Kislev 11

"Elkana had twee vrouwen: Hanna en Peninna. Peninna had kinderen, maar Hanna niet. Elk jaar reisde Elkana naar Siloom daar de Heer van de hemelse legers te aanbidden en Hem offers brengen. Hofni en Pinehas, de zonen van Eli, waren daar priester" (1 Samuël 1:2-3, BB).

"Vreselijk bedroefd bad zij huilend tot de Heer" (1 Samuël 1:10, BB).

Baruch (Geprezen is God)
Waar ben je God vandaag dankbaar voor?

Shekina (Gods aanwezigheid)
Waar nodig je Gods aanwezigheid voor uit vandaag?

Elkana en zijn vrouwen gaan naar Silo. Hanna is diepbedroefd en stort haar hart uit bij God. Eli denkt dat ze dronken is, maar ze antwoordt dat ze gebukt gaat onder een diep verdriet. Ze is overstelpt door droefheid en ellende.

Soms heerst er onder gelovigen een cultuur van sterk en dapper zijn, maar we lezen in de Bijbel regelmatig dat mensen hun verdriet bij God brengen. We weten dat God haar diepe hartenkreet om een kindje te krijgen verhoorde en Samuel werd een jaar later geboren. Ze hield zich aan de belofte om hem na een aantal jaar naar de tempel te brengen, waar hij opgroeide tot een grote profeet van God tot zegen van vele mensen.

In ons Huis van Aanbidding kwam er halverwege de bijeenkomst iemand binnenlopen. Ze zat nog niet op haar stoel, of de tranen rolden over haar wangen. Ze had zich dagenlang groot moeten houden voor haar man en kinderen in de kleine kamer met twee stapelbedden en het tafeltje met vier stoelen. Maar hier mocht ze haar tranen laten gaan en haar hart uitstorten bij haar hemelse Vader.

Het was alsof Hanna in huis was. Na drie jaar wachten in het AZC en nog niets weten over de toekomst van haar en haar gezin, brak het deze dappere, Iraanse vrouw even op. De beproeving voelde te zwaar en het wachten duurde te lang. Ik nodigde haar uit om in ons midden te zitten en om beurten baden we Gods troost, vrede en kracht over haar uit. Zij huilde en wij huilden mee. Laten we oog houden voor de bedroefden of ons eigen verdriet uitstorten bij de Heer.