Je bent geen vreemdeling

Want ook het lichaam bestaat niet uit één lid, maar uit vele. Als de voet zou zeggen: Omdat ik de hand niet ben, ben ik niet van het lichaam, is hij daarom dan niet van het lichaam? En als het oor zou zeggen: Omdat ik het oog niet ben, ben ik niet van het lichaam, is het daarom dan niet van het lichaam? (1 Korinthe 12:14-16)

Paulus zegt dat ieder nodig is in het Lichaam van Christus - dus jij ook. Een ander beeld dat in het Nieuwe Testament wordt gebruikt voor christenen, is dat van een gezin. Wij zijn allemaal leden van een en dezelfde familie: Gods familie.

Het belangrijkste gebed dat Jezus Zijn discipelen leerde, begint met twee veelbetekenende woorden: “Onze Vader...". Het eerste woord is 'onze' en niet 'mijn'... We zijn leden van één familie, en vele andere leden in die familie hebben dezelfde Vader. Onze aanvaarding treedt dus ook horizontaal - links en rechts om ons heen - in werking, maar alleen als we onze plaats vinden in die familie en onszelf daar inpassen. Er is dus een verticale acceptatie van God en een horizontale acceptatie van Gods familie.

Welkom in de familie van God

Zo bent u dan niet meer vreemdelingen en bijwoners, maar medeburgers van de heiligen en huisgenoten van God. (Efeze 2:19)

Het alternatief voor het 'deel zijn van Gods gezin', is 'vreemdeling en immigrant' (bijwoner) zijn. Die woorden hebben geen prettige lading. Ik ben in 1963 naar de Verenigde Staten geëmigreerd en pas in 1970 Amerikaans staatsburger geworden. Zeven jaar lang was ik dus een vreemdeling in dit land.

De meeste mensen die staatsburger zijn door geboorte hebben geen idee wat het is om een vreemdeling te zijn. Ieder jaar moest ik op de eerste dag van januari een formulier invullen voor het Ministerie van Justitie, waarin ik hen op de hoogte stelde van mijn verblijfplaats. Ze moesten me kunnen vinden, als ze vragen over me hadden - of als ze me het land uit wilden zetten. Als ik het land uitging, moest ik bij mijn terugkeer in een speciale rij gaan staan, apart van de burgers van de Verenigde Staten, om mijn paspoort te laten controleren. Bij mijn paspoort moest ik ook altijd een kleine, groene kaart laten zien, waarop stond dat ik een vreemdeling was die in het land verbleef.

Er is dus onderscheid. Er bestaat verschil. Eigenlijk hoor je er niet helemaal bij, zolang je een vreemdeling bent. Maar God zegt: “Je bent niet langer een vreemdeling. Je hoort erbij. Je bent binnen. Je bent deel van de familie."

Onze Vader, dank U wel dat ik geen vreemdeling ben, maar dat ik mag horen bij Uw familie, bij al Uw kinderen die U ook onze Vader noemen. Ik hoor erbij! Wilt U mij helpen om, als soms anderen die bij Uw familie horen, me niet leken te accepteren, hen te vergeven en mijn plaats te blijven innemen, door hen lief te hebben en te accepteren. Amen.