszed&#322;, aresztowa&#322; Paw&#322;a i kaza&#322; go zaku&#263; w podw&#243;jne kajdany. Dopytywa&#322; te&#380;, kim jest i co uczyni&#322;. 34Ale ludzie w t&#322;umie wykrzykiwali r&#243;&#380;ne rzeczy. Nie mog&#261;c si&#281; w tym zgie&#322;ku niczego dowiedzie&#263;, rozkaza&#322; zabra&#263; Paw&#322;a do koszar. 35Gdy dotarli do schod&#243;w, t&#322;um tak bardzo napiera&#322;, &#380;e &#380;o&#322;nierze musieli Paw&#322;a nie&#347;&#263;. 36Ludzie za&#347; wci&#261;&#380; pod&#261;&#380;ali za nimi, wo&#322;aj&#261;c:</div><div class="p">&#8212;Precz z nim!</div><div class="s1">Pawe&#322; przemawia do t&#322;umu</div><div class="p"> 37Tu&#380; przed wej&#347;ciem do koszar, Pawe&#322; rzek&#322; do dow&#243;dcy:</div><div class="p">&#8212;Czy m&#243;g&#322;bym co&#347; im powiedzie&#263;?</div><div class="p">&#8212;To ty m&#243;wisz po grecku? 38Nie jeste&#347; wi&#281;c tym Egipcjaninem, kt&#243;ry jaki&#347; czas temu wywo&#322;a&#322; powstanie, a potem wraz z czterema tysi&#261;cami buntownik&#243;w wycofa&#322; si&#281; na pustyni&#281;?</div><div class="p"> 39&#8212;Ja jestem &#379;ydem z Tarsu, znanego miasta w Cylicji. Prosz&#281;, pozw&#243;l mi przem&#243;wi&#263; do tych ludzi.</div><div class="p"> 40Wtedy dow&#243;dca wyrazi&#322; zgod&#281;. Pawe&#322; stan&#261;&#322; wi&#281;c na schodach i da&#322; r&#281;k&#261; znak, &#380;e b&#281;dzie m&#243;wi&#322;. Gdy zaleg&#322;a cisza, zwr&#243;ci&#322; si&#281; do nich po hebrajsku:</div>
 </div>
 </div>
</div>

Po rozstaniu ze starszymi, popłynęliśmy do Kos. Następnego dnia ruszyliśmy w kierunku Rodos, a stamtąd do Patary. Tam natrafiliśmy na statek płynący do Fenicji i wsiedliśmy na niego. Minęliśmy Cypr, zostawiając go po lewej burcie, i popłynęliśmy do Syrii. Zawinęliśmy do portu w Tyrze, gdzie rozładowano statek. Odszukaliśmy tam miejscowych wierzących i postanowiliśmy zatrzymać się u nich przez tydzień. Z natchnienia Ducha Świętego mówili oni Pawłowi o niebezpieczeństwie podróży do Jerozolimy. Po tygodniu wyruszyliśmy z miasta i udaliśmy się do portu, a wszyscy wierzący—mężczyźni wraz z żonami i dziećmi—odprowadzili nas. Nad brzegiem morza uklękliśmy i wspólnie modliliśmy się. Po pożegnaniu wsiedliśmy na statek, oni zaś powrócili do domów. Kontynuując podróż, odpłynęliśmy z Tyru i dobiliśmy do Ptolemaidy. Odwiedziliśmy tamtejszych wierzących i zostaliśmy u nich jeden dzień, nazajutrz zaś odpłynęliśmy do Cezarei. Zatrzymaliśmy się tam w domu Filipa, który był jednym z siedmiu pomocników, wybranych przez apostołów, i zajmował się głoszeniem dobrej nowiny. Filip miał cztery niezamężne córki, które były prorokiniami. Podczas naszego dłuższego pobytu w Cezarei przybył tam również z Judei niejaki Agabos, prorok. Gdy nas odwiedził, wziął pas Pawła, związał nim swoje ręce oraz nogi i rzekł:
—Tak mówi Duch Święty: „Człowiek, do którego należy ten pas, zostanie związany w Jerozolimie przez żydowskich przywódców i wydany w ręce pogan”.
Gdy to usłyszeliśmy—my i miejscowi wierzący—błagaliśmy Pawła, aby nie szedł do Jerozolimy.
—Po co płaczecie i ranicie mi serce?—odrzekł Paweł. —Przecież dla Jezusa, mojego Pana, gotów jestem nie tylko na więzienie w Jerozolimie, ale i na śmierć!
Nie mogąc go przekonać, ustąpiliśmy, mówiąc:
—Niech się dzieje wola Pana!
Wkrótce potem spakowaliśmy się i wyruszyliśmy do Jerozolimy. W drodze towarzyszyło nam kilku uczniów z Cezarei. Po przybyciu na miejsce, zatrzymaliśmy się u pewnego Cypryjczyka, Mnazona, jednego z pierwszych uczniów Jezusa.

Wierzący w Jerozolimie serdecznie nas przywitali. Następnego dnia udaliśmy się z Pawłem na spotkanie z Jakubem, na które przyszli również wszyscy starsi kościoła w Jerozolimie. Po przywitaniu, Paweł szczegółowo opowiedział im o tym, czego Bóg, poprzez jego pracę, dokonał wśród pogan. Słysząc to, oddali chwałę Bogu. Potem powiedzieli mu jednak:
—Posłuchaj, drogi przyjacielu! Wiele tysięcy tutejszych Żydów uwierzyło Jezusowi, a wszyscy oni nadal skrupulatnie przestrzegają Prawa Mojżesza. Słyszeli jednak, że ty wzywasz Żydów mieszkających wśród pogan do odrzucenia Prawa—do rezygnacji z dokonywania obrzędu obrzezania i nieprzestrzegania naszych zwyczajów. Jak więc powinniśmy teraz postąpić? Na pewno przecież dowiedzą się o twoim przybyciu. Posłuchaj naszej rady: Jest wśród nas czterech mężczyzn, którzy złożyli Bogu specjalną obietnicę. Dołącz do nich, przejdźcie razem obrzęd oczyszczenia i zapłać za ostrzyżenie was wszystkich. Wtedy wszyscy będą wiedzieć, że pogłoski na twój temat są fałszywe i że razem z innymi Żydami przestrzegasz Prawa Mojżesza. Jeśli zaś chodzi o wierzących pogan, to już załatwiliśmy tę sprawę. Napisaliśmy im, aby powstrzymali się od spożywania pokarmów ofiarowanych bożkom, mięsa uduszonych zwierząt i krwi oraz aby unikali rozwiązłości seksualnej. Paweł posłuchał ich i następnego dnia, razem z tymi czterema mężczyznami, poddał się obrzędowi oczyszczenia i udał się do świątyni, aby zgłosić termin zakończenia dni oczyszczenia i złożenia ofiary.

Gdy siedmiodniowy czas oczyszczenia dobiegał końca, kilku Żydów z prowincji Azja ujrzało Pawła w świątyni. Podburzyli oni tłum i rzucili się na niego krzycząc:
—Izraelici! Pomóżcie nam! Ten człowiek wszędzie i wszystkich nastawia przeciwko naszemu narodowi, Prawu i świątyni. Na domiar złego wprowadził tu pogan, bezczeszcząc to święte miejsce!
Wcześniej bowiem widzieli w mieście Pawła z Trofimem z Efezu i sądzili, że wprowadził go do świątyni. Całe miasto było poruszone i powstało wielkie zamieszanie. Wywleczono Pawła ze świątyni i zatrzaśnięto za nim bramy. A gdy już mieli go zabić, wiadomość o rozruchach w całej Jerozolimie dotarła do dowódcy rzymskiego oddziału. Zebrał więc szybko podległych sobie dowódców oraz żołnierzy i wszyscy razem wbiegli w tłum. Na widok wojska przestano bić Pawła. Wtedy dowódca podszedł, aresztował Pawła i kazał go zakuć w podwójne kajdany. Dopytywał też, kim jest i co uczynił. Ale ludzie w tłumie wykrzykiwali różne rzeczy. Nie mogąc się w tym zgiełku niczego dowiedzieć, rozkazał zabrać Pawła do koszar. Gdy dotarli do schodów, tłum tak bardzo napierał, że żołnierze musieli Pawła nieść. Ludzie zaś wciąż podążali za nimi, wołając:
—Precz z nim!

Tuż przed wejściem do koszar, Paweł rzekł do dowódcy:
—Czy mógłbym coś im powiedzieć?
—To ty mówisz po grecku? Nie jesteś więc tym Egipcjaninem, który jakiś czas temu wywołał powstanie, a potem wraz z czterema tysiącami buntowników wycofał się na pustynię?
—Ja jestem Żydem z Tarsu, znanego miasta w Cylicji. Proszę, pozwól mi przemówić do tych ludzi.
Wtedy dowódca wyraził zgodę. Paweł stanął więc na schodach i dał ręką znak, że będzie mówił. Gdy zaległa cisza, zwrócił się do nich po hebrajsku:

Słuchaj Dzieje 21