Laten we samen de Bijbel lezen (maart)

Laten we samen de Bijbel lezen (april)

Laten we samen de Bijbel lezen (mei)

Laten we samen de Bijbel lezen (juni)

Laten we samen de Bijbel lezen (juli)

Laten we samen de Bijbel lezen (augustus)

Laten we samen de Bijbel lezen (september)

Laten we samen de Bijbel lezen (oktober)

Laten we samen de Bijbel lezen (november).

Laten we samen de Bijbel lezen (december).

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkEXO">
 <div class="chapter ch1" data-usfm="EXO.1">
 <div class="label">1</div><div class="s1">De Isra&#235;lieten worden in Egypte</div><div class="p"> 1-4Dit zijn de namen van de zonen van Jakob en hun gezinnen die met hem meegingen naar Egypte: Ruben, Simeon, Levi, Juda, Issachar, Zebulon, Benjamin, Dan, Naftali, Gad en Aser. 5Zo gingen in totaal zeventig mensen met hem mee (Jozef was al in Egypte). 6Na verloop van tijd stierven Jozef en zijn broers en zo kwam er een einde aan hun generatie. 7Hun afstammelingen waren echter erg vruchtbaar en hun aantal nam snel toe. Uit die kleine groep van zeventig mensen groeide een groot volk, dat het hele land Gosen bevolkte.</div><div class="p"> 8Toen kreeg Egypte een nieuwe koning, die Jozef niet gekend had. Hij voelde dan ook geen enkele verplichting tegenover de inwoners van Gosen. 9Hij zei tegen zijn eigen volk: &#8216;Die Isra&#235;lieten zijn gevaarlijk. Dat volk vermeerdert zich zo snel dat het, als er ooit oorlog komt, vast en zeker de kant van onze vijanden zal kiezen en het land zal verlaten. 10Wij moeten zorgen dat het zover niet komt.&#8217; 11Daarom zetten zij de Isra&#235;lieten in bij de bouw van de voorraadsteden Pitom en Ra&#228;mses. De opzichters dwongen hen tot zwaar werk. 12Maar hoe zwaarder het werk en de onderdrukking werden, des te sneller groeide het volk. De Egyptenaren zagen dat met lede ogen aan en verzwaarden de druk. 13De Isra&#235;lieten moesten zware slavenarbeid verrichten, zowel op het land als bij de productie van stenen. 14Mishandeling was aan de orde van de dag. 15Maar alsof dat nog niet genoeg was, riep de farao, de koning van Egypte, de vroedvrouwen Sifra en Pua bij zich. 16Zij moesten alle pasgeboren jongens doden en de meisjes in leven te laten. 17Maar Sifra en Pua waren godvrezende vrouwen en weigerden de koning te gehoorzamen. Zij lieten alle baby&#700;s leven. 18De koning liet hen bij zich komen en riep hen ter verantwoording: &#8216;Waarom hebben jullie mijn bevelen niet uitgevoerd en toch de pasgeboren jongens in leven gelaten?&#8217; 19&#8216;Koning,&#8217; antwoordden zij, &#8216;die Hebreeuwse vrouwen hebben zulke snelle bevallingen dat wij het niet kunnen bijhouden. Ze doen er niet zo lang over als de Egyptische vrouwen!&#8217; 20God zegende het werk van deze vroedvrouwen, zodat het volk Isra&#235;l steeds talrijker werd. 21Omdat de vroedvrouwen goed hadden gehandeld in de ogen van de Here, gaf Hij hun zelf ook kinderen. 22Toen gaf de farao zijn hele volk opdracht alle pasgeboren Hebreeuwse jongetjes in de Nijl te gooien. Alleen de kleine meisjes mochten blijven leven.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkEXO">
 <div class="chapter ch2" data-usfm="EXO.2">
 <div class="label">2</div><div class="s1">De geboorte van Mozes</div><div class="p"> 1In die tijd trouwden een man en een vrouw uit de stam van Levi en stichtten een gezin. 2Zij kregen een zoon. Zijn moeder zag dat het een mooie baby was en daarom verborg zij hem drie maanden lang in haar huis. 3Op een gegeven moment was het niet langer mogelijk het kind verborgen te houden. Zij pakte een mandje van biezen, bestreek het met pek en teer, legde de baby erin en zette het mandje in de rietkraag langs de rivier. 4Het zusje van de baby bleef van een afstand kijken wat er met het kind gebeurde. 5Zo zag zij hoe de dochter van de farao zich in de rivier kwam baden. Deze liep met haar dienaressen langs de waterkant en kreeg het mandje in het oog. Een dienares haalde het naar de kant 6en toen de prinses het deksel opende, lag daar een baby! Hij huilde. Vol medelijden zei ze: &#8216;Dit moet een Hebreeuws kind zijn.&#8217; 7Toen stapte het zusje van de baby er op af en zei tegen de prinses: &#8216;Zal ik een Hebreeuwse vrouw zoeken die het kind voor u verzorgt en het de borst kan geven?&#8217; 8&#8216;Ja, doe dat maar,&#8217; antwoordde de prinses. Het meisje rende naar huis om haar moeder te gaan halen! 9&#8216;Neem dit kind mee naar huis en verzorg het voor mij,&#8217; droeg de prinses de moeder van de baby op. &#8216;Ik zal u er goed voor betalen.&#8217; De moeder nam het kind in haar armen mee naar huis en verzorgde het.</div><div class="p"> 10Toen de jongen wat ouder was, bracht zijn moeder hem naar de prinses, die hem aannam als haar zoon. Zij noemde hem Mozes (dat &#8216;Uitgetrokken&#8217; betekent) omdat zij hem uit het water had gehaald.</div><div class="p"> 11Jaren later, toen Mozes een man was geworden, kreeg hij aandacht voor de erbarmelijke omstandigheden waaronder zijn volk moest leven. Op een dag was hij er getuige van dat een Egyptenaar een Hebree&#235;r sloeg. 12Hij overtuigde zich er eerst van dat er niemand in de buurt was, sloeg toen de Egyptenaar dood en begroef het lijk onder het zand. 13Een dag later kwam Mozes weer bij zijn Hebreeuwse broeders en zag twee mannen met elkaar vechten. &#8216;Waarom slaat u uw eigen broeder?&#8217; vroeg hij de man die de aanleiding had gegeven. 14&#8216;Waar bemoeit u zich mee,&#8217; zei de man minachtend. &#8216;U denkt zeker dat u onze leider en rechter bent! Wilt u me soms doodslaan net zoals gisteren die Egyptenaar?&#8217;</div><div class="p">Toen Mozes merkte dat zijn daad bekend was geworden, sloeg de angst hem om het hart. 15En terecht, want toen de farao ervan hoorde, gaf hij bevel Mozes te arresteren en terecht te stellen. Maar Mozes vluchtte naar het land Midjan. Toen hij daar was aangekomen en naast een bron zat uit te rusten, 16kwamen zeven meisjes, dochters van de priester van Midjan, naar de bron om water te putten en de drinkbakken voor hun vaders schaapskudde bij te vullen. 17Maar andere herders joegen de meisjes bij de bron weg. Mozes kwam hen echter te hulp en zorgde dat de kudde water kreeg. 18Toen de meisjes terugkwamen bij hun vader Jetro, zei deze: &#8216;Wat hebben jullie de kudde snel te drinken gegeven vandaag!&#8217; 19&#8216;Een Egyptenaar beschermde ons tegen de andere herders,&#8217; zeiden de meisjes, &#8216;hij haalde water voor ons en gaf de kudde te drinken.&#8217; 20&#8216;Waar is die man dan nu?&#8217; vroeg hun vader. &#8216;Hebben jullie hem daar gewoon laten staan? Nodig hem uit voor het eten.&#8217; 21Mozes besloot de uitnodiging van Jetro om bij hen te blijven wonen, aan te nemen en Jetro gaf hem zijn dochter Sippora als vrouw. 22Sippora raakte in verwachting en kreeg een zoon, die zij Gersom (Vreemdeling) noemden. Want Mozes zei: &#8216;Ik ben een vreemdeling in een vreemd land.&#8217;</div><div class="p"> 23Enkele jaren later stierf de koning van Egypte. De Isra&#235;lieten hadden het nog steeds zwaar te verduren onder het slavenjuk en hun geklaag steeg op naar God. 24God hoorde hen in de hemel en dacht aan het verbond dat Hij met Abraham, Isaak en Jakob had gesloten (Hij zou hun nakomelingen naar het land Kana&#228;n terugbrengen). 25Hij zag hoe ze onderdrukt werden en wist dat het tijd was geworden om hen te redden.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkEXO">
 <div class="chapter ch3" data-usfm="EXO.3">
 <div class="label">3</div><div class="s1">Gods opdracht aan Mozes</div><div class="p"> 1Mozes was herder geworden over de schapen van zijn schoonvader Jetro, de priester van Midjan. Op een dag was hij met de kudde aan de rand van de woestijn vlakbij de Horeb, de berg van God. 2Daar verscheen de Engel van de Here aan hem als een vuurvlam, midden in een braamstruik. Toen Mozes zag dat de braamstruik wel vlam had gevat maar niet verbrandde, 3liep hij er naar toe om het beter te bekijken. 4Toen de Here dat zag, riep Hij: &#8216;Mozes, Mozes!&#8217; &#8216;Hier ben ik,&#8217; zei Mozes. 5&#8216;Kom niet dichterbij,&#8217; zei de Here. &#8216;Trek uw sandalen uit, want u staat op heilige grond. 6Ik ben de God van uw voorouders. Ik ben de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob.&#8217;</div><div class="p">Mozes hield zijn handen voor zijn ogen, want hij durfde niet naar God te kijken. 7Toen vervolgde de Here: &#8216;Ik heb de ellende van mijn volk in Egypte gezien en Ik heb de jammerklachten over hun onderdrukking gehoord. 8Ik ben gekomen om hen uit de handen van de Egyptenaren te redden. Ik zal hen vanuit Egypte naar een ander, een goed land brengen. Dat zal een groot land zijn, een land dat overvloeit van melk en honing. Het is het land waar de Kana&#228;nieten, Hethieten, Amorieten, Perizzieten, Chiwwieten en Jebusieten wonen. 9Ja, het gejammer van het volk Isra&#235;l is tot Mij in de hemel doorgedrongen en Ik heb gezien met wat voor slavenwerk de Egyptenaren hen onderdrukken. 10Ik ga u nu naar de farao sturen om van hem te eisen dat u mijn volk uit Egypte wegleidt.&#8217;</div><div class="p"> 11&#8216;Maar dat kan ik helemaal niet, daar ben ik helemaal niet geschikt voor,&#8217; stamelde Mozes. 12God zei: &#8216;Ik ben toch bij u! Dit is het bewijs dat Ik degene ben die u heeft gezonden: als u het volk uit Egypte hebt weggeleid, zult u God op deze berg aanbidden!&#8217; 13Maar Mozes vroeg: &#8216;Als ik naar de Isra&#235;lieten ga en hun zeg dat de God van hun voorouders mij heeft gestuurd, zullen zij vragen: &#8220;Over welke God heb je het?&#8221; Wat moet ik dan antwoorden?&#8217; 14&#8216;Zijn naam is: Ik ben die Ik ben,&#8217; was het antwoord. &#8216;Zeg maar tegen hen: &#8220;Ik Ben&#8221; heeft mij gestuurd! 15Ja, zeg hun: &#8220;De Here, de God van jullie voorouders, de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob, die heeft mij naar jullie toegestuurd&#8221;. De naam Here zal Ik voortaan dragen en zo zal elke generatie Mij noemen.&#8217; 16&#8216;Roep de leiders van Isra&#235;l bijeen,&#8217; droeg God hem op, &#8216;en zeg tegen hen: de Here, de God van onze voorouders, is mij verschenen en heeft mij gezegd: &#8220;Ik heb mijn volk opgezocht en gezien wat hun in Egypte wordt aangedaan. 17Ik zal hen redden van de slavernij en de onderdrukking en hen brengen naar het land waar nu nog Kana&#228;nieten, Hethieten, Amorieten, Perizzieten, Chiwwieten en Jebusieten wonen. Dat is een land dat overvloeit van melk en honing.&#8221; 18De leiders van het volk van Isra&#235;l zullen deze boodschap geloven. Zij moeten meegaan naar de koning van Egypte en hem zeggen: &#8220;De Here, de God van de Hebree&#235;rs, heeft met ons gesproken en ons opgedragen drie dagreizen ver de woestijn in te trekken en Hem daar offers te brengen. Wilt u ons laten gaan?&#8221; 19Maar Ik weet dat de koning van Egypte u niet zal laten gaan, tenzij hij daartoe wordt gedwongen. 20En daarom z&#225;l Ik hem dwingen! Ik zal Egypte te gronde richten met mijn wonderen, zodat hij u ten slotte zal laten gaan. 21Ik zal ervoor zorgen dat de Egyptenaren u bij het vertrek zullen overladen met geschenken, zodat u niet met lege handen hoeft te vertrekken. 22Iedere vrouw moet van haar meesters vrouw en buurvrouwen juwelen, zilver, goud en de beste kleren vragen. Uw zonen en dochters zullen gekleed gaan in het beste van Egypte!&#8217;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkPSA">
 <div class="chapter ch42" data-usfm="PSA.42">
 <div class="label">42</div><div class="d"> 1Een leerzaam gezang van de Korachieten voor de koordirigent.</div><div class="q1"> 2Zoals een hert naar water snakt,</div><div class="q1">zo verlang ik naar U, God.</div><div class="q1"> 3Mijn hele innerlijk verlangt naar de levende God,</div><div class="q1">wanneer zou ik voor Hem mogen verschijnen?</div><div class="q1"> 4Dag en nacht huil ik, ik proef alleen maar tranen,</div><div class="q1">omdat men voortdurend aan mij vraagt waar mijn God is.</div><div class="q1"> 5Eens ging ik aan het hoofd van een grote menigte</div><div class="q1">op weg naar het Huis van God.</div><div class="q1">Het was een feestvierende menigte.</div><div class="q1">Overal klonk gejuich en lofprijzing.</div><div class="q1">Daar zal ik aan terugdenken en mijzelf mee opbeuren.</div><div class="q1"> 6Waarom ben ik toch zo onrustig en terneergeslagen?</div><div class="q1">Ik moet alles alleen van God verwachten.</div><div class="q1">Ik zal Hem zeker weer lofprijzen, mijn Bevrijder en mijn God!</div><div class="q1"> 7Steeds opnieuw ben ik terneergeslagen.</div><div class="q1">Daarom dwing ik mijzelf aan U te denken</div><div class="q1">en aan het land bij de Jordaan en het Hermongebergte.</div><div class="q1"> 8Zoals het water klinkt en het bruisen van de rivieren,</div><div class="q1">zo treffen mij uw beproevingen.</div><div class="q1"> 9Overdag zal de goedheid en liefde van de Here bij mij zijn</div><div class="q1">en &#700;s nachts zal ik tot Hem zingen,</div><div class="q1">bidden tot de God van mijn leven.</div><div class="q1"> 10Ik zal God, mijn rots, vragen:</div><div class="q1">&#8216;Waarom vergeet U mij?</div><div class="q1">Waarom moet ik terneergeslagen rondlopen,</div><div class="q1">onderdrukt door mijn tegenstanders?&#8217;</div><div class="q1"> 11Mijn vijanden bespotten mij</div><div class="q1">en brengen mij de doodsteek toe</div><div class="q1">door de hele dag maar te zeggen:</div><div class="q1">&#8216;Waar is uw God nu?&#8217;</div><div class="q1"> 12Waarom ben ik toch zo onrustig en terneergeslagen?</div><div class="q1">Ik wil op God vertrouwen,</div><div class="q1">eens zal ik Hem zeker weer loven,</div><div class="q1">want Hij is mijn bevrijder en mijn God!</div><div class="b"></div>
 </div>
 </div>
</div>

Laten we samen de Bijbel lezen (februari)Voorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen