Hanna

Heb je ooit iets gekregen waarvan je diep vanbinnen weet dat het alleen van God heeft kunnen komen? Het is alsof er geen enkele andere manier is waarop je het had kunnen krijgen... slechts door de genade van God.  

Ik houd ervan om een gebedsboekje bij te houden, omdat het me de mogelijkheid geeft te herinneren hoe rauw mijn gevoelens waren in de tijden van mijn nood. En om dan dagen, maanden, of zelfs jaren later een gebed verhoord te zien worden... Ik kan dan alleen maar zeggen: “Het was God alleen!”

Hanna was een jonge vrouw die haar ware gevoelens aan God uitte toen ze in de tempel was. Haar gevoelens waren zo diep dat de woorden niet over haar lippen konden komen. De priester dacht zelfs dat ze dronken was! O, de pijn die ze gevoeld moet hebben. 

Er zijn dagen dat we ons net als Hanna voelen, toch? De woorden komen niet over onze lippen, het is te pijnlijk. Maar God hoort die gebeden ook, net zoals Hij Hanna's gebed hoorde. Ze wilde zo graag een kindje en God willigde haar verzoek is. Het was door God alleen! Hanna had beloofd om haar kind terug te geven aan de Heer als ze een kindje mocht krijgen. Toen Samuel geen borstvoeding meer kreeg, hield Hanna haar woord. Wat een moeilijke keuze, maar toch moet ze zich vredig hebben gevoeld.

Ik sta versteld over hoe Hanna zo trouw was aan wat ze had beloofd. Vaak vragen wij God om een wonder, maar vergeten we vrij snel de beloften die we Hem hebben gedaan. We dienen een goede God die onze zwakheden en ontrouw kent. Maar een dankbaar hart hebben en datgene teruggeven aan God wat Hem toebehoort, is essentieel... onze kinderen, onze financiën, onze levens.  

Moge Hanna's antwoord ook het onze zijn: “Daarom geef ik hem nu voor zijn hele leven aan de Here...” (1 Samuel 1:28a, HTB) Er is geen veiligere plek dan in de armen van onze Vader. Maak eens een lijstje van al je verhoorde gebeden. Heb je de dingen die jij het belangrijkste vindt, overgegeven aan God? Elk onderdeel van ons leven dat aan Hem is teruggegeven, kan meer tot bloei komen dan we ooit voor mogelijk houden. 

~ Betsy