Waar komen wij vandaan?

Ik kom jullie goed nieuws brengen

Genezing

Vrijheid in Christus (Deel 4/5)

#01 Jouw fundament

Open Doors | Delen in Jezus' lijden

4 geschenken voor Kerst – van God voor jou!

Leven in overvloed

Goede voornemens

Gedichten over ‘Vissers van mensen’

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch41" data-usfm="GEN.41">
 <div class="label">41</div><div class="s1">De dromen van de farao</div><div class="p"> 1Op een nacht, twee jaar later, droomde de farao dat hij aan de oever van de rivier de Nijl stond. 2Plotseling zag hij zeven mooie, vette koeien uit de rivier komen, die op de oever begonnen te grazen. 3Daarna kwamen nog zeven koeien uit de rivier, maar die waren zo mager dat je hun ribben kon tellen. 4De magere koeien naderden de vette koeien en aten die op! Op dat moment werd de farao wakker.</div><div class="p"> 5Hij viel al snel weer in slaap en kreeg een tweede droom. Nu zag hij een korenhalm met zeven mooie, dikke aren eraan. 6Maar opeens kwamen er zeven schrale, door de hete oostenwind verschroeide aren bij. 7En deze schrale aren slokten de zeven dikke aren op! Toen werd de farao wakker en realiseerde zich dat hij had gedroomd.</div><div class="p"> 8De volgende morgen dacht hij echter na over de dromen, maar kon niet bedenken wat zij mochten betekenen. Hij ontbood alle geleerden en wijzen uit het land en vertelde hun zijn dromen, maar geen van hen kon vertellen wat de dromen betekenden.</div><div class="p"> 9Toen kwam de wijnproever bij de farao en zei: &#8216;Nu herinner ik me mijn zonde! 10Een tijd geleden vielen enkelen van ons in ongenade en u liet het hoofd van de bakkerij en mij opsluiten in de gevangenis van het hoofd van de lijfwacht. 11Op een nacht hadden wij allebei een droom, maar allebei met een andere betekenis. 12Wij vertelden die aan een jonge Hebreeuwse man, een slaaf van het hoofd van de lijfwacht, die daar werkte en hij heeft deze voor ons uitgelegd. 13Alles wat hij zei, kwam uit: ik werd in mijn functie hersteld en de bakker werd ter dood gebracht en op een paal gespietst.&#8217;</div><div class="p"> 14De farao stuurde direct iemand naar de gevangenis om Jozef te halen. Jozef werd uit de kerker gelaten en mocht zich scheren en behoorlijke kleren aantrekken. Zo verscheen hij voor de farao.</div><div class="p"> 15&#8216;Ik heb de afgelopen nacht een droom gehad,&#8217; zei de farao, &#8216;en geen van deze mensen kan mij vertellen wat hij betekent. Ik heb gehoord dat jij dromen kunt uitleggen en daarom heb ik je hier laten komen.&#8217; 16&#8216;Ik kan geen dromen uitleggen,&#8217; antwoordde Jozef. &#8216;Maar God zal u de betekenis vertellen!&#8217;</div><div class="p"> 17De farao vertelde opnieuw wat hij had gedroomd. &#8216;Ik stond aan de oever van de Nijl,&#8217; begon hij, 18&#8216;toen plotseling zeven vette en gezond uitziende koeien uit de rivier kwamen en op de oever begonnen te grazen. 19Maar toen kwamen er zeven andere koeien uit de rivier. Die waren mager en uitgemergeld. Zulke lelijke dieren heb ik in het hele land nog nooit gezien! 20Die magere koeien aten de vette koeien die het eerst uit de rivier waren gekomen, op. 21Maar toch bleven zij net zo mager als daarvoor! Toen werd ik wakker.</div><div class="p"> 22Diezelfde nacht had ik nog een droom. Nu zag ik zeven aren op een korenhalm en alle zeven waren even mooi en dik. 23Toen kwamen, uit diezelfde halm, zeven verschroeide en schrale aren tevoorschijn. 24En die schrale aren slokten de vette aren op! Dit heb ik ook aan de geleerden verteld, maar zij konden mij de betekenis van de dromen niet uitleggen.&#8217;</div><div class="p"> 25&#8216;Beide dromen hebben dezelfde betekenis,&#8217; vertelde Jozef aan de farao. &#8216;God heeft u verteld wat Hij gaat doen in het land Egypte. 26De zeven vette koeien (en ook de zeven dikke aren) geven aan dat er zeven voorspoedige jaren komen. 27De zeven magere koeien (en ook de zeven schrale aren) betekenen dat de zeven voorspoedige jaren zullen worden gevolgd door zeven jaren hongersnood. 28Zo heeft God u laten zien wat Hij van plan is. 29De komende zeven jaren zullen grote voorspoed brengen in heel Egypte. 30Maar de zeven jaren hongersnood die daarop volgen, zullen zo vreselijk zijn dat alle voorspoed wordt vergeten. 31De honger zal het land uitmergelen. De hongersnood zal zo erg zijn dat zelfs de herinnering aan de voorspoedige jaren zal vervagen. 32Dat u tweemaal hetzelfde hebt gedroomd, wil zeggen dat het zeker gaat gebeuren en al snel ook, want God heeft het zo beslist. 33Welnu, ik denk dat het goed is als u een wijs man uitzoekt aan wie u de leiding geeft over een programma voor de voedselvoorziening van het hele land. 34-36Laat de farao opzichters aanstellen die gedurende de komende zeven jaar elk jaar een vijfde van de voedsel-opbrengst van heel Egypte opslaan in magazijnen. Zo krijgt u een voedselvoorraad voor de zeven jaren hongersnood die daarop volgen. Dan zal het land niet aan de hongersnood ten gronde gaan.&#8217;</div><div class="s1">Jozef als belangrijk staatsman</div><div class="p"> 37De farao en zijn adviseurs zagen wel wat in Jozefs voorstellen. Zij bespraken wie de leiding moest krijgen over die enorme onderneming. 38Toen zei de farao: &#8216;Wie kan dat beter doen dan Jozef? Hij is een man die duidelijk vervuld is met de Geest van God.&#8217; 39Toen wendde de farao zich tot Jozef en zei: &#8216;Aangezien God u de betekenis van de dromen heeft ingegeven, bent u de meest wijze man in het land! 40-41 Ik benoem u daarom tot leider van de voedselverzameling. Ik geef u een blanco volmacht in het hele land. U zult alleen aan mij verantwoording schuldig zijn.&#8217; 42Na die woorden schoof de farao zijn zegelring aan Jozefs vinger als teken van zijn koninklijke volmacht. Hij gaf hem prachtige kleren, hing een gouden keten om zijn hals en verklaarde plechtig: &#8216;Ik stel u aan als leider over het hele land Egypte.&#8217; 43De farao gaf Jozef zijn tweede rijtuig en overal waar hij verscheen, werd voor hem uit geroepen: &#8216;Kniel!&#8217; 44En de farao verklaarde tegenover Jozef: &#8216;Ik, de koning van Egypte, zweer dat mijn land u zal gehoorzamen.&#8217;</div><div class="p"> 45Voortaan noemde de farao Jozef &#8216;Safenat-Paneach&#8217; (Uitlegger van Geheimen) en gaf hem Asnat, de dochter van Potifera, de priester van On (Heliopolis), tot vrouw. Zo werd Jozef van gevangene in &#233;&#233;n keer de machtigste man in het land. 46Hij was dertig jaar toen hij bij de farao in dienst kwam. Jozef verliet hierna het paleis van de farao en begon een rondreis door het hele land. 47En ja, de zeven jaren die volgden, zorgden voor enorme oogsten. 48In die jaren verzamelde Jozef een deel van de oogsten in het hele land en sloeg dat voedsel op in de steden. 49De magazijnen werden zo vol dat men ermee was gestopt alles te tellen, er was geen beginnen aan.</div><div class="p"> 50Voordat het eerste jaar van de hongersnood aanbrak, had Jozef twee zonen gekregen bij zijn vrouw Asnat. 51Jozef noemde zijn oudste zoon Manasse (Hij die doet vergeten) en zei: &#8216;God heeft mij deze zoon gegeven om mij het verdriet uit mijn jeugd en het verlies van mijn thuis te doen vergeten.&#8217; 52De tweede zoon noemde hij Efra&#239;m (Vruchtbaar) en hij zei: &#8216;God heeft mij vruchtbaar gemaakt in dit land, waar ik als slaaf kwam.&#8217;</div><div class="p"> 53Zo gingen de zeven voorspoedige jaren voorbij. Toen begonnen de zeven jaren van hongersnood, precies zoals Jozef had voorspeld. 54Ook in de omringende landen mislukten de oogsten, maar de Egyptische opslagplaatsen zaten vol graan. 55Toen de Egyptenaren ook honger begonnen te lijden, smeekten zij de farao om eten en hij stuurde hen naar Jozef. &#8216;Doe precies wat hij zegt,&#8217; droeg hij hun op. 56-57 Terwijl de hongersnood de hele wereld in haar greep had, opende Jozef de opslagplaatsen en verkocht graan aan de Egyptenaren en aan de buitenlanders die naar Egypte kwamen om graan van hem te kopen.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch42" data-usfm="GEN.42">
 <div class="label">42</div><div class="s1">Het eerste bezoek van Jozefs broers</div><div class="p"> 1Toen Jakob hoorde dat in Egypte graan te koop was, zei hij tegen zijn zonen: &#8216;Waarom staan jullie elkaar nog aan te kijken? 2Ik heb gehoord dat in Egypte graan te krijgen is. Jullie moeten daar voedsel gaan kopen, voordat we allemaal verhongeren.&#8217; 3Zo trokken Jozefs tien oudere broers naar Egypte om graan te kopen. 4Jakob hield zijn jongste zoon, Benjamin, thuis omdat hij bang was dat hem een ongeluk zou overkomen.</div><div class="p"> 5Te midden van talloze andere buitenlanders kwamen Isra&#235;ls zonen in Egypte aan, want overal heerste honger. 6Als leider van Egypte ging Jozef over de verkoop van graan en zo verschenen ook zijn broers voor hem. Zij bogen diep, met hun gezichten vlakbij de grond. 7Jozef herkende hen direct, maar deed net alsof zij vreemdelingen waren. &#8216;Waar komt u vandaan?&#8217; vroeg hij. &#8216;Uit het land Kana&#228;n,&#8217; antwoordden zij. &#8216;Wij zijn gekomen om graan te kopen.&#8217;</div><div class="p"> 8-9 Op dat moment herinnerde Jozef zich de dromen uit zijn jeugd! Maar hij vroeg verder: &#8216;U bent spionnen, u bent hier om te zien of de honger ons land heeft verzwakt.&#8217; 10&#8216;Nee, nee!&#8217; riepen zij. &#8216;Wij zijn hier echt om voedsel te kopen. 11Wij zijn allemaal broers en eerlijke mannen! Wij zijn echt geen spionnen!&#8217; 12&#8216;Jawel, dat bent u wel,&#8217; hield Jozef vol. &#8216;U bent hier om onze zwakke plekken te ontdekken.&#8217; 13&#8216;Dat is niet zo,&#8217; zeiden zij, &#8216;wij zijn thuis met twaalf zonen en onze vader woont in het land Kana&#228;n. Onze jongste broer is bij hem achtergebleven en een andere broer van ons is dood.&#8217; 14&#8216;Dat bewijst natuurlijk niets,&#8217; vond Jozef. &#8216;U blijft spionnen voor mij. 15Maar u kunt uw verhaal bewijzen: ik zweer bij het leven van de farao dat u hier niet wegkomt voordat ik die jongste broer heb gezien. 16E&#233;n van u kan hem gaan halen! De rest blijft hier achter in de gevangenis. Dan zullen we zien of uw verhaal klopt. En als er geen jongste broer blijkt te zijn, bent u spionnen!&#8217; 17Hij liet de tien broers drie dagen lang in de gevangenis zetten.</div><div class="p"> 18De derde dag zei Jozef tegen hen: &#8216;Ik ben een godvrezend man en daarom zal ik u een kans geven. 19Ik ga ervan uit dat u eerlijk bent en daarom: &#233;&#233;n blijft hier in de boeien achter, de rest mag terugkeren naar huis met graan voor uw gezinnen. 20Maar kom wel terug met die jongste broer! Op die manier zal ik weten of u de waarheid hebt gesproken. Als dat zo is, zal ik uw leven sparen.&#8217; De broers konden niets anders doen dan ja-knikken.</div><div class="p"> 21Onderling praatten ze opgewonden: &#8216;Dit hebben we allemaal te danken aan wat we Jozef vroeger hebben aangedaan. Wij zagen zijn angst en hoorden hem smeken, maar we wilden niet luisteren.&#8217; 22&#8216;Heb ik het jullie niet gezegd?&#8217; zei Ruben. &#8216;Maar jullie wilden niet naar mij luisteren. Nu worden wij voor zijn dood gestraft.&#8217; 23De broers konden niet weten dat Jozef, die erbij stond, alles had verstaan, want hij had via een tolk met hen gesproken. 24Nu liep hij het vertrek uit en huilde. Toen hij terugkwam, wees hij Simeon aan als degene die moest achterblijven en liet hem vastbinden waar zijn broers bij stonden.</div><div class="p"> 25Jozef gaf zijn dienaren opdracht de zakken van de mannen met graan te vullen en liet in het geheim het bedrag dat elke broer hem voor het graan had betaald, bovenin de zakken leggen! Bovendien zorgde hij voor voedsel voor onderweg. 26De broers laadden de zakken op hun ezels en begonnen aan de terugtocht.</div><div class="p"> 27Maar toen zij tegen de avond stopten en een van hen zijn zak opende om wat graan voor de ezels te pakken, vond hij zijn geld bovenop het graan! 28&#8216;Kijk nu eens!&#8217; riep hij naar de anderen. &#8216;Mijn geld zit hier in de zak.&#8217; Het klamme zweet brak hen uit. &#8216;Wat heeft God ons nu aangedaan?&#8217; vroegen zij zich angstig af.</div><div class="p"> 29Zo kwamen ze ten slotte terug bij hun vader Jakob in het land Kana&#228;n en vertelden hem het hele verhaal. 30&#8216;Die leider van Egypte die over het graan gaat, sloeg gelijk een bitse toon tegen ons aan,&#8217; vertelden zij Jakob. &#8216;Hij beschuldigde ons ervan spionnen te zijn. 31Wij hebben hem verteld dat wij eerlijke mannen zijn en geen spionnen. 32Wij zijn thuis met twaalf broers, allen zonen van &#233;&#233;n vader. Een van onze broers is dood en de andere is achtergebleven bij onze vader in het land Kana&#228;n. 33Toen zei die man tegen ons: &#8220;U zult moeten bewijzen dat uw verhaal waar is. Een van u blijft hier. De anderen gaan met graan voor uw gezinnen naar huis 34en komen bij mij terug met uw jongste broer. Dan zal ik weten wat u bent: eerlijke mannen of spionnen. Als u bewijst dat u eerlijk bent, zal ik uw broer teruggeven en kunt u hier te allen tijde komen om graan te kopen.&#8221;&#8198;&#8217; 35Toen zij de zakken met graan leegden, bleek in elke zak het geld te zitten dat zij hadden betaald! De vader en zijn zonen keken elkaar angstig aan.</div><div class="p"> 36Toen riep Jakob uit: &#8216;Jullie hebben mij van mijn kinderen beroofd! Jozef kwam nooit terug. Simeon zit gevangen en nu willen jullie Benjamin ook nog meenemen! Waar heb ik dat toch aan verdiend!&#8217; 37Ruben probeerde zijn vader te overreden: &#8216;Als ik Benjamin niet terugbreng, mag u mijn twee zonen doden. Ik neem de verantwoording voor hem op mij.&#8217; 38Maar Jakob weigerde: &#8216;Mijn zoon gaat niet mee. Zijn broer Jozef is dood en hij is de enige die is overgebleven van zijn moeders kinderen. Als hem iets overkomt, zou dat mijn dood betekenen.&#8217;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch43" data-usfm="GEN.43">
 <div class="label">43</div><div class="s1">Het tweede bezoek van Jozefs broers</div><div class="p"> 1De vreselijke hongersnood bleef op het land drukken. 2Toen het graan dat zij uit Egypte hadden meegebracht bijna op was, zei Jakob tegen zijn zonen: &#8216;Ga nog maar een keer voedsel halen.&#8217; 3-5Maar Juda zei tegen hem: &#8216;De leider van Egypte meende het toen hij zei: &#8220;U kunt hier beter niet terugkomen als u die jongste broer niet meeneemt.&#8221; We kunnen geen voedsel halen, tenzij Benjamin met ons meegaat.&#8217; 6&#8216;Waarom moesten jullie die man zo nodig vertellen dat jullie nog een jongere broer hadden?&#8217; vroeg Isra&#235;l ge&#235;rgerd. &#8216;Jullie hebben mij mooi in de moeilijkheden gebracht.&#8217; 7&#8216;Maar die man vroeg ons speciaal naar onze familie,&#8217; zeiden zij hem. &#8216;Hij wilde weten of onze vader nog leefde en vroeg ook of we nog een andere broer hadden. Daarom vertelden wij het hem. Hoe konden wij weten dat hij zou zeggen: &#8220;Neem uw jongste broer mee?&#8221;&#8198;&#8217;</div><div class="p"> 8Juda zei tegen zijn vader: &#8216;Laat mij de jongen meenemen, dan kunnen we gaan. Anders zullen we allemaal verhongeren en niet alleen wij, maar ook u en onze kleine kinderen. 9Ik verzeker u dat hij veilig zal zijn. Als ik hem niet terugbreng, zal ik voor altijd bij u in de schuld staan. 10Als u eerder had toegestemd, waren we nu al twee keer heen en terug naar Egypte geweest.&#8217;</div><div class="p"> 11Ten slotte stemde Isra&#235;l toe met de woorden: &#8216;Als het dan niet anders kan, moet het maar zo. Geef die man als geschenk balsem, honing, gom en hars, terpentijnnoten en amandelen. 12Neem dubbel geld mee, zodat jullie het geld dat bovenin de zakken zat, kunnen terugbetalen. Iemand daar heeft vast een fout gemaakt. 13Neem jullie broer mee en ga. 14Moge God, de Almachtige, jullie genadig zijn als jullie bij die man komen, zodat hij Simeon vrijlaat en Benjamin laat terugkomen. Als ik mijn kinderen moet kwijtraken, dan moet het maar.&#8217;</div><div class="p"> 15Zij namen de geschenken en het dubbele geld en trokken naar Egypte, waar ze weer oog in oog kwamen te staan met Jozef. 16Toen die zag dat ze Benjamin hadden meegenomen, zei hij tegen zijn huismeester: &#8216;Deze mannen zullen vanmiddag bij mij eten. Neem ze mee naar huis en maak een feestelijke maaltijd klaar.&#8217; 17De man voerde de opdracht uit en nam de broers mee naar Jozefs paleis.</div><div class="p"> 18Zij werden echter alleen maar banger, toen ze zagen waar ze heen werden gebracht. &#8216;Dit doet hij vanwege dat geld dat in onze zakken zat,&#8217; zeiden ze tegen elkaar. &#8216;Hij zal wel zeggen dat we het hebben gestolen en ons tot slaven maken. Dan kan hij onze ezels ook in beslag nemen.&#8217;</div><div class="p"> 19-21Toen ze bij de deur van het paleis kwamen, wendden zij zich tot de huismeester en zeiden: &#8216;Och meneer, na onze eerste reis naar Egypte om eten te halen, stopten we op de terugtocht voor de overnachting en openden onze zakken en daar zat het geld in, dat we voor het graan hadden betaald. 22Kijk, hier is het, we hebben het mee teruggenomen en we hebben nog meer geld om hier weer graan te kopen. We hebben geen flauw idee hoe dat geld in onze zakken is terechtgekomen.&#8217; 23&#8216;Maakt u zich daar maar geen zorgen over,&#8217; zei de huismeester, &#8216;uw God of de God van uw vaderen zal het daar hebben gelegd, want wij hebben geen geld gemist.&#8217; Toen liet de huismeester Simeon vrij. 24De broers werden het paleis binnengeleid en kregen water om hun voeten te wassen en de ezels werden gevoederd. 25Ze legden hun geschenken klaar voor Jozef wanneer hij die middag zou komen, want zij hadden gehoord dat hij thuis kwam eten.</div><div class="p"> 26Toen Jozef kwam, boden ze hem de geschenken aan en bogen diep voor hem. 27Hij vroeg hoe het met hen ging. &#8216;En hoe is het met uw vader, die oude man over wie u sprak? Leeft hij nog?&#8217; 28&#8216;Ja zeker,&#8217; was het antwoord. &#8216;Hij leeft en is goed gezond.&#8217; Daarna bogen zij weer diep voor hem. 29Met een knik naar Benjamin vroeg Jozef: &#8216;Is dit uw jongste broer over wie u mij vertelde? Hoe is het met je, mijn zoon? God zij je genadig.&#8217; 30Toen verliet Jozef haastig het vertrek, want de liefde voor zijn broer overweldigde hem en hij kon zijn tranen niet bedwingen. In zijn slaapkamer huilde hij vrijuit. 31Daarna waste hij zijn gezicht en ging weer terug. Hij had zichzelf weer in bedwang. 32&#8216;Laten we gaan eten,&#8217; zei hij. Jozef at alleen. Zijn broers werden aan een andere tafel bediend en de Egyptenaren zaten aan een derde tafel. Egyptenaren verachtten Hebree&#235;rs en aten niet samen met hen. 33Jozef wees ieder zijn plaats en zette hen op volgorde van leeftijd, van de oudste tot de jongste. Ze keken elkaar verbaasd aan! 34Hun eten kwam van Jozefs tafel. Maar Benjamin kreeg vijfmaal zoveel als de anderen! Het werd een echt feest met vrolijk gepraat en veel wijn.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch44" data-usfm="GEN.44.1+GEN.44.2+GEN.44.3+GEN.44.4+GEN.44.5+GEN.44.6+GEN.44.7+GEN.44.8+GEN.44.9+GEN.44.10+GEN.44.11+GEN.44.12+GEN.44.13+GEN.44.14+GEN.44.15+GEN.44.16+GEN.44.17">
 <div class="p">1Toen zijn broers konden vertrekken, riep Jozef zijn huismeester bij zich en zei: &#8216;Vul hun zakken met zoveel graan als ze kunnen dragen. Bovenop het graan moet je het geld leggen dat ze hebben betaald. 2In de zak van de jongste moet je bovendien mijn eigen zilveren drinkbeker leggen.&#8217; De huismeester deed wat hem was gezegd. 3De broers gingen bij het aanbreken van de dag op weg met hun zwaarbeladen ezels.</div><div class="p"> 4Toen ze net buiten de stad waren, riep Jozef zijn huismeester en zei: &#8216;Ga hen achterna en houd hen aan. 5Vraag hun: &#8220;Waarom hebt u mijn meesters zilveren drinkbeker gestolen die hij altijd gebruikt om de toekomst te voorspellen? Wat slecht van u om op deze wijze uw weldoener te behandelen!&#8221;&#8198;&#8217; 6De huismeester ging achter de broers aan en zei precies wat Jozef hem had opgedragen. 7&#8216;Waar hebt u het toch over?&#8217; vroegen de broers verbaasd. &#8216;Wie denkt u dat u voor u hebt, dat u ons van zo&#700;n misdaad beschuldigt? 8Hebben wij het geld dat we in onze zakken hadden gevonden, niet teruggebracht? 9Als u die beker bij een van ons vindt, moge diegene dan sterven. En wij zullen voor altijd slaven van uw meester zijn!&#8217; 10&#8216;Dat lijkt me redelijk,&#8217; zei de man, &#8216;maar alleen de dief zal slaaf worden, de anderen gaan vrijuit.&#8217; 11Ze haalden de zakken van hun ezels en maakten die open. 12De huismeester begon bij de oudste om de zakken te doorzoeken. Ten slotte werd de beker in Benjamins zak gevonden. 13De broers scheurden in wanhoop hun kleren, laadden de zakken weer op hun ezels en gingen terug naar de stad. 14Jozef was nog thuis toen Juda en zijn broers bij het paleis kwamen. Zij vielen voor hem op de grond. 15&#8216;Wat dacht u eigenlijk?&#8217; vroeg Jozef. &#8216;Begrijpt u niet dat een man als ik kan zien wat voor anderen verborgen is?&#8217; 16Juda antwoordde: &#8216;Wat kunnen wij zeggen, meneer? Hoe kunnen wij onze onschuld bewijzen? God straft ons voor onze zonden. Wij zijn teruggekomen om uw slaven te worden, wij en hij, in wiens zak de beker is gevonden.&#8217; 17&#8216;Nee,&#8217; zei Jozef, &#8216;alleen de man die de beker heeft gestolen, zal mijn slaaf zijn. De anderen kunnen in vrede teruggaan naar hun vader.&#8217;</div><div class="p"> </div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bk1KI">
 <div class="chapter ch3" data-usfm="1KI.3.15+1KI.3.16+1KI.3.17+1KI.3.18+1KI.3.19+1KI.3.20+1KI.3.21+1KI.3.22+1KI.3.23+1KI.3.24+1KI.3.25+1KI.3.26+1KI.3.27+1KI.3.28">
 <div class="p">15Toen werd Salomo wakker en besefte dat de Here tot hem had gesproken in een droom. Hij keerde terug naar Jeruzalem en ging het heiligdom binnen. En toen hij voor de ark van het verbond van de Here stond, bracht hij brandoffers en vredeoffers. Daarna liet hij een feestelijke offermaaltijd klaarmaken voor al zijn dienaren.</div><div class="p"> 16Korte tijd later kwamen twee prostituees bij de koning om hem een meningsverschil voor te leggen. 17-18 &#8216;Koning,&#8217; begon de ene, &#8216;wij twee&#235;n wonen in hetzelfde huis en nog niet zo lang geleden kreeg ik een baby. Toen hij drie dagen oud was, kreeg deze vrouw ook een baby. 19Maar haar kind stierf in de loop van de nacht, doordat zij zich in bed omdraaide en het kind stikte door haar gewicht. 20Zij stond op en pakte mijn zoon bij mij uit bed terwijl ik sliep, legde haar dode kind in mijn armen en nam mijn kind mee naar bed. 21Toen ik &#700;s morgens mijn baby wilde voeden, was hij dood. Maar toen het buiten licht werd, zag ik dat het mijn zoon helemaal niet was.&#8217; 22De andere vrouw mengde zich in het gesprek en zei: &#8216;Het was haar zoon wel! Het levende kind is van mij.&#8217; &#8216;Nee,&#8217; zei de eerste vrouw, &#8216;het dode kind is van jou en het levende is van mij.&#8217; En zo ruzieden zij maar door waar de koning bij was. 23Toen nam koning Salomo het woord en zei: &#8216;Laten we de feiten eens op een rijtje zetten: u zegt allebei dat het levende kind van u is en ieder van u zegt dat het dode kind aan de ander toebehoort. 24Goed, breng mij een zwaard.&#8217; Er werd hem een zwaard gebracht. 25Hij zei: &#8216;Snijd het levende kind in twee&#235;n en geef iedere vrouw een helft.&#8217; 26De vrouw die werkelijk de moeder van het levende kind was en die veel van haar kind hield, schreeuwde echter: &#8216;Nee, heer! Geef haar het kind dan maar, dood het niet!&#8217; Maar de andere vrouw zei: &#8216;Nee, het zal niet van jou en niet van mij zijn, verdeel het maar tussen ons beiden.&#8217; 27En de koning zei: &#8216;Dood de baby niet. Geef hem aan de vrouw die hem in leven wil laten, want zij is de echte moeder.&#8217;</div><div class="p"> 28Het nieuws over deze beslissing van de koning verspreidde zich al snel door het hele land en iedereen sprak met ontzag over de grote wijsheid die God hem had gegeven om recht te kunnen spreken.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bk1KI">
 <div class="chapter ch4" data-usfm="1KI.4.1">
 <div class="p">1Koning Salomo regeerde dus over heel Isra&#235;l. </div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkMAT">
 <div class="chapter ch27" data-usfm="MAT.27.15+MAT.27.16+MAT.27.17+MAT.27.18+MAT.27.19+MAT.27.20+MAT.27.21+MAT.27.22+MAT.27.23+MAT.27.24+MAT.27.25+MAT.27.26+MAT.27.27+MAT.27.28+MAT.27.29+MAT.27.30+MAT.27.31+MAT.27.32+MAT.27.33+MAT.27.34+MAT.27.35+MAT.27.36+MAT.27.37+MAT.27.38+MAT.27.39+MAT.27.40+MAT.27.41+MAT.27.42+MAT.27.43+MAT.27.44+MAT.27.45+MAT.27.46">
 <div class="p">15Nu had de gouverneur de gewoonte ieder jaar met Pesach, het Joodse Paasfeest, een gevangene vrij te laten en de mensen mochten altijd kiezen wie dat zou zijn. 16Op dat moment zat er een beruchte misdadiger in de gevangenis. Barabbas heette hij. 17Pilatus vroeg aan de mensen die zich voor het paleis verdrongen: &#8216;Wie moet ik vrijlaten? Barabbas of Jezus, die Christus wordt genoemd? 18Wat willen jullie?&#8217; Want hij wist wel dat de Joodse leiders Jezus uit jaloezie hadden laten arresteren. 19Terwijl hij met de rechtszaak bezig was, stuurde zijn vrouw hem een boodschap: &#8216;Laat die goede man toch vrij. Hij heeft geen enkele schuld. Ik heb vannacht in een droom vreselijk veel verdriet om Hem gehad.&#8217;</div><div class="p"> 20Intussen hadden de mannen van de Hoge Raad de massa opgehitst om de vrijlating van Barabbas en de dood van Jezus te eisen. 21Toen Pilatus opnieuw vroeg: &#8216;Wie van deze twee mannen zal ik vrijlaten?&#8217; riepen de mensen: &#8216;Barabbas!&#8217; 22&#8216;Maar wat moet ik dan doen met Jezus, die Christus wordt genoemd?&#8217; vroeg Pilatus. Ze schreeuwden: &#8216;Kruisig Hem!&#8217; 23&#8216;Maar waarom toch?&#8217; vroeg hij. &#8216;Wat voor kwaad heeft Hij dan gedaan?&#8217; Maar zij bleven roepen: &#8216;Hij moet sterven! Sla Hem aan het kruis!&#8217; 24Pilatus zag dat de mensen niet meer te houden waren. Er kon zo een rel losbreken. Daarom liet hij een kom water halen. Hij waste zijn handen voor de ogen van het volk en zei: &#8216;Ik ben onschuldig aan het bloed van deze man. Nu moet u het zelf maar weten.&#8217; 25De mensen schreeuwden: &#8216;Laat de straf voor zijn bloed maar op ons en onze kinderen neerkomen.&#8217;</div><div class="p"> 26Pilatus gaf opdracht Barabbas vrij te laten. Hij liet Jezus met een zweep afranselen en daarna wegbrengen om gekruisigd te worden. 27De soldaten namen Jezus eerst mee naar de binnenplaats van het paleis. 28Daar riepen ze het hele bataljon bijeen. Ze rukten Hem de kleren van het lijf en deden Hem een rode mantel om. 29Zij maakten een kroon van takken waar dorens aanzaten, en zetten die op zijn hoofd. Ze gaven Hem een stok in zijn rechterhand, als een scepter. Ze vielen voor Hem op de knie&#235;n en joelden: &#8216;Leve de koning van de Joden!&#8217; 30Ze spuugden naar Hem, rukten de stok uit zijn hand en sloegen Hem ermee op het hoofd.</div><div class="s1">De kruisiging van Jezus</div><div class="p"> 31Na deze bespotting deden zij Hem de rode mantel af, trokken Hem zijn eigen kleren weer aan en namen Hem mee om gekruisigd te worden. 32Onderweg naar de strafplaats kwamen ze een man uit Cyrene tegen die Simon heette. De soldaten dwongen hem het kruis van Jezus te dragen. 33Zo kwamen zij bij de heuvel Golgotha, dat betekent Schedelplaats. 34De soldaten gaven Jezus wijn met een pijnstillend middel erin. Maar toen Hij ervan proefde, wilde Hij het niet drinken. 35Na Hem aan het kruis gehangen te hebben, verdeelden de soldaten zijn kleren onder elkaar door erom te dobbelen. 36Daarna gingen zij zitten en hielden de wacht. 37Boven zijn hoofd hingen ze een bordje met de beschuldiging, die luidde: &#8216;Dit is Jezus, de koning van de Joden.&#8217;</div><div class="p"> 38Die morgen werden er ook twee rovers gekruisigd, de een links en de ander rechts van Jezus. 39De mensen die voorbijkwamen, scholden Hem uit en schudden hun hoofd. 40&#8216;U zou toch de tempel afbreken en in drie dagen weer opbouwen?&#8217; hoonden ze. &#8216;Als U de Zoon van God bent, red Uzelf dan! Kom van dat kruis af!&#8217; 41De mannen van de Hoge Raad lieten zich ook niet onbetuigd. 42&#8216;Hij heeft anderen gered,&#8217; spotten ze. &#8216;Maar Hij kan Zichzelf niet eens redden! U bent toch de koning van Isra&#235;l? Kom eens van dat kruis af. Dan zullen we in U geloven. 43Hij vertrouwde toch op God? Als God zoveel met Hem opheeft, laat die Hem dan komen redden. Hij is immers Gods Zoon?&#8217; 44Zelfs de rovers die met Hem waren gekruisigd, bespotten Hem.</div><div class="p"> 45Van twaalf tot drie uur hing er een dichte duisternis over het hele land. 46Om ongeveer drie uur riep Jezus: &#8216;Eli, Eli, lama sabachtani?&#8217; Dat betekent: &#8216;Mijn God, mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?&#8217; </div>
 </div>
 </div>
</div>

Manna voor elke dag - maand 9 - KislevVoorbeeld

Kislev 27

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen