Populære bibelvers fra Eoin 21

Del

Ar an aḋḃar sin, nuair a ḃí biaḋ caiṫte acu, deir Íosa le Síomon Peadar: A Síomoin, a ṁic Eoin, an annsa leat-sa mise ná leo seo? Deir seisean leis: Cinnte, a Ṫiġearna, tá a fios agat gur ionṁuin liom ṫú. Deir sé leis: Beaṫuiġ mo ċuid uan. Deir sé leis aṫuair: A Ṡíomoin, a ṁic Eoin, an ionṁuin leat mé? Deir seisean leis: Cinnte, a Ṫiġearna, tá a ḟios agat gur ionṁuin liom ṫú. Deir sé leis: Beaṫuiġ mo ċuid uan. Deir sé leis an tríoṁaḋ h-uair: A Síomoin, a ṁic Eoin, an ḃfuil gráḋ agat daṁ? Ṫáinic brón ar Ṗeadar, de ḃríġ gur duḃairt sé leis an tríoṁaḋ h-uair: An ḃfuil gráḋ agat daṁ? Agus duḃairt sé leis: A Ṫiġearna, tá fios na n-uile neiṫe agat: tá a ḟios agat go ḃfuil gráḋ agam duit. Duḃairt sé leis: Beaṫuiġ mo ċuid caoraċ.

Amén, amén adeirim leat: nuair a ḃí tú ní b’óige, ċuirṫeá féin do ċrios ort, agus ṡiuḃalṫá san áit a ba ṫoil leat: aċt nuair a ḃéas tú sean, sínfiḋ tú amaċ do láṁa, agus cuirfiḋ duine eile do ċrios ort, agus treoróċaiḋ sé ṫú i n-áit naċ toil leat.

Deir sé leo: Cuirigiḋ an eangaċ ar an taoiḃ ḋeis de’n luing: agus ġeoḃaiḋ siḃ. Ċuir siad, dá ḃríġ sin: agus anois ní raiḃ siad ábalta a tarraingt, ḃí an oiread sin iasc inntí.

Deir Síomon Peadar leo: Tá mise ag dul a iascaireaċt. Deir siad-san leis: Támuid-ne fosta ag dul leat. Agus d’imṫiġ siad, agus ċuaiḋ siad isteaċ san luing: agus an oiḋċe sin níor ġaḃ siad dadaṁ.