Doe eens even niets...

In onze tuin staan bomen. Stel je voor: Ik pak een zaag en zet deze in een boom. Langzaam beweeg ik de zaag. Ik word steeds fanatieker en zaag alsof mijn leven ervan afhangt. André komt kijken en vraagt wat ik aan het doen ben. ‘Ik probeer deze boom om te zagen. Ik kan jou toch niet al het tuinwerk alleen laten doen?’ Hij pakt de zaag over, loopt ermee weg en komt even later terug. ‘Alsjeblieft! Probeer het nog eens!’ Ik zet de zaag in de boom en voordat ik het weet zie ik resultaat.

De zaag waarmee ik fanatiek in de weer was, was bot.

In ons dagelijks leven zwoegen en ploeteren we ons ook soms zo fanatiek door de dag. Je denkt ‘s avonds aan alles wat je gedaan hebt, maar eerlijk gezegd meer aan alles wat je niet hebt kunnen doen. Als reactie besluit je morgen nog harder te gaan werken.

Wat nou als je eerst jouw zaag moet laten slijpen?

Hoe blijf jij scherp?

Door te pauzeren … Zet je mobiel op stil, laat je werk voor een moment los … Richt je in stilte op wie God voor je is.

Door niets te doen,
geef je God de ruimte om veel te doen.

Hij kan in die rust jouw zaag slijpen. Hij kan je helderheid geven en inzicht in de zaken die je moet regelen. Misschien betekent jouw zaag laten slijpen voor jou een potje tennissen of kaarten maken. Misschien word jij weer scherp als je muziek gaat luisteren, een vriendin belt of een tukkie op de bank doet.

Tijdens mijn revalidatietraject kreeg ik voortdurend te horen: ‘Je conditie groeit pas als je oefent en … rust. Zonder rust, ga je niet vooruit.’

Zullen we samen bidden?
‘Dank U wel dat U ons wilt leren hoe we rust kunnen vinden, zodat we daarna weer vol concentratie ons werk kunnen doen of hoe we er volop voor de kinderen kunnen zijn. We willen de zaag van ons leven scherp houden. Leer ons alstublieft hoe dat werkt in ons leven. In de naam van Jezus. Amen.’

Bezinningsvraag:
Wat houdt jouw zaag scherp?

Door even niets te doen, geef je God de ruimte om veel te doen.

Zo blij dat je bestaat!
Wilma Veen