4 Sleutels: God als prioriteit voor de ondernemende ouderVoorbeeld

Plan gebedstijd (Maar wees flexibel ermee)

Voordat ik kinderen had, was ik een groot voorstander van het starten van je dag met het Woord van God. Maar zodra ik kinderen kreeg, merkte ik dat dat principe ontzettend lastig was te onderhouden. Juist wanneer je denkt dat ze doorslapen, is het “rise and shine!”. En dat uren voordat mijn eigen wekker afging.

Op een gegeven moment zou ik om 04:00 uur wakker moeten worden als ik nog aan mijn stille tijd toe wilde komen. Daar trok ik een streep - ik geloof niet dat God me nog oververmoeider wilde hebben puur en alleen voor een ritueel waar ik me aan vast wilde klampen.

Ik moest dus creatiever worden.

Ik moest erkennen dat als ik zijn koninkrijk op de eerste plaats wilde zetten, ik flexibel moest zijn met het inplannen van stille tijd. Feit is dat we altijd tijd hebben, maar soms moeten we het specifiek vrijmaken.

Wat bedoel ik daarmee?

Slaapjes waren voor mij het moment suprême. In die tijd kon ik de meest urgente huishoudelijke taken afvinken, en als het even meezat, beantwoordde ik ook nog wat mailtjes.

Ik daagde mezelf uit: zou ik kunnen stofzuigen, dweilen, vaatwasser uitruimen en content voor een nieuwsbrief schrijven precies voordat de kids wakker worden?

Vaak lukte me dat.

Ik maakte flinke sprongen in het worden van een time genius, maar al gauw kwam ik erachter dat ik mijn beschikbare tijd gebruikte om mijn “huishoud koninkrijk” te zoeken of mijn “business koninkrijk” in plaats van die van God.

Aan het eind van de dag plofte ik uitgeput in mijn bed zonder dat ik Gods Koninkrijk had gezocht.

Dat moest dus anders.

Toen heb ik mijn denken vernieuwd door te kijken naar hoe Jezus omging met zijn relatie met God.

Is het je ooit opgevallen dat er niets en niemand tussen Jezus zijn tijd met de Vader in kon komen?

Volgens de Bijbel trok Hij zich vaak terug naar eenzame plaatsen om te bidden (zie Lucas 5:16).

Had Jezus dan niet veel te doen en drukke dagen voor de boeg met veel mensen die om zijn aandacht vroegen? Zeker wel.

Maar Hij liet ons zien dat niets daarvan ertoe deed voordat Hij tijd had doorgebracht met de Vader.

Dat leidde mij ertoe om mijn stille tijd in te plannen tijdens de geliefde middagdutjes. In plaats van taken afvinken, ging ik zitten met God. Ik vertrouwde erop dat God, mocht het nodig zijn, de tijd zou stilzetten om mijn taken te voltooien, omdat ik Hem op de eerste plek zette. (God heeft tenslotte eerder de tijd stilgezet; zie Jozua 10:12-15).

Tot nu toe is dat nooit gebeurd — zal er vast mee te maken hebben, omdat geen enkele taak zó belangrijk was dat het niet even kon wachten.

Wat wel gebeurde was dat God me altijd genoeg energie gaf om 's avonds een geweldige nieuwsbrief te schrijven of simpelweg even te dweilen.

Kijk, de Heer wil niet dat wij eigen wetten maken. Als je op de planning had staan om met God tijd door te brengen en het is om de één of andere reden niet gelukt, dan is dat oké. Je kunt het op een later tijdstip doen. De sleutel hierin is om de tijd in te plannen, om ernaar te streven, want als je dat niet doet, neemt de dag het over. En dan kom je er niet meer aan toe, en dat is juist wat je wilt voorkomen.

Het moment maakt niet uit (alhoewel er iets speciaals is aan de ochtend).

En het hoeft niet altijd op dezelfde plek, dezelfde tijd, of op dezelfde manier.

Wees flexibel (en weet dat je God op elk moment kunt benaderen, 2 seconden gebedjes, maar daarover morgen meer).

Dutjes werken voor mij.
Voor jou kan het voor je bedtijd zijn. Of lunchtijd.
Of in de kleine pauzes tijdens je werkdag.
Wellicht tijdens een avondwandeling terwijl je frisse lucht inademt.

Wanneer en waar maakt niet uit, zolang het maar gepland is en zolang je maar flexibel bent...

Goede paradox, toch?.